Τριήμερο στη Ρώμη: Γιατί το ’21 το καλύτερο μου το άφησε για το τέλος!

Το πρώτο post της νέας χρονιάς ήθελα να αφορά το τελευταίο ταξίδι της προηγούμενης, την τετραήμερη απόδραση μας στη Ρώμη, που πραγματοποιήσαμε τις ημέρες που μεσολάβησαν μεταξύ Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, για να κλείσει με τον καλύτερο τρόπο, το ομολογουμένως δύσκολο ’21.
Αν με ρωτήσεις, δύο είδη ταξιδιών είναι τα πιο πολύτιμα από όλα, για αυτά που αξίζουν τελικά όλα: αυτά που προετοιμάζεις με μεγάλη προσήλωση και ενθουσιασμό και ενδελεχή επιμέλεια και στη παραμικρή του λεπτομέρεια πολύ καιρό, συνήθως για να κάνεις ένα dream trip και να επισκεφτείς μία νέα χώρα, ήπειρο ή πόλη, και τα εντελώς αυθόρμητα, αυτά που αποφάσισες έτσι, εντελώς ξαφνικά, στη στιγμή, για να φύγεις το επόμενο κιόλας εικοσιτετράωρο, και μάλλον αφορά έναν γνώριμο και αγαπημένο προορισμό.
Έτσι, όταν παραμονή των Χριστουγέννων ανταλλάσσαμε μηνύματα για ευχές με την φίλη μου και γενική διευθύντρια του J.K. Place Roma, Μαρία Στρατή, και αντί του καθιερωμένου κλισέ “Καλή χρονιά, με όμορφες αποδράσεις”, μου έγραψε “Υπάρχει ένα υπέροχο δωμάτιο για εσάς, να το κρατήσω?”, έστω κι αν είχαμε αποφασίσει -για τους ευνόητους λόγους- αυτές τις γιορτές να παραμείνουμε στην Αθήνα, just like that, κλείνουμε εισιτήρια, και τη δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, ταξιδεύουμε με τον Νικόλα και την Ελμίνα στην αιώνια πόλη, με απόλυτο προορισμό, το πιο εστέτ ξενοδοχείο της πανέμορφης Ρώμης.

Follow me…

Είχα να έρθω στη Ρώμη από πέρυσι το φθινόπωρο, από τον Σεπτέμβριο του ’20, για μία τριήμερη αξέχαστη στάση από την επιστροφή μας από το Κάπρι. Ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, είχα να έρθω στο J.K. Place Roma από πέρυσι το φθινόπωρο, από τον Σεπτέμβριο του ’20, για μία τριήμερη αξέχαστη στάση από την επιστροφή μας από το J.K. Place Capri. Οι “ J.K. Place junkies” , όπως αποκαλούνται και αναγνωρίζονται μεταξύ τους οι φανατικοί πελάτες της αριστοκρατικής αυτής exclusive αλυσίδας, γνωρίζουν καλύτερα από όλους πως τα J.K. Places είναι από τα πιο ελιτίστικα ξενοδοχεία του κόσμου και η iconic αρχιτεκτονική υπογραφή του ιδιοφυούς Michele Bonan, τα κατατάσσει στα πιο εστέτ των πιο κομψών γειτονιών της Ρώμης, του Παρισιού, του Κάπρι, και σε λίγο καιρό του Μιλάνο (στη Via Borgospesso, στο παλιό κτήριο του Gianni Versace) , και δύσκολα αλλάζουν μία από τις σουίτες τους για οτιδήποτε άλλο. Όχι τόσο για τη πολυτέλεια τους (στη περίπτωση των J.K. Place η λέξη “πολυτέλεια” μάλλον σαν ύβρις ακούγεται περισσότερο, αφού αυτό που τα χαρακτηρίζει στη πραγματικότητα είναι η κομψότητα) αλλά επειδή “they feel like home”. Σαν ένα extraordinaire home, θα συμπλήρωνα εγώ.
Στη πραγματικότητα, συνήθως επιλέγουν τον προορισμό του ταξιδιού τους ανάλογα το J.K. Place της προτίμησης τους. Όπως κάνει η πραγματική αριστοκρατία.

Όταν τυγχάνει η διευθύντρια του J.K. Place Roma να είναι και φίλη σου, κάνει τα πράγματα λίγο πιο προσβάσιμα. Και είναι μάλλον κοινό “μυστικό” και εύλογο συμπέρασμα, πως έστω κι αν τα έργα και οι ημέρες της πλέον κυλούν ανάμεσα στη Via dei Condotti, στη Via Borgognona και στη Via Frattina και ανεβοκατεβαίνει γεμάτη χάρη με τις κομψές βελούδινες espadrilles της σα βέρα Ιταλίδα τη Scalinata di Trinità dei Monti , η Μαρία δεν παύει να είναι καταρχήν και πάντα Ελληνίδα, και οι Έλληνες επισκέπτες του J.K. Place Roma, δεν θα έλεγα πως τυγχάνουν καλύτερης φιλοξενίας, αλλά οπωσδήποτε, έχουν την ευκαιρία να ζήσουν τη J.K. Place εμπειρία, at its best!

“Αν κάνουν κράτηση απευθείας με το ξενοδοχείο είναι έτσι κι αλλιώς πιο εύκολο να τους υποδεχθώ όπως πρέπει και όπως θέλω”, μου λέει τώρα η φίλη μου καθώς απολαμβάνουμε το πρώτο μας aperitivo μπροστά στο τζάκι, και δεν μπορώ να μη θυμηθώ όλα τα συγκλονιστικά “καλωσορίσματα” της, τόσα χρόνια που με υποδέχεται σε κάποιο από τα κομψά ξενοδοχεία που έχει διευθύνει.

“Υπάρχουν δωμάτια με μπαλκόνι που εξυπηρετεί όσους καπνίζουν, άλλα μόνο με ντους ή με μεγάλη μπανιέρα, έχουμε τα καλύτερα connecting δωμάτια για οικογένειες, και φυσικά δεχόμαστε τα σκυλάκια των ενοίκων μας. Γενικά, οι συνθήκες είναι καλύτερες, ευνοϊκότερες και πιο συγκεκριμένες, ενώ όταν έχω διαθεσιμότητα, το upgrade είναι απόλυτα δεδομένο …”

“Η δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων μας βρίσκει στο ρομαντικό σκηνικό της αιώνιας πόλης και στο J.K. Place Roma , το εστέτ ξενοδοχείο με την εκλεπτυσμένη αισθητική του ιδιοφυούς Michele Bonan, που δεν νομίζω να χορτάσω ποτέ, όσες φορές κι αν έρθω. Έξω βρέχει, μα αντί να μας ενοχλεί, με έναν περίεργο τρόπο κάνει την ομορφότερη πόλη του κόσμου ακόμα πιο μυστηριώδη, ακόμη πιο επιβλητική. Βρέχει όταν αγκαλιασμένοι με τον Νικόλα και την Ελμίνα ανεβαίνουμε τα σκαλιά της Piazza di Spagna, όταν προσπαθούμε μάταια να χωρέσουμε κάτω από την ίδια ομπρέλα για να βγάλουμε φωτογραφία μπροστά στη Fontana di trevi, όταν περπατάμε την Via dei Condotti σταματώντας που και που να χαζέψουμε τις εντυπωσιακές της βιτρίνες. Βρέχει ακόμα όταν ανοίγουμε ένα μπουκάλι Barolo για να συνοδεύσει το πιο νόστιμο ραγού της Ρώμης, στο Ristorante Due Ladroni, αλλά και όταν επιστρέφουμε πια στην αριστοκρατική αγκαλιά του J.K. Place Roma, για να πάρουμε το απεριτίφ μας μπροστά στο κομψό του τζάκι. Είναι η δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων και βρίσκομαι ακριβώς εδώ που ονειρευόμουν να βρεθώ, με αυτούς τους δύο που αγαπάω περισσότερο στον κόσμο όλο. Χαμογελάω και αφήνομαι να ζήσω στο έπακρο τη μαγεία των δικών μου Χριστουγέννων…” γράφω στο Instagram, προσπαθώντας να μεταφέρω σε ένα μόνο insta post όλες τις εικόνες, και τα χρώματα και τις γεύσεις της πρώτης μας ημέρας στην αιώνια πόλη.

Όσες φορές κι αν έχεις έρθει στη Ρώμη, αν καλείσαι για πρώτη φορά να ξεναγήσεις σε αυτήν την δεκατετράχρονη κόρη σου, είναι σαν να την επισκέπτεσαι μαζί της για πρώτη φορά. Με άλλα μάτια θα αντικρίσεις τη Piazza di Spagna, με άλλη ορμή θα ανέβεις τη διάσημη Ισπανική Σκάλα, θα απαθανατίσεις τον οβελίσκο και την όμορφη εκκλησία της Trinità dei Monti, με άλλο ενθουσιασμό θα δεις τη Fontana di Tevi, θα σταματήσεις να ακούσεις τις μελωδίες κάθε -μα κάθε- πλανόδιου βιολονίστα,  το καλύτερο τεραμισού και η καλύτερη καρμπονάρα θα έχουν ακόμη πιο συγκλονιστική γεύση, ενώ ακόμα και το shopping, θα έχει εκείνη τελικό αποδέκτη. Και θα σου αρέσει.

Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του κόσμου. Η Fontana di Trevi έχει αποτελέσει αρκετές φορές και σκηνικό σε ταινίες, και εκτός από τη Dolce Vita, στην οποία η Anita Ekberg πήδηξε μέσα στο σιντριβάνι με τα ρούχα, το μεγαλειώδες μνημείο έχει πρωταγωνιστήσει και στο οι Roman Holiday, Three Coins in the Fountain και Lizzie McGuire. Το σιντριβάνι αντιγράφηκε ακόμα και στην ταινία Epcot του Walt Disney!

Το έχω γράψει αρκετές φορές, κάθε φορά που περιγράφω ένα ταξίδι μου, πως δεν γνωρίζεις πραγματικά ποτέ κανέναν προορισμό αν δεν γνωρίσεις την ιστορία του, τον πολιτισμό του, την κουλτούρα του, τις καλύτερες διαδρομές του, και φυσικά το shopping στα μεγάλα και δημοφιλή καταστήματα αλλά και μικρά και hidden gems του.

Έγραφα θυμάμαι πέρυσι το φθινόπωρο σε αυτές εδώ τις σελίδες για το κομψό εστιατόριο με τους διάσημους θαμώνες: “Το σκηνικό του με ενθουσιάζει, η κάβα του με τα πιο σπάνια Ιταλικά πορφυρά κρασιά και με τις παλαιωμένες γκράπες είναι από τις πιο ενημερωμένες της πόλης, ενώ πολύ σύντομα καταλαβαίνω πως το Matricianella το γνωρίζω όχι μόνο λόγω της σπουδαίας Ιταλικής κουζίνας του αλλά και των εκλεκτών του θαμώνων που συχνάζουν εδώ……Γιατί στο διπλανό τραπέζι τρώνε από την Gina Lollobrigida και τη Maria Grazia Cucinotta…Έως την Chiara Ferragni!!!”

“…Παρόλα αυτά και παρόλες τις διάσημες παρουσίες, εδώ η πρωταγωνίστρια είναι πάντα η ακόμη πιο διάσημη Καρμπονάρα!…”

Αν δεν δοκιμάσεις τις παραδοσιακές γεύσεις του, αν δεν μυρίσεις τα αρώματα του και νοιώσεις τον παλμό του.

Ωραίο και εντυπωσιακό το Zuma της Ρώμης, αλλά come’on,  αν δεν φας ραγού στο Due Ladroni, αν δεν δοκιμάσεις Il carrello dei polliti -το plateau με τα βραστά- ή τη bolognese στο Dal Bolognese, αν δεν πας στο Matricianella για την βραβευμένη καρμπονάρα του και για Scampi in the salt στο Pierluigi, και αν δεν κλείσεις τραπέζι στη Hostaria Da Pietro (εδώ δεν θα βρεις ούτε για δείγμα τουρίστα) για να δοκιμάσεις τις αγκινάρες, όπως τις προτιμούν οι βέροι κάτοικοι της Ρώμης, είναι σα να μην τη γεύθηκες ποτέ.

Αν δεν πάρεις το aperitivo σου στη βιβλιοθήκη του J.K. Place Roma, ξεφυλλίζοντας τις σπάνιες εκδόσεις της Assouline και της Taschen, δίπλα στο κομψό τζάκι και ανάμεσα στα έργα τέχνης που έχει συλλέξει από τον κόσμο ο Bonan, αν δεν μπεις στο ασανσέρ με τους βελούδινους καναπέδες για να σε ανεβάσει στο κτήριο που κάποτε στέγαζε την Αρχιτεκτονική Σχολή της Ρώμης και πλέον ένα από τα πιο εκλεπτυσμένα ξενοδοχεία της, αν δεν πάρεις ένα από τα ποδήλατα που έχει στην διάθεση του για να το πάρουν οι ένοικοι του και να κατευθυνθούν για πικ νικ με τις τρία διαφορετικά boxes με προτάσεις menu, στους κήπους της Villa Borghese, η εμπειρία μένει λειψή.

To J.K.Place είναι αυτή τη στιγμή το πιο συναρπαστικό ξενοδοχείο της Ρώμης. Όπως σε ξενάγησα και μέσα από τα (άπειρα) Insta Stories μου, μέχρι να μεταμορφωθεί σε αυτό το ελιτίστικο boutique hotel ήταν το Πανεπιστήμιο Αρχιτεκτονικής της Ρώμης. Τώρα, φιλοξενεί τους πιο εκλεκτούς επισκέπτες της Αιώνιας Πόλης, και εγώ μπορώ να φωτογραφίζω για ώρες τόσο τους κοινόχρηστους χώρους του όσο τους άπλετους του δωματίου μου. Λένε, πως είναι ένα από τα πιο υπέροχα δωμάτια όλης της πόλης…

Η σουίτα του J.K.Place Roma είναι όλα όσα έχεις ακούσει. Και ίσως και περισσότερα. Είναι αριστοκρατική, με μία οικεία πολυτέλεια να σε αγκαλιάζει καθώς διασχίζεις τα άπλετα τετραγωνικά της. Το μπάνιο της είναι πολύ μεγαλύτερο από τα περισσότερα υπνοδωμάτια της πόλης, ενώ εγώ βγάζω το ένα βίντεο μετά το άλλο, αλλά δεν βγάζω καθόλου φωτογραφίες. Τα βλέπω όλα για πρώτη φορά, μέσα από τα μάτια της Ελμίνας.

Κατεβαίνουμε για ένα Aperitivo στο bar του J.K.Place που συχνάζει το πιο elegant κοινό της Ρώμης. Για εμάς είναι “σπίτι” μας. Τουλάχιστον για όσο μένουμε εδώ…

Tο πρωί με το που ξυπνάμε, αφιερώνουμε μία ολόκληρη ώρα στο πιο popular γεύμα του ξενοδοχείου μας, που είναι φυσικά το πρωινό γεύμα, και καταστρώνουμε το πρόγραμμα για το πως θα περάσουμε τη σημερινή ημέρα μας στη Ρώμη, μιας και ο καιρός σήμερα μας επιτρέπει να κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Από τη στιγμή που αποφασίσαμε να έρθουμε για λίγες ημέρες με την Ελμίνα στη Ρώμη, ο Νικόλας έκλεισε κατευθείαν εισιτήρια για να την ξεναγήσουμε στο Βατικανό, στα αριστουργήματα και στους θησαυρούς της. Εγώ το έχω ήδη επισκεφθεί από την ηλικία της κόρης μου με τους δικούς μου γονείς, μπορεί η πανδημία να μην μας επιτρέπει το να απολαύσουμε με την ξεγνοιασιά και τον ενθουσιασμό που θα είχαμε σε άλλη περίπτωση, όμως η πρώτη επίσκεψη της κόρης μου στα αξιοθέατα του Βατικανού, μπορεί να γίνει πιο σύντομη, αλλά οπωσδήποτε σημαντική, με τη πολύτιμη βοήθεια ενός επαγγελματία ξεναγού.

Για να το ξεκαθαρίσω για να μην παρεξηγηθώ: ούτε αυτή τη φορά, ούτε καμία από τις προηγούμενες που έχουμε ταξιδέψει εν μέσω πανδημίας, αντιμετωπίσουμε την όλη διαδικασία του ταξιδιού ως χαρωπή βόλτα σε ηλιόλουστα λιβάδια. Εντελώς συμπωματικά, όσες φορές έχω ταξιδέψει από την αρχή της covid εποχής το έχω κάνει στην Ιταλία -δύο φορές στη Ρώμη, μία στο Κάπρι και μία Μιλάνο και Άλμπα- για να διαπιστώσουμε κάθε φορά αυτό που πιστεύουμε. Πως πλέον, και με δεδομένο πως είμαστε τρις εμβολιασμένοι, η ασφάλεια μας απέναντι στον ιο είναι καθαρά ατομική υπόθεση. Και ίσως, με δεδομένο πως είμαστε απόλυτα συνεπείς σε όσα χρειάζεται -και παραπάνω- για την ασφάλεια τη δική μας όσο και των δίπλα μας, ένα ταξίδι να μην εμπεριέχει πιο πολλές πιθανότητες να κολλήσεις την “Όμικρον”, από ό,τι μία βόλτα στη Χριστουγεννιάτικη Ερμού, ένα πάρτι τη βραδιά του ρεβεγιόν, μία επίσκεψη στον κινηματογράφο για να δεις τον Spiderman ή σε ένα από τραπέζια να ακούσεις τον Ρέμο. Λέω εγώ τώρα…

Και ίσως, με δεδομένο πως προχωράς σε όσα rapid και pcr test χρειάζεται -και καθημερινά self test, που έτσι κι αλλιώς εμείς έχουμε συνηθίσει να κάνουμε- τόσο για να πας στον προορισμό που θέλεις όσο και για την επιστροφή σου στη Ελλάδα, και με δεδομένο πως δεν βγάζεις επ’ ουδενί λόγo τη μάσκα σου ούτε μέσα στο αεροπλάνο (ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τον νόμο που επιβάλει να φοράς την μάσκα σου μέσα στο αεροπλάνο και την ίδια στιγμή σου επιτρέπει να την βγάλεις για να φας το γεύμα που σου προσφέρεται. Ειλικρινά, με ξεπερνάει. Δεν χάλασε ο κόσμος να μην φας αυτές τις δύο ώρες που κρατάει η πτήση, έτσι δεν είναι?) ούτε οπουδήποτε συχνάζει αρκετός κόσμος, να μπορούμε να κάνουμε με ασφάλεια ένα ταξίδι αναψυχής και να γνωρίζουμε τον τρόπο που θα το κάνουμε. Γιατί, καλώς ή κακώς, αν είσαι εμβολιασμένος, αν κάνεις τακτικά τεστ και αν σέβεσαι όλους τους κανόνες που προστάζει η ασφάλεια μας απέναντι στον κορονοϊό, πλέον είναι και θέμα τύχης αν θα τον κολλήσεις. Είτε είσαι στην Αθήνα είτε στη Ρώμη είτε στη Θεσσαλονίκη ή στην Αμερική. “Άσε που νομίζω πως τα πράγματα προς το παρόν είναι λίγο καλύτερα εδώ…” όπως μου επισήμανε και η Μαρία.

Η Cupola di San Pietro, η Βασιλική του Αγίου Πέτρου, η La Pieta, τα Μουσεία του Βατικανό, η εντυπωσιακή Sphere within a Sphere, η Cortile della Pigna, η Chiesa di Sant’Anna dei Palafrenieri, το Torre San Giovani, το διαμάντι του Στέμματος, η Καπέλα Σιστίνα… Το ανεξάρτητο κράτος δυτικά του ποταμού Τίβερη και το πιο μικρό κράτος του κόσμου, όπου εδρεύει η Αγία Έδρα, αποτελεί το πνευματικό και διοικητικό κέντρο της Καθολικής Εκκλησίας. Μα πέρα από κάθε θρησκευτικό ενδιαφέρον, εμείς θέλουμε να δει η Ελμίνα τα Μουσεία του Βατικανού με τα συγκλονιστικά αριστουργήματα που είναι προσβάσημα στο κοινό.

Τα Μουσεία του Βατικανού στεγάζονται εντός των τειχών της χώρας και αποτελούν συγκρότημα μερικών εκ των κορυφαίων μουσείων του κόσμου. Διαθέτουν εκθέματα της μακραίωνης και τεράστιας συλλογής της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένων διάσημων αγαλμάτων του αρχαίου κόσμου και αριστουργημάτων της Αναγέννησης και του σήμερα, με χαρακτηριστικότερα την Καπέλα Σιξτίνα και τα «Δωμάτια του Ραφαήλ», που είναι πασίγνωστα για τη διακόσμησή τους με νωπογραφίες.

Περπατάμε στους εξωτερικούς του χώρους όσο από τα ακουστικά μας ακούμε στα αγγλικά όλες τις γεμάτες μυστήριο, σημαδιακές ημερομηνίες και άλλες σημαντικές ιστορίες που αφορούν το Βατικανό.

Τα μουσεία ιδρύθηκαν από τον Πάπα Ιούλιο Β’ στις αρχές του 16ου αιώνα, ξεκινώντας από την αγορά της μαρμάρινης γλυπτικής σύνθεσης του ιερέα Λαοκόοντα με τα παιδιά του, που ανακαλύφθηκε σε αμπελώνα δίπλα στη Βασιλική της Santa Maria Maggiore της Ρώμης στις 14 Ιανουαρίου του 1506. Ο Πάπας τοποθέτησε το σύμπλεγμα σε δημόσια θέα ακριβώς ένα μήνα μετά την ανακάλυψή του.

Διαθέτουν περισσότερα από 70,000 έργα τέχνης και εκθέματα με τα 20.000 από αυτά να παρουσιάζονται στο κοινό, έχοντας 640 υπαλλήλους σε 40 διαφορετικά τμήματα (διοικητικά, ακαδημαϊκά και συντήρησης). Το 2017 τα επισκέφτηκαν περισσότεροι από 6 εκατομμύρια επισκέπτες, καθιστώντας τα ένα εκ των 5 κορυφαίων μουσείων του κόσμου σε επισκεψιμότητα.

Πως να μείνεις ανεπηρέαστος από τόσα αριστουργήματα μαζεμένα; Πως να μην διαθέσεις ένα πρωινό για να τα δεις? Πως να μην νοιώσεις πραγματικά ζωντανός και ευλογημένος, που κρατώντας το χέρι της κόρης σου, τα είδες για άλλη μία φορά?

Μοιραζόμαστε όλα τα νέα μας. Ανοίγουμε ένα μπουκάλι σαμπάνια, της εξιστορώ μία ολόκληρη χρονιά, τους περιορισμούς της, τα επιτεύγματα παρόλα αυτά, τις χαρές και τις δυσκολίες, όλα τα καινούργια της Ελμίνας, τα νέα δεδομένα που έφερε ο κορονοϊός στη καθημερινότητα μας, το savoir vivre που γράψαμε εκ’ νέου, τόσο στο Fay’s Control όσο στο The Pop Up Project, για όσα πρέπει να προσέχουμε και όσα να αποφύγουμε. Μου λέει πως εν μέσω πανδημίας έκλεισε την καλύτερη χρονιά του J.K. Roma. Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από τη Μαρία.

Μου λέει και άλλα νέα, για τα 15 J.K διαμερίσματα των 150 τμ με Spa και Γυμναστήριο, που ετοιμάζονται δια χειρός Bonan στη Ρώμη, για το νέο J.K. Place Milano, που θα είναι πανέτοιμο μέσα στον επόμενο ενάμιση χρόνο.

“Και τρία μόλις βράδια πριν αφήσουμε πίσω μας και αυτή τη δύσκολη χρονιά, εμείς με την Μαρία Στρατή αποφασίζουμε να την αποχαιρετήσουμε σε μία από τις ομορφότερες γωνίες τις αιώνιας πόλης, διηγώντας η μία στην άλλη τις καλύτερες ιστορίες της, με ένα μπουκάλι παγωμένη σαμπάνια, σε ένα από τα πιο αγαπημένα τραπέζια του J.K. Place Roma! Έτσι, για την αλητεία…” γράφω αντί καληνύχτας στο Instagram μου…

Για να ξημερώσει η τελευταία ημέρα μας στην αιώνια πόλη…

Εντάξει, μην κοιτάς όλες αυτές τις φωτογραφίες με τα υπέροχα φαγητά και πορφυρά κρασιά και σου περάσει από το μυαλό ότι δεν κάναμε και τίποτα άλλο! Εννοείται πως γυρίσαμε όλες τις boutique στη Via dei Condotti, στη via Borgognona και στη via Frattina, εννοείται πως από το πρώτο κιόλας βροχερό πρωί πήγα με την Ελμίνα για ψώνια στο La Rinascente, εννοείται πως ωραίο το Βατικανό με τα αριστουργήματα του, αλλά η Ελμίνα στο Zadig & Voltaire “προσκύνησε”, εννοείται πως περπατήσαμε όλη τη Ρώμη από άκρη σε άκρη (ή έτσι φάνηκε στο εφηβάκι), έως και αυτοκίνητο είχαμε κανονίσει, για να μας πάει στο Castel Romano Designer Outlet, μισή ώρα έξω από τη Ρώμη, το αντίστοιχο του Μιλάνο που πάω κάθε Νοέμβριο με τις φίλες μου, πριν φτάσουμε στην Άλμπα. Όλα τα προλάβαμε μέσα σε τέσσερις μόλις ημέρες ή τουλάχιστον όλα όσα θα της άφηναν ένα όσο το δυνατό πιο ολοκληρωμένο experience της πανέμορφης αυτής πόλης.

Πόσες χιλιάδες εικόνες, πόση τέχνη, πόσες γεύσεις και αρώματα της πιο όμορφης ίσως πόλης στον κόσμο, πόσες στιγμές πολύτιμες σαν θησαυρός μπορούν να χωρέσουν σε τέσσερις μόλις ημέρες με τους δύο πολύτιμους σου;

Πόσες εικόνες που κράτησα βαθιά μέσα στη καρδιά να με συντροφεύουν έως το επόμενο ταξίδι, που εύχομαι να μην αργήσει πολύ.

‘Till next time Maria Strati…