Διασχίζω μεγάλες μάντρες που φυλάνε απερίγραπτης ομορφιάς κήπους, κρατώντας ιστορίες πολλών ετών απροσπέλαστες από του κόσμου την αδιακρισία, περπατάω τα πάντα σε γκρι και λευκό βοτσαλωτά με περίτεχνα δελφίνια και πανέμορφα τρεχαντήρια, προσπερνάω αρχοντικά καπετανόσπιτα και περήφανες βοκαμβίλιες, το προαύλιο του Άι Νικόλα, με το εξαίρετο καμπαναριό και τα δύο κανόνια των επαναστατικών χρόνων, γύρω μου απλώνεται μία αγκαλιά από φρέσκα αρώματα λεβάντας και ώριμων λεμονιών, τώρα η ματιά μου χάνεται σε χρυσές και μαβιές ανταύγειες την ώρα που βυθίζονται πίσω από το βαθύ μπλε του ορίζοντα, από τον πίσω δρόμο βλέπω ν’ αστράφτει ο ουρανός, μα δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν είναι από τα αστέρια ή από τα ψηλά, θεόρατα κατάρτια, που μαζί με τα λαμπιόνια από τις εξέδρες του Σιώρα και του Καπελογιάννη, με οδηγούν στο αρχοντικό που φιλοξενεί την Αίθουσα Τέχνης Ακρόπρωρο στο Παλιό Λιμάνι, και που παρουσιάζει τα έργα της Βάσως Τρίγκα με τίτλο: Σημειώσεις Ευδαιμονίας- Notes on Bliss.
Η Βάσω Τρίγκα με την κόρη της Ευγενία Βλαχάκη με υποδέχονται στη Γκαλερί Ακρόπρωρο στο Παλιό Λιμάνι των Σπετσών
Η τεράστια αδυναμία μου στην Τέχνη της Βάσως Τρίγκα είναι γνωστή, τουλάχιστον σε όσους διαβάζουν αυτές εδώ τις σελίδες, και τα αφιερώματα που έχω κάνει στην δουλειά της, μέσα από τις επισκέψεις μου στις εκθέσεις της αλλά και στο υπέροχο ατελιέ που διατηρεί στο Ψυχικό. Η αδυναμία μου στα περίτεχνα ζωγραφισμένα στο χέρι κεραμικά της είναι γνωστή, μιας και λίγο να ακολουθείτε το instagram μου, έχετε δει πολλές φορές να φωτογραφίζω αχόρταγα το σερβίτσιο που φιλοτέχνησε για το καινούργιο μου σπίτι ή τα μοναδικά πολυμορφικά και ασχημάτιστα βάζα της, που μου αρέσει να έχω δίπλα μου όταν γράφω τις ιστορίες μου από τις Σπέτσες.
Έγραφα θυμάμαι σε κάποια σελίδα του καλοκαιριού για την Βάσω Τρίγκα: “Μόλις μπήκα στα σαλόνια του Ποσειδωνίου από μία νωχελική καϊκάδα κάτω από τον Σπετσιώτικο ήλιο και αμέτρητες βουτιές σε σμαραγδί σπηλιές, και ξεδιψάω με ολόφρεσκη σπιτική λεμονάδα, όσο βρίσκω δροσιά από τα αμέτρητα μπλε των κεραμικών σου βάζων της Συλλογής “Κάτω από τον Ήλιο”. Το καινούργιο μας σπίτι είναι ακόμη γιαπί, σχεδόν οικοδομή, αλλά θέλω να σου παραγγείλω τα δύο σου αυτά βάζα, ως το πρώτο μας δώρο για το νέο μας ξεκίνημα…” το μήνυμα που έστειλα αυτό το ζεστό απόγευμα βαθύ Αυγούστου στην Βάσω Τρίγκα, βυθισμένη σε μία από τις colonial πολυθρόνες του Ποσειδωνίου, καθώς απολάμβανα τη δροσιά από τους ανακουφιστικούς ανεμιστήρες και ξεκούραζα το βλέμμα μου μέσα στα υπέροχα μπλε που με τόση έμπνευση και άλλη τόση δημιουργική αυθάδεια είχε λούσει με τα πινέλα της τα κεραμικά βάζα με την ασχημάτιστη μορφή. Σπαρακτικές μεσημβρινές μυήσεις σε περίκλειστους νησιωτικούς θερινούς παραδείσους. Ένα φθινόπωρο, μία μετακόμιση, ένα ακόμη lockdown και κάποιους χειμωνιάτικους μήνες μετά, και ακόμη θυμάμαι το δέος που μου προκάλεσαν αυτά τα ασυνήθιστα συναρπαστικά κεραμικά έργα. Τα κεραμικά του ήλιου…»
Βούλα και Δημήτρης Κορυζής της Αίθουσας Τέχνης Ακρόπρωρο στο Παλιό Λιμάνι
Για πρώτη φορά έργα της ζωγράφου, σε ανασύνθεση τους ή από οδοιπορική φωτογραφία, αποτυπώνονται, με ένα μοναδικό τρόπο, σε ελληνικό μετάξι από το Σουφλί, με πρώτο το επετειακό μαντήλι ΕΛΑΙΩΝΑΣ «Το ξαπόσταμα του Ήρωα Πολεμιστή στον ίσκιο της Ελιάς» 1821-2021. Τα ολομέταξα μαντήλια της, προστατεύουν τους πιο κομψούς ώμους των παραθεριστών του νησιού…
Ένα καλοκαίρι μετά, αυτό που ρουφάμε τώρα, η Αίθουσα Τέχνης Ακρόπρωρο στο Παλιό Λιμάνι των Σπετσών παρουσιάζει έργα της Βάσως Τρίγκα με τίτλο: Σημειώσεις Ευδαιμονίας- Notes on Bliss. Στη έκθεση αυτή η Ζωγραφική «ρέει» από το καμβά πάνω στο Κεραμικό και το Ελληνικό μετάξι.
Η Βάσω Τρίγκα με ξεναγεί στα έργα της έκθεσης. Έργα που όμως γνωρίζω πλέον πολύ καλά μιας και ο σεβασμός και η αδυναμία μου στη Τέχνη της είναι ευρέως γνωστά.
Οι «ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ» καταγράφουν όλα αυτά που ο χρόνος «σχεδιάζει» μέσα στις ανεπαίσθητες αλλά σημαντικές καθημερινές μας στιγμές στη φύση, όπως την παρατήρηση του βλέμματος, την αποκάλυψη του εαυτού, τους στόχους της ζωής, τη θέληση για προσωπική βελτίωση, την άσκηση του νου και του σώματος.
Η Βάσω Τρίγκα, Ελληνίδα σύγχρονη ζωγράφος, δημιουργεί ξανά με συνέπεια ζωγραφική, ανάμεσα στο Λουξεμβούργο και την Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται, με επιτυχίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μου λέει τώρα: “Η ηλιόλουστη μπλε Μεσόγειος και η Ελλάδα μέσα μου πάντα , σαν σθεναρό λιόδενδρο «ακουμπούν» στο βλέμμα μου και το ορίζουν»…
H έκθεση θα διαρκέσει έως και τη Κυριακή 22 Αυγούστου 2021 και αν είσαι στις Σπέτσες ή κάπου κοντά έλα οπωσδήποτε, θα μαγευτείς όπως μαγεύτηκα και εγώ από τις συναρπαστικές σημειώσεις της περί ευδαιμονίας….
Σημειώσεις που όλοι έχουμε τόση, μα τόση ανάγκη να διαβάσουμε, να αναλογιστούμε και να ερμηνεύσουμε….
