Κάθε καλοκαίρι, τις ίδιες πάντα ημέρες. Στο κλείσιμο του Ιουλίου, στο καλωσόρισμα του Αυγούστου.
Η ίδια παρέα, καλεσμένοι στο ίδιο πλέον σπίτι, του Γιάννη και της Σαλώμης που δεσπόζει λευκή γιορτή, ακριβώς πάνω στην ολόχρυση ακτή.
Στο μεγάλο σπίτι με τις αυστηρές Κυκλαδίτικες γραμμές σε απόλυτη ταύτιση με την χαλαρότητα που επιβάλουν οι διακριτικές Μαροκινές επιρροές.
Σε καλωσορίζει ο ελαιώνας, ήδη η μουσική σε ταξιδεύει στην ραστώνη του Αυγούστου. Σε υποδέχεται η πισίνα που απλώνεται αυθάδικη από άκρη σε άκρη, στο τέλος της, κάτω από την ομορφότερη πέργκολα που έχεις δει στη ζωή σου, η μεγάλη τραπεζαρία που φιλοξενεί τα λουκούλλεια γεύματα της παρέας. Στα κομψά καλάθια βρίσκεις πάντα ολόφρεσκα σύκα από τα δέντρα του κήπου, και οι καράφες με το νερό αρωματίζονται από ζουμερές φλούδες από δροσερό λεμόνι.
Γύρω μας, τα παιδιά μας. Και οι φίλοι των παιδιών μας. Και οι παρέες αυτών. Μπορώ εύκολα να μετρήσω καμιά τριανταριά παιδιά, και ανάμεσα τους με το γαλάζιο του φουλάρι να στριφογυρίζει ευτυχισμένος ο σκύλος μας, ο Feedel.
Μπροστά μας, όπου απλώνεται το βλέμμα μας, ο εντυπωσιακός μα συνάμα απόλυτα λιτός κήπος, που φιλοξενεί ό,τι προστάζει η φύση.
Στο τέλος του, χορεύουν τα ολόχρυσα στάχυα, για να απλωθεί αχόρταγη η χρυσή ακτή που χορεύει με το μελτέμι, πάνω σε ολόκληρο το μπλε των Κυκλάδων.
Και εμείς εκεί. Κάθε καλοκαίρι εκεί, τις ίδιες πάντα ημέρες. Πάντα μαζί, να ρουφάμε διψασμένοι Αυγούστους, που σύντομα θα γίνουν πολύτιμες αναμνήσεις, που θα συντροφεύουν τις ομορφότερες ιστορίες μας. Τις δικές μας, ολοδικές μας ιστορίες…
