ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Όλη η αλήθεια για την κατάσταση της υγείας του κύριου Σωτήρη του Blue Pine!

“Καλημέρα κυρία Μπέη, ο Σωτήρης είμαι του Blue Pine” ακούστηκε η πάντα ήρεμη και γλυκιά φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής, σήμερα νωρίς το πρωί. “Κύριε Σωτήρη!!!! Το καλύτερο τηλέφωνο που θα μπορούσα να δεχτώ!” η δική μου ενθουσιασμένη φωνή -και λίγο τσιριχτή τώρα που το θυμάμαι πιο ψύχραιμα- καθώς ξεπετάχτηκα με μιας από το κρεβάτι, για να μιλήσω με τον άνθρωπο που τόσο καιρό όλοι αγωνιούσαμε για την κατάσταση της υγείας του.
“Κυρία Μπέη είστε από τα πρώτα τηλέφωνα που κάνω, για να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σας. Μου μετέφερε η Ουρανία όλα όσα συνέβησαν, γράφτηκαν και ακούστηκαν όσο καιρό νοσηλευόμουν, και τώρα που επέστρεψα σπίτι, θέλησα να σας καλέσω εγώ προσωπικά, να σας πω πόσο με συγκινήσατε, να σας μεταφέρω τα ευχάριστα νέα της υγείας μου και να διαβεβαιώσω μέσα από εσάς όλους όσους ενδιαφέρθηκαν για την υγεία μου, πως έχω ξεπεράσει κάθε κίνδυνο και αναρρώνω σπίτι μου πια”. Φωνή συγκινημένη και περήφανη συγχρόνως. Συγκίνηση και χαρά, ανακούφιση και κουράγιο. Η προσφώνηση του προς εμένα -που γνωρίζει σχεδόν από παιδί και που είμαι τόσο νεότερη του-, οι τρόποι του, οι τόσο σωστά επιλεγμένες λέξεις του. “Να σας καλέσω εγώ προσωπικά…”, “Να σας διαβεβαιώσω….”, “Να σας ευχαριστήσω…” Προσφώνηση, τρόποι και λέξεις που ενδεχομένως δεν θα χρησιμοποιούσαν απαραιτήτως κάποιοι από όσους σερβίρει. Ο αγαπητός μας κύριος Σωτήρης, πιο ευγενής από τους ευγενείς, με το γλυκό χαμόγελο, το ατσαλάκωτο κουστούμι και το αψεγάδιαστο παπιγιόν.
Ένα μήνυμα που άφησε μία αναγνώστρια του Fay’s Control χθες το απόγευμα στο πεδίο σχολίων του blog, μας ανησύχησε πολύ. Ήλπιζα να είναι fake news, όλη η παρέα που μιλήσαμε χθες ελπίζαμε να είναι κακόγουστο κουτσομπολιό, δίχως καμία βάση. Δεν το οικειοποιήθηκα, θα το διασταύρωνα σήμερα το πρωί, μα με πρόλαβε το χαρμόσυνο τηλέφωνο από τον ίδιο τον κύριο Σωτήρη.
Από τον ίδιο τον Σωτήρη Κώτση, μετρ και ιδιοκτήτη του Blue Pine στην Κηφισιά, που τόσα χρόνια βρίσκεται στην κορυφή των προτιμήσεων μας, ενώ τον τελευταίο καιρό βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας λόγω των δύο δείπνων που στάθηκαν αφορμή για να νοσήσει αρκετός κόσμος από τον Κορωνοϊό, αλλά και να θορυβηθεί σύσσωμη η κοσμική Αθήνα.


“Ταλαιπωρήθηκα στο νοσοκομείο, αλλά ευτυχώς τώρα είμαι σπίτι και ταλαιπωρώ την γυναίκα μου” μου λέει με το λεπτό χιούμορ που μόνο οι βαθιά ευγενείς άνθρωποι διαθέτουν. “Παίρνω την αγωγή μου, έχω διαφύγει από κάθε κίνδυνο για την υγεία μου, και αναρρώνω περιμένοντας πότε θα επιστρέψουμε όλοι στην καθημερινότητα μας. Πότε θα συναντηθούμε όλοι ξανά…”.

Παλαιότερες χαρούμενες στιγμές, πάντα στο αγαπημένο μου τραπέζι στον κήπο του Blue Pine, περιτριγυρισμένη από τα αρώματα των μεθυστικών νυχτολούλουδων και την θερινή ανεμελιά

Και με αυτή τη σκέψη έκλεισα αυτή την τηλεφωνική συνομιλία. Με την ίδια σκέψη που έκλεισα και το Χρονογράφημα μου, στο τελευταίο τεύχος του Down-Town. Την σκέψη της ημέρας που θα με συνοδέψει και πάλι ο κύριος Σωτήρης στο αγαπημένο μου φερ φορζέ τραπέζι στον κήπο του Blue Pine, θα τραβήξει απαλά την καρέκλα για να με βοηθήσει να καθίσω, και θα παραγγείλω το αγαπημένο μου extra dry martini, θα σηκώσω το ποτήρι και θα πω: “Το ξεπεράσαμε και αυτό…”

Σιδερένιος και δυνατός κύριε Σωτήρη, το ξεπεράσατε και αυτό…

error: Content is protected !!