Άλλη μία από τις πολύτιμες τελευταίες ημέρες στο νησί. Δεν μελαγχολώ που νοιώθω το καλοκαίρι πίσω μου. Ίσα ίσα, κάθε τέτοια εποχή είναι που απολαμβάνω ακόμη περισσότερο τις Σπέτσες. Εκτιμώ πιο πολύ την συντροφιά του νησιού. Ο πολύς ο κόσμος έχει πια φύγει, οι μέρες είναι πιο νωχελικές, το νησί είναι όλο και πιο δικό μου και εγώ οικοδέσποινα του. Οι βόλτες είναι πιο μεγάλες, πιο αργές, απολαυστικές. Δεν υπάρχει πρόγραμμα, τα ραντεβού είναι λιγότερα, τα μακροβούτια ακόμα μεγάλα, αλλά το απόγευμα η θάλασσα δεν σε καλεί με θέρμη κοντά της. Σε αφήνει να ξαπλώσεις λίγο παραπάνω στις λευκές λινές μαξιλάρες, δίπλα σε ένα μπολ γεμάτο σύκα, δίπλα σε βιβλίο αγαπημένου συγγραφέα.
Επισκέπτεσαι σπίτια φίλων πιο συχνά, έχεις χρόνο να φτιάξεις και ένα γλυκό του κουταλιού σταφύλι, μπορείς να πάρεις ένα ονειρεμένο πρωινό στο Ποσειδώνιο όσο χαζεύεις το τρελό κέφι των ιστιοπλοϊκών που χορεύουν με το μπουρίνι, πίνοντας το αγαπημένο σου ποτό από ανθρακούχο νερό γεμάτο τα φυσικά αρώματα από ολόδροσο λεμόνι και δροσερό λάιμ της Souroti.
Χαμογελάς. Το παιδί σου σε χαιρετάει από μακριά, είναι ευτυχισμένο, οι μπούκλες της μυρίζουν ακόμα ήλιο. Οι βόλτες με το ποδήλατο είναι και αυτές πιο μακρινές. Και το βράδυ, εκεί γύρω στις 20.30′, όταν έως πριν λίγες ημέρες επέστρεφες απ’τους απέναντι σμαραγδένιους κόλπους, πλέον σκοτεινιάζει. Όμορφα, γλυκά. Νοσταλγικά. Είναι η καλύτερη ώρα για άλλη μία βόλτα με τα πόδια έως το Παλιό Λιμάνι. Συντροφιά με τον βοριά που σου ανακατεύει τα μαλλιά, και με ένα μεγάλο μαντήλι από μετάξι και βαμβάκι, φυλαγμένο στο ψάθινο καλάθι. Το ίδιο μαντήλι που έως πριν λίγες μέρες φορούσες σαν παρεό, πλέον το έχεις περασμένο στους ώμους. Αυτόπτης μάρτυς των πιο κομψών στιγμών σου, που διαδραματίζονται τώρα. Τώρα που νοιώθεις την μεγάλη ένταση του καλοκαιριού πίσω σου και το νησί να απλώνεται όλο μπροστά σου…
Το αποκαλόκαιρο είναι η πιο αγαπημένη μου εποχή. Μία εποχή που όσοι έχουν την τύχη να απολαύσουν είναι ευλογημένοι. Να υποδέχεσαι το πρώτο πρωινό του Σεπτέμβρη την ποδιά της Μπουμπουλίνας, με ένα βιβλίο αγκαλιά, με το αγαπημένο σου ποτό από φυσικό μεταλλικό νερό με άρωμα από λεμόνι και ολόφρεσκο λάιμ, να φοράς ένα μπουκέτο βασιλικό στα μαλλιά και δυο μπλε χάντρες για σκουλαρίκια, να χαζεύεις τον Αύγουστο καθώς φεύγει…
Μεσημέρια ζεστά και νύχτες όλο δροσιά. Μέρες γλυκές, αργές, νωχελικές, σχεδόν ηδονικές. Έχεις χορτάσει καλοκαίρι, δεν διψάς. Δεν βιάζεσαι, έχεις ήδη προλάβει. Το μόνο που σε νοιάζει είναι να κρατήσεις όσο πιο καλά μπορείς όλα όσα είναι ολόδικά σου τώρα. Και είναι και αυτό το γύρισμα της σελίδας. Και είναι που δεν είναι ούτε καλοκαίρι μα ούτε φθινόπωρο, και είναι που μοιάζει σα να μην κάνεις τίποτα, μα πίστεψε με, κάνεις τα πιο σπουδαία. Έχεις την πολυτέλεια να σπαταλήσεις τον χρόνο σου και αυτός γίνεται ακόμη πιο πολύτιμος. Γιατί κρατάει ελάχιστα. Όσο κρατάει το αποκαλόκαιρο. Σκέψεις που σκορπίζει ο Αύγουστος στην καρδιά σου, ελάχιστα πριν φύγει. Και εγώ εδώ, να περιμένω την πιο αγαπημένη μου εποχή του χρόνου.
Cheers!
