ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Καλώς ήρθες!

Με ονειρικές μουσικές στο επίσης ονειρεμένο σπίτι του παιδικού μου φίλου Δημήτρη Αράπη αλλάξαμε χθες τον χρόνο. Τι αλλάξαμε χρόνο δηλαδή, μέχρι πριν λίγο εκεί ήμασταν ακόμα…

Καλώς ήρθες!

Καλώς ήρθες!

Και έχε χάρη που το μυαλό μου ήταν να γυρίσω να κάνω εγώ το ποδαρικό στο σπίτι, μην με προλάβει κανείς άλλος…

Και σπάσαμε το ρόδι…Ακόμη έξω από την πόρτα μου είναι τα κατακόκκινα σπόρια του…Όπως το κάνω από τότε που με θυμάμαι, όπως το θέλει το έθιμο μας:

994095_10152104306247229_1648176778_n
Γυρνώντας σπίτι ο νοικοκύρης, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας – δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του – και έτσι να είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι, για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι. Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη, για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: “με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά”.
Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες, αν είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος…

Προσωπικά, δεν ευχήθηκα για λίρες, ενώ εκείνη την ώρα δεν υπήρχαν παιδιά γύρω μου. Όμως, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου για όσο πιο πολλά ευχάριστα γεγονότα μπορεί να μας προσφέρει ο καινούργιος χρόνος. Και υγεία! Και να είμαστε όλοι εδώ! Παρέα…Με κέφι. Και όταν νομίζουμε πως δεν μπορούμε να το βρούμε πουθενά, να υπάρχουν πάντα δίπλα μας φίλοι να μας διαψεύσουν. Ευλογία…
Χρόνια πολλά!

error: Content is protected !!