“The combination of Japanese and Peruvian cuisine known as Nikkei has become the latest gastronomic sensation to hit Europe's culinary capitals. Taste it at Oozora!”

Το βράδυ της Κυριακής έτυχε να τρώμε στην ίδια παρέα στο εστιατόριο του Ορλώφ στις Σπέτσες, με έναν Ισπανό blue blooded billionaire, ο οποίος μεταξύ άλλων πολλών που ασχολείται στην υπέροχη ζωή του, έχει και μία ολόκληρη ομάδα Formula 1… Και ο οποίος από όλα τα high profile Japanese εστιατόρια του κόσμου, θεωρεί πως το “Oozora” είναι οπωσδήποτε μέσα στο Top 5 των προτιμήσεων του… “The combination of Japanese and Peruvian cuisine known as Nikkei has become the latest gastronomic sensation to hit Europe’s culinary capitals. Taste it at Oozora!”

Βράδυ Τρίτης, και δειπνούμε με τον Πάνο Δεληγιάννη και την Εύη Φέτση, σε ένα από τα μαρμάρινα τραπέζια στον πανέμορφο κήπο του Oozora, στο Cash, στο Κεφαλάρι. Πρόκειται για την καλύτερη -by far- παρέα για γαστρονομικά ταξίδια, και τα δείπνα μαζί τους έχουν αρχίσει να γίνονται αγαπημένη συνήθεια…

Πίνουμε ένα υπέροχο cocktail και αρχίζουμε να λέμε τα νέα μας, και τι δεν λέμε…

Για την σημερινή στήλη Blonde (con) fusion “Αγόρασα ήδη το πρώτο καπέλο της σεζόν από το Sinu Artefactos,  ψάθινο σε χρώμα μπεζ που πάει με όλα και κυρίως με το ανέμελο look των μαλλιών μου…Οπότε, φαντάσου τον ενθουσιασμό μου όταν ψάχνοντας για τα αγαπημένα μου βραχιόλια της Τατιάνας Χωρέμη, έπεσα πάνω στο Most Chic. Ένα ελληνικό site που έχει μαζέψει κάποιες από τις καλύτερες ελληνίδες δημιουργούς στον χώρο του κοσμήματος και του αξεσουάρ και που παρέχει και εξαιρετικό service μια που παρέλαβα τα All Seeing Eye και Tiger Eye βραχιόλια μου μέσα σε λιγότερο από μια βδομάδα από την ημέρα της παραγγελίας, συσκευασμένα υπέροχα και με όλα τα πιστοποιητικά τους….Το εμβληματικό ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία δημιούργησε ένα on line store από το οποίο μπορούμε πια να προμηθευτούμε κάποια από τις εκπληκτικά μέλια και μαρμελάδες που σερβίρουν στο breakfastαλλά και στο afternoon tea– όπως το λατρεμένο μανταρίνι- και άλλα πολλά gourmet αλλά κυρίως, το spray χώρου με εκείνο το χαρακτηριστικό άρωμα που αναγνωρίζουν όλοι όσοι έχουν μείνει έστω για μια φορά σε κάποιο από τα δωμάτια του ξενοδοχείου ή έχουν αφεθεί στο pampering του spa.  Βέβαια, εγώ ξετρελάθηκα με τον αρκούδο- πορτιέρη που εκείνοι ονομάζουν Teddy αλλά εγώ τον βάφτισα Φώντα και βρίσκεται ήδη στο γραφείο μου κάνοντας παρέα με τον Βρετανό Mouko που έφτιαξα στο Ηamley’s πριν κάποια χρόνια, τον κούνελο Hippolyte  του παριζιάνικου Le Bristol και όλους τους υπόλοιπους fluffy φίλους που έχω μαζέψει χρόνια τώρα, από τα εμβληματικότερα ξενοδοχεία του κόσμου… Η απόδειξη πως τα social media μπαίνουν όλο και περισσότερο στην ζωή μας καθημερινά με διάφορους τρόπους, έρχεται αυτή την φορά από τον διάσημο οίκο Kenzo που λάνσαρε μόλις το Kenzodiac. Ένα μηνιαίο διαδικτυακό ημερολόγιο βασισμένο στα ζώδια, μέσα στο οποίο μπορούμε να βρούμε τα χαρακτηριστικά αλλά και τα προϊόντα που ταιριάζουν στον χαρακτήρα αλλά και στο άστρο μας…” χείμαρρος η Εύη…

Τα πρώτα εντυπωσιακά πιάτα από το… so Nikkei menu αρχίζουν να καταφτάνουν στο τραπέζι μας, ο χαμηλός φωτισμός κάνει ακόμη πιο γοητευτικούς τους συναρπαστικούς χρωματικούς συνδυασμούς που ερωτοτροπούν μέσα στα πιάτα μας, έχω την αίσθηση πως έχω να δοκιμάσω τόσο εξαιρετικά εκτελεσμένη κουζίνα πολλά χρόνια, η μεταγραφή του εμπνευσμένου Δημήτρη Κατριβέση χαρίζει στο Oozora του Cash μία νέα ταυτότητα, κατατάσσοντας το σε έναν άκρως ενδιαφέρον γαστρονομικό προορισμό, στο μυαλό μου έρχονται για άλλη μία φορά τα λόγια του Ισπανού blue blooded…Εγώ φοβάμαι μην ξεφύγω στις θερμίδες μου, αλλά ο καλός μου άγγελος, ο Νικόλας μου υπενθυμίζει πως ποτέ κανείς δεν παχαίνει με καλό φαγητό…True!

Ξυπνάω σήμερα το πρωί, χορτασμένη από υπέροχες γεύσεις, και το πρώτο πράγμα που κάνω με την πρώτη γουλιά καφέ, είναι να μπω στο Food&Leisure Guide, να διαβάσω την κριτική του Πάνου για το χθεσινοβραδινό δείπνο μας…

“ Η κουζίνα Nikkei είναι μια παγκόσμια μόδα, πρόκειται για τον συνδυασμό, την ανάμιξη της ιαπωνικής κουζίνας με την περουβιανή …μια κατεύθυνση προς την οποία έδειξε πρώτος ο Nobu Matsuhisa πριν λίγες δεκαετίες, όταν επηρεάστηκε από την κουζίνα του Περού όπου είχε ανοίξει το πρώτο του –νομίζω- εστιατόριο. Το Oozora υπό τον Δημήτρη Κατριβέση πλέον δηλώνει –και είναι- ένα Nikkei εστιατόριο. Το σημαντικό όμως δεν είναι η ταμπέλα του προσδιορισμού αλλά το γεγονός ότι η μεταγραφή αυτή στην κουζίνα χαρίζει επιτέλους στο εστιατόριο την ποιότητα και το ενδιαφέρον που φιλοδοξούσε να έχει από την πρώτη του στιγμή. Ο Δημήτρης Κατριβέσης με είχε εντυπωσιάσει πριν τρία χρόνια όταν τον είχα δοκιμάσει στο Sea You Up, στην μαρίνα του Sani. Βέβαια εκεί είχε και ένα πολύ σημαντικό lead-in (για να χρησιμοποιήσω τηλεοπτικούς όρους) από τον προκάτοχό του και την ομάδα του εστιατορίου, ενώ επιπλέον βρισκόταν σε ένα γαστρονομικό εστιατόριο των 30-40 κουβέρ, συνθήκες που απέχουν από αυτές ενός bar-restaurant που ξεπερνά τα 100 κουβέρ (τόσο το χειμώνα στην έδρα του, όσο και το καλοκαίρι στην αυλή του Cash).
Αρκετά όμως με τις θεωρίες, περνάω στην κουζίνα και τα πιάτα και ξεκινάω από το συμπέρασμα. Έφαγα πραγματικά πολύ καλά! Με μια μικρή εξαίρεση σε 1-2 κύρια πιάτα, ότι και αν δοκίμασα ήταν σαφές ότι έβγαινε από μια κουζίνα με τεχνική, ακρίβεια, ικανότητες, ταλέντο. Μια μόνο αλλά βασική παρατήρηση-ένσταση που θεωρώ ότι οφείλεται περισσότερο στο …marketing παρά στην ίδια την ομάδα της κουζίνας: πιστεύω ότι έχουν φοβηθεί λίγο τις εντάσεις στα πιάτα συνολικά, τα πικάντικα θα έπρεπε να είναι πιο πικάντικα, τα ξινά πιο ξινά και τα αρωματικά να κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους. Θεωρώ ότι με μια συνολική αύξηση στην ένταση, η κουζίνα θα ήταν ακόμη καλύτερη και σίγουρα πιο μοναδική.
Θα ξεκινήσω με τα δύο καλύτερα πιάτα που δοκίμασα. Το ceviche από λαβράκι με μπλε πατάτα, jalapeno dressing και tigers milk (όχι δεν άρμεξαν κάποια τίγρη! Απλά έτσι ονομάζουν στο Περού το μίγμα με βάση το λάιμ και τσίλι, αλατοπίπερο και κρεμμυδι που χρησιμοποιείται στο σεβίτσε) είναι ένα απίθανο πιάτο, με το ψάρι έξοχα μαριναρισμένο, έξυπνο παιχνίδι υφών και αρωμάτων που αν ήταν λίγο πιο τολμηρό και αιχμηρό θα ήταν πιάτο επιπέδου διάστερου εστιατορίου!

Το άλλο πιάτο που με ενθουσίασε το είχα δοκιμάσει και στο Sea You και είναι –ουσιαστικά- ένα νιγκίρι (απλά εδώ το ρύζι είναι σαν μπαλίτσα) με καπνιστό χέλι και φουαγκρά. Απλά αριστούργημα!

Αν όλα τα πιάτα ήταν όπως αυτά τα δύο θα μιλούσαμε για το καλύτερο εξωτικό εστιατόριο της πόλης. Και σε αυτό θα συνηγορούσαν και τα άψογα σούσι (άριστα spicy tuna & California, πολύ ιδιαίτερο και εξαιρετικό το Naruto με αγγούρι αντί για ρύζι και king crab, χέλι και γαρίδα). Όμως υπάρχουν και αστοχίες, ιδιαίτερα στα κύρια πιάτα όπως το Salmon Hot Ceviche από το οποίο λείπει εντελώς κάθε αίσθηση οξύτητας, «φρεσκάδας», ενώ και το ίδιο το ψάρι ήρθε παραψημένο. Απλά καλό και το Gindara in Aji Amarillo Miso, έλειπε από το ψήσιμο του black cod αυτή η ακρίβεια που θα του χάριζε την συννεφένια υφή.
Δοκίμασα κι άλλα πιάτα όμως τα παραπάνω δίνουν ήδη το στίγμα μιας κουζίνας πολύ καλής που διορθώνοντας μικρές αδυναμίες μπορεί να εκτοξευτεί. Μια τελευταία παρατήρηση: θα πρέπει κουζίνα και σέρβις να βρουν μια σωστή σειρά σερβιρίσματος των πιάτων η συνεχής εναλλαγή ψαρικών κρεατικών, η παρεμβολή των σούσι στα ζεστά πιάτα κ.ο.κ δεν βοηθούν ούτε στην απόλαυση, ούτε στην εκτίμηση του δείπνου”… Respect!

Η παρέα μας, αναχώρησε από το Oozora πολύ αργά…Ήταν αρκετά δύσκολο να αποχωριστούμε τον υπέροχο κήπο του Cash, το ίδιο μάλλον συνέβη και με τις διπλανές παρέες-για την ιστορία, αν και Τρίτη αμέσως μετά το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, το εστιατόριο ήταν γεμάτο!

Το ραντεβού μας για το επόμενο γαστρονομικό μας ταξίδι, ανανεώθηκε για μεθαύριο, για κρέας, στην Σταμάτα!!!  Stay tuned!