Το τριήμερο της Αποφοίτησης της Α' Δημοτικού -με αφορμή τα γενέθλια του Γιώργου- στα μαγευτικά βουνά της Ζηρείας…
…Εκεί, που γεννήθηκαν οι κόρες του Άτλαντα και της Πλειώνης και που σύμφωνα με το μύθο τις ερωτεύτηκε παράφορα ο Ωρίωνας και θέλησε να τις απαγάγει…
“Οι επτά αδελφές ζήτησαν βοήθεια από το Δία και εκείνος για να τις γλιτώσει τις έκανε αστέρια… Ο Ωρίωνας τις κυνήγησε ως τον ουρανό και από τότε τις ακολουθεί για πάντα. Εκείνες όμως, πάντα προπορεύονται και κάθε βράδυ πέφτουν στη θάλασσα για να του ξεφύγουν……” συνεχίζουν την ιστορία ο Βλάσσης και η Δέσποινα, οι εμπνευστές και οικοδεσπότες του υπέροχου αυτού Resort, το βράδυ της Παρασκευής στο καλαίσθητο μπαρ του “Πλειάδων Γη” όπου έχει προσκαλέσει όλο το Α’3 , το τμήμα της κόρης μου, με αφορμή τα γενέθλια του γιου τους, Γιώργου. Μαγεία…
Όποιος δεν έχει επισκεφτεί ακόμα αυτή την υπέροχη γωνιά της Ελλάδας που πήρε το όνομα της από τον μύθο, πρέπει να το κάνει. Δεν είχα έρθει ποτέ εδώ, το είχαν κάνει όμως οι περισσότεροι φίλοι μου, μερικοί από τους πιο ξακουστούς γάμους που έχουν διαδραματιστεί στο “Πλειάδων Γη” συζητιούνται ακόμα. Ποτέ όμως από τους ιδιοκτήτες…
Μπορεί η επέτειος των επτά χρόνων του Γιώργου να είναι αρκετός λόγος για μία τριήμερη γιορτή –που εμείς το μετατρέψαμε σε τριήμερο γλέντι– όμως όλοι όσοι προσκαλεστήκαμε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, στα Τρίκαλα Κορινθίας, έχουμε και άλλον ένα λόγο: Είναι το τελευταίο Σαββατοκύριακο που τα παιδιά μας θα είναι “Πρωτάκια”…
Την επόμενη Παρασκευή, αποφοιτούν από την πιο δύσκολη τάξη όλης της μαθητικής τους ζωής…Δύσκολη για τα παιδιά μας, και για εμάς… Που ζήσαμε παρέα όλα τα καινούργια. Καινούργιο Σχολείο. Καινούργια δασκάλα. Καινούργιες παρέες. Καινούργιοι φίλοι. Ένας ολόκληρος χρόνος να μάθουμε είκοσι καινούργιες οικογένειες, και να περάσουμε μαζί τους όλα τα σημαντικά. Αγιασμό, εθνικές και άλλες επετείους που γιορτάζονται σε μαθητικές αίθουσες και προαύλια σχολικά και με χαρτομάντιλα για τα δάκρυα στην τσάντα, ελέγχους προόδου, χαρές και αγωνίες, όλα να τα μοιραζόμαστε με τις είκοσι αυτές οικογένειες που μπήκαν τον Σεπτέμβριο στη ζωή μας, και θα ζήσουμε με αυτές άλλα δώδεκα χρόνια.
Το ξύλο, η πέτρα, η μυρωδιά του ξύλου από ένα τζάκι που καίει –έτσι για συντροφιά-, και η μαγευτική θέα προς την οροσειρά της Ζήρειας, αποτελούν μόνο μέρος της παλέτας των σκέψεων μας, που συνοδεύονται από σπάνιο τοπικό κρασί.
Λέμε ιστορίες από όλα όσα μοιραστήκαμε καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της σχολικής χρονιάς, όσο τα παιδιά μας παίζουν όπως παίζαμε κάποτε, πριν πολλά χρόνια και εμείς: με τη φύση! Είναι όλα ξυπόλητα, ακούμε τις φωνές τους από μακριά και δεν ανησυχούμε όπως δεν ανησυχούσαν και οι δικοί μας γονείς -κάποτε- για εμάς. Έχουν λερωμένα γόνατα, γρατσουνιές στους αγκώνες, κόκκινα μάγουλα, τα μαλλιά τους μυρίζουν έλατο και θυμάρι, είναι ευτυχισμένα…
Εμείς απολαμβάνουμε την πραγματική έννοια της φιλοξενίας, που το “Πλειάδων Γη” το έχει αναγάγει σε Τέχνη. Δεν πάμε στο υπέροχο Spa του με την πισίνα και το Υδρομασάζ…Δεν πάμε σχεδόν καθόλου στις σουίτες μας -είκοσι στο σύνολο, μία για κάθε οικογένεια- , οι οποίες έχουν δικαίως κερδίσει τον υπερθετικό βαθμό της πολυτέλειας και της χαλάρωσης, με τις σοφίτες τους, το σαλόνι και την τραπεζαρία τους, καθώς και δύο μπάνια το ένα με hamam και το άλλο με υδρομασάζ, αλλά και μία μεγάλη βεράντα με θέα το βουνό της Ζήρειας…
Προτιμάμε να κάτσουμε όλοι παρέα, τρεις ολόκληρες ημέρες…Με την καινούργια μας παρέα, που αποτελείται από είκοσι οικογένειες και τα παιδιά τους. Τους συμμαθητές των παιδιών μας…
ΥΓ. Το τελευταίο μας βράδυ στο “Πλειάδων Γη”, και μετά από τρία εικοσιτετράωρα, αποφασίζουμε να πάμε μία βόλτα έως το διπλανό -μια σταλιά- χωριό, να δειπνήσουμε σε ένα ταβερνάκι σκεπασμένο από τα πλατάνια. Τα παιδιά μας αποφασίσανε να πάνε στην πλατεία του χωριού, και να τους μυήσει ο Γιώργος σε όλα τα μυστικά της. Για άλλη μία φορά, επέστρεψαν με λερωμένα γόνατα, γρατσουνιές στους αγκώνες, χωρίς παπούτσια, και κάποια τσιμπήματα από κουνούπια. Όπως γυρίζαμε και εμείς παλιά…
Σας ευχαριστούμε Βλάσση, Δέσποινα & Γιώργο! Και στα οκτάχρονα του Γιώργου, και στην αποφοίτηση της Β’ Δημοτικού, πάλι εδώ, όλοι μαζί…