Πέντε-έξι insta stories που ανέβασα χθες βράδυ από τη Brasserie Lorraine, και ήταν αρκετά για τόσες ερωτήσεις σας, που και αυτή τη φορά όπως πάντα απαντώ με ενθουσιασμό. Οι περισσότερες αφορούσαν -ακόμη και τώρα συνεχίζεται η επικοινωνία μας, οπότε σταματάω τον παρατατικό και συνεχίζω με τον ενεστώτα-, αφορούν λοιπόν το μενού (ναι έχει ανανεωθεί), το ήσυχης πολυτέλειας περιβάλλον του, το πιο απαιτητικό crowd της Αθήνας που το έχει κάνει το απόλυτο στέκι του, την αισθητική που διαθέτει και είναι η κατεξοχήν μιας αυθεντικής γαλλικής brasserie, καθώς και το live πιάνο που και ερωτευμένος να μην είσαι, ερωτεύεσαι!
Η πρόσκληση για το χθεσινό δείπνο λοιπόν ήταν από τον Γιώργο και την Ρόζμαρη Μελισσάρη, οι οποίοι θέλοντας να τιμήσουν με τον καλύτερο τρόπο την παρέα που ζήσαμε παρέα την εμπειρία του γαστρονομικού και οινικού ταξιδιού μας στο «Piemonte της Ελλάδας», στη Μακεδονία, απέδειξαν με τον πιο κομψό τρόπο πως οι αυθεντικοί connoisseur δεν χρειάζεται να ταξιδέψουν πολύ μακριά για να βρουν τον προορισμό που αποζητούν. Και εμείς χθες βράδυ συναντηθήκαμε εκεί, ακριβώς εκεί όπου η Σπευσίπου συναντά τη Γλύκωνος, και όπου η Brasserie Lorraine, αυτό το υπέροχο εστιατόριο μοιάζει να ταξιδεύει τον επισκέπτη, σε coupe του Orient Express, μέσα στο χρόνο. «Ένα από τα καλύτερα πλέον εστιατόρια της Αθήνας που καθιερώνεται επάξια ως «κλασικό», ανεβάζω άλλο ένα story.
Οι καθρέφτες στους τοίχους, η ολάνθιστη ταπετσαρία με τα μεγάλα τριαντάφυλλα, τα μαρμάρινα τραπέζια κι η μπάρα, οι πράσινες βελούδινες πολυθρόνες και καναπέδες, οι πολυέλαιοι, τα κεριά, όλα δημιουργούν ένα άψογο σκηνικό με γαλλική αύρα. Στο διπλανό τραπέζι δειπνεί με τη δική της παρέα η Σίσσυ Φειδά, εγώ εξιστορώ στην παρέα μου, το δείπνο της κόρης μου το βράδυ του Σαββάτου με τη δική της παρέα, έστω κι αν είναι ακόμη μόλις 17. «Μαμά, όλοι σας οι φίλοι και οι γνωστοί εδώ είναι σήμερα!», μου έστειλε μήνυμα η Ελμίνα, που συνόδευε μία φωτογραφία με τα|Oysters Rockefeller, συμπληρώνοντας «φανταστικά!!!!». Ποιος? Η Ελμίνα που έως το Σάββατο ούτε που να το σκεφτεί για τον εφηβικό ουρανίσκο της….
Οι οικοδεσπότες μας μας καλωσορίζουν με μία εξαιρετική ετικέτα σαμπάνιας, ο Νικόλας πάλι προτιμάει το (talk-of-the-town) «sur mesure» dry martini, για να συνοδέψει τη Σαλάτα µε το βασιλικό καβούρι, την Quiche µε γλυκοπατάτα, τυρί ροκφόρ και καρύδι, τα Φρέσκα χτένια µε beurre blanc miso, βούτυρο νουαζέτ και τα Σπαράγγια ζεστά gratin µε τυρί comte.
Δεν τα παραγγείλαμε χθες, αλλά εγώ κάθε φορά που έρχομαι εδώ τρελαίνομαι για τα Escargots de Bourgogne, χθες οι οικοδεσπότες μας είχαν ήδη παραγγείλει για εμάς έναν θεσπέσιο Αστακό Thermidor, η Εύη ξετρελάθηκε με τo foie gras με γλυκιά κολοκύθα και πιπέρι σετσουάν, ο Παναγιώτης Σωπιάδης (που ευκολάκι δεν τον λες, μιας και το φαγητό αποτελεί από όσο θυμάται τον εαυτό το μείζον θέμα, ενώ έχει ζήσει σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, πάντα με αντικείμενο τα καλύτερα ξενοδοχεία του κόσμου) ενθουσιάστηκε με το Côte de bœuf, ο Πάνος Δεληγιάννης (Editor in chief του FNL Guide) με το Chateaubriand που συνοδευόταν από μία εξαιρετική sauce béarnaise, ενώ ο Νικόλας και εγώ προτιμήσαμε τη φρέσκια γλώσσα meunière, που δημιούργησε πυροτέχνημα στον ουρανίσκο κι αναμνήσεις που ακόμη και τώρα κλείνω τα μάτια και χαμογελώ.
Τέλος, αν και η Ρόζμαρη επέμενε να δοκιμάσουμε το Golden apple pie µε ψητό µήλο, σαντιγί-κανέλα και τραγανή καραμέλα -θεϊκό- ο Γιώργος επέμενε να παραγγείλουμε και το Moelleux µε αλµυρή καραµέλα και παγωτό βανίλια, ενώ εγώ κρατήθηκα όσο μπορούσα αλλά και μόνο με τη θέα του Paris-Brest µε πραλίνα φουντουκιού…λύγισα!
With an evident French flair and a profoundly elegant setting, Brasserie Lorraine brings the very soul of a Parisian brasserie in the very heart of Athens.
Thank you Yiorgo & Rosemarie… Can’t wait for our next reunion!!!!
