«Μεσαιωνικά κτήρια, ρομαντικά κανάλια που κουβαλούν ιστορίες από παράφορους έρωτες, δαιδαλώδη πλακόστρωτα δρομάκια που δεν ξέρεις που σε οδηγούν -δεν σε ενδιαφέρει κιόλας-, κάνουν την Μπριζ σαν να έχει βγει από σελίδες παραμυθιού. Την αυλαία του Ιανουαρίου την ανοίγω στο γεμάτο λάμψη Παρίσι, την τελευταία του ημέρα την σεργιανίζω στα ομιχλώδη στενά της παλιάς πόλης της Μπριζ, που η ομορφιά της αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco.
Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω σε ιστορίες με ιππότες. Διασχίζουμε αγκαλιά την Λίμνη Minnewater και την Γέφυρα των Ερωτευμένων, γνωστή και ως «Λίμνη των Κύκνων» καθώς τα πανέμορφα λευκά πουλιά μας συνοδεύουν έως να βεβαιωθούν πως θα χαθούμε στην αγκαλιά της πρωτεύουσας της Βέλγικης Δαντέλας, έως να βρούμε το πιο γραφικό της καφέ και να απολαύσουμε μία από τις πιο εξαιρετικές σοκολάτες του κόσμου. Τα άλογα τώρα μας προσκαλούν να μας ξεναγήσουν στο ιστορικό κέντρο της πόλης, στο Κανάλι De Dijver χώνομαι ακόμα πιο βαθιά στην κασμιρένια κουκούλα του παλτό μου, και ο Νικόλας απαθανατίζει την σκηνή, πριν αφήσουμε πίσω μας το παραμύθι της ομορφότερης πόλης του Βελγίου, για τις Βρυξέλλες. Το ίδιο βράδυ, δειπνούμε στο Aux Armes de Bruxelles, όπου ο μετρ του εστιατορίου «θρύλου» στην Βέλγικη πρωτεύουσα, ο κ. Δημήτρης, μας υποδέχεται με Moules et Pommes Frites και μας αποχαιρετά με τις συγκλονιστικές του Crepes Suzettes. Και με αυτήν ακριβώς την γεύση του λιωμένου βουτύρου, της καμένης ζάχαρης και του ολόφρεσκου πορτοκαλιού, μοιραζόμαστε τις καλύτερες ιστορίες από μία αξέχαστη ημέρα…»
…Ήταν η περιγραφή που έγραψα το ίδιο βράδυ αργά από το δωμάτιο του ξενοδοχείου στο Instagram μου, και που συνόδευε κάποιες τυχαίες φωτογραφίες που βρήκα στο κινητό μου. Και λέω “τυχαίες” γιατί όποια φωτογραφία κι αν επέλεγα, και με κλειστά τα μάτια, το ίδιο παραμυθένιο θέμα είχε. Τις μαγικές εικόνες της ομορφότερης πόλης του Βελγίου, που όσες φορές κι αν πας, ποτέ δεν την χορταίνεις.
Μα όσα υπέροχα μηνύματα μου στείλατε για την Μπριζ και τις ομορφιές της, άλλα τόσα ενθουσιώδη δέχτηκα και για το πανωφόρι μου. Τα περισσότερα εκ των οποίων, το χαρακτήριζαν από “υπέρκομψο” και “piece of art”, έως “αριστούργημα” και “εξαίσιο”. Μια φίλη που ακολουθεί το Fay’s Control συμπλήρωσε “to die for…”.
Με όλα θα συμφωνήσω λοιπόν, και η αλήθεια είναι πως και εγώ όταν το πρωτοαντίκρισα στο Exclusive Pop Up Project τον Δεκέμβριο στο corner της Alda, στο επιβλητικό Foyer του Θεάτρου Παλλάς, τόσα κι άλλα τόσα χαρακτηριστικά σκέφτηκα, πριν αποφασίσω πως ναι, αυτό θα είναι το (ένα και μοναδικό) Χριστουγεννιάτικο δώρο που θα μου κάνω. Έχω σταματήσει εδώ και αρκετά χρόνια πλέον να ξοδεύω τα χρήματα μου, προτιμώντας να τα επενδύω, και νομίζω πως τα καταφέρνω θαυμάσια μάλιστα, αν σκεφτεί κανείς πόσα υπέροχα timeless κομμάτια έχω αποκτήσει έκτοτε, κόβοντας παράλληλα μαχαίρι τις περιττές σπατάλες σε ρούχα και αξεσουάρ της μίας -μην πω μισής- σεζόν.
To make the story short, την συγκεκριμένη δημιουργία της Alda -εκτός από την οφθαλμοφανή κομψότητα της- την επέλεξα γιατί μπορώ να την φοράω το πρωί με τις φόρμες μου και τα ζεστά booties μου έως το βράδυ με όποιο outfit επιλέξω, ως εκ τούτου, μπορώ να το παίρνω μαζί μου στα ταξίδια μου χωρίς να χρειάζομαι άλλο πανωφόρι, είναι μία δημιουργία ελαφριά και ζεστή, ενώ ο γιακάς, η ζώνη και τα μανίκια από το πιο εκλεκτό κασμίρι του κόσμου, τα υπογράφει ο Οίκος Loro Ρiana, γεγονός που το κατατάσσει αυτόματα στην κατηγορία “priceless”.
Παρόλα τα παραπάνω, και παρά την αριστοκρατική γραμμή του που παντρεύει το πολυτελές με το casual chic (χαρακτηριστικό τόσο του Οίκου Alda όσο του Loro Piana), η τιμή του δεν είναι τόσο υψηλή όσο μπορεί κάποιος (εύλογα) να φανταστεί. Και επειδή δέχτηκα (φυσικά) μηνύματα και για αυτή, η απάντηση δεν μπορεί να είναι συγκεκριμένη, μιας και οι δημιουργίες της Alda μπορούν να ραφτούν πάνω μας, στα δικά μας μέτρα και στα δικά μας “θέλω”.
Μπορείτε όμως κάλλιστα να καλέσετε στο 2108082955 και να κλείσετε το δικό σας ραντεβού ή να επισκεφτείτε το κομψό κατάστημα της Alda στο πρώτο νούμερο της Κολοκοτρώνη στην Κηφισιά, για να επιλέξετε το δικό σας παλτό που θα αποσπάσει τον θαυμασμό, όπως το δικό μου.
ΥΓ. Και όχι, το post αυτό δεν είναι καθόλου (αλλά καθόλου) διαφημιστικό, έστω κι αν το πανωφόρι μου αξίζει όλη την διαφήμιση του κόσμου!
