Μετά από δύο συνεχόμενα καλοκαίρια στο άκρως προστατευμένο περιβάλλον που είχαμε επιλέξει για τα πρώτα “αυτόνομα” καλοκαίρια της μακριά από εμάς, στα δέκα της χρόνια πια, αποφασίζουμε πως το καλύτερο αντίβαρο σε όλα όσα πρέσβευε το πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο ενός ελβετικού summer school, είναι να την στείλουμε μαζί με τις κολλητές της φίλες για μία εβδομάδα στο άκρως αθλητικό περιβάλλον μίας σχολής σκι, της καλύτερης σχολής θαλάσσιου σκι, σε αυτό που προσφέρει το Drepani Water Ski Resort.
Το περιβάλλον γνώριμο -στο Passage έχω περάσει και εγώ μερικά από τα ομορφότερα καλοκαίρια μου-, o Σωτήρης Κύπριος και η Μαριάννα Κόντη, πρωταθλητές του σκι, φίλοι μου αγαπημένοι, έμαθαν και σε εμένα σκι, η φιλοσοφία τόσο της σχολής στο Δρεπάνι, όσο και του προγράμματος του camp, ιδανικό για να το ζήσει το παιδί μου με τις φίλες της: Εντελώς αυτόνομες. Θα αποφασίζουν μόνες τους για τα ωράρια τους, για την επιλογή του φαγητού τους, για το πότε θα ξυπνάνε και πότε θα κοιμηθούν. Κάθε μέρα, θα κάνουν όσα σκι μπορούνε ή αντέχουν. Θα κάνουν προπόνηση σκληρή ή πιο χαλαρή. Αυτές αποφασίζουν. Αυτές παίρνουν όλες τις αποφάσεις. Αν δεν φορέσουν αντηλιακό, θα καούν. Αν δεν φορέσουν καπέλο, θα πάθουν ηλίαση. Αν δεν φάνε σωστά, δεν θα βγάλουν την διαδρομή. Τόσο απλά. Να τις εμπιστευτούμε; Φυσικά… Με την ίδια ακριβώς εμπιστοσύνη που αργά και σταθερά και ευλαβικά χτίζουμε τόσα χρόνια όλοι μας με τα παιδιά μας. Και όταν το κάνουμε σωστά, δεν πρόκειται να μας προδώσουν. Με την ίδια εμπιστοσύνη που μεγαλώσαμε και εμείς.
Και την περασμένη εβδομάδα, όταν τέσσερις μητέρες συνοδεύαμε τα παιδιά μας στην Σχολή απέναντι από τον Πόρο, στην ουσία τα συνοδεύαμε σε μία φιλοσοφία ζωής. Στο πνεύμα του αθλητισμού. Της προσπάθειας, των επιδόσεων. Τα παιδιά μας θα κάνουνε όσο σκι μπορούν, όσο θέλουν και όσο αγαπούν. Και όλες τις άλλες ώρες της ημέρας -δεν είναι και τόσες πολλές- θα συζητούν την προπόνηση τους με την Μαριάννα, θα βλέπουν το σκι τους στο video, θα παρατηρούν την στάση του κορμιού τους. Θα μάθουν να περιμένουν -όσο χρειαστεί- στην εξέδρα. Μαθήματα πολύτιμα, ουσιαστικά. Θα βιώσουν την δύναμη της θέλησης. Θα δουν την πρώτη πανσέληνο του καλοκαιριού, ακούγοντας τον ψίθυρο της θάλασσας, αγκαλιά όλες μαζί, ξαπλωμένες στην άκρη του μόλου… Θα μάθουν τι να κάνουν την ελευθερία τους. Θα πάρουν μαθήματα ζωής…
Μαγεία…
Φωτογραφίες που μου έστελνε η Ελμίνα την βραδιά της πανσελήνου, από την Σχολή Σκι…
Και λίγες μέρες αργότερα, την μέρα της συνάντησης, μαθαίνεις να παρατηρείς το παιδί σου πάλι από την αρχή. Είναι παλικάρι. Άφησες ένα δεκάχρονο κορίτσι και συναντάς μία ώριμη αθλήτρια…
Μαριάννα Κόντη
Άφησες μία σχεδόν αρχάρια σκιέρ και τώρα την βλέπεις να σκίζει το νερό με μονό, και με σλάλομ, και με αυτοπεποίθηση… Και την βλέπεις να κλαίει με λυγμούς από ευτυχία και συγκίνηση, επειδή δεν θέλει να φύγει….
H Μαριάννα και η Ελμίνα τότε και τώρα…
Η Μαριάννα και η Ελμίνα, χθες…
“Άλλη μία μέρα μαμά… Άλλο ένα σκι ακόμα…”. Μοναδικές στιγμές που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να σου χαρίσει. Και μερικές ημέρες με τις κολλητές σου στο Drepani Water Ski Resort, και coaches τον Σωτήρη και την Μαριάννα….
It’s never goodbye, it’s just ’till next time…
Το Editorial αυτό δεν είναι -σε καμία περίπτωση- διαφημιστικό, στην πραγματικότητα είναι τόσο δύσκολο να βρεις διαθεσημότητα, που όποιος ενδιαφέρεται για τον ίδιο ή το παιδί του, ας αρχίζει να προγραμματίζει για το καλοκαίρι του ’19…
Thank you Mariannaki, τόσο λίγες οι ημέρες και τα μαθήματα τόσα πολλά…xxx
