Trick or Treat?

Το Halloween είναι ουσιαστικά η spooky γιορτή του δυτικού κόσμου που γιορτάζεται την νύχτα της 31ης Οκτωβρίου, κατά την οποία τα μικρά παιδιά μεταμφιέζονται, κατά κανόνα σε κάτι «τρομαχτικό» και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά, ενέργεια γνωστή ως “trick or treat” -«σκανταλιά ή κέρασμα». Η γιορτή αυτή μπορεί να ταυτιστεί με τις Απόκριες, όμως διαφοροποιείται κατά πολύ από αυτές καθώς το Halloween έχει περισσότερο μυστικιστική  χροιά.

Όσο η Ελμίνα πήγαινε σε βρετανικό σχολείο το έθιμο γιορταζόταν με κάθε μεγαλοπρέπεια.

Κατ’ αρχήν, με την γιορτή του ίδιου του σχολείου, που την περίμεναν τα παιδιά πως και πως. Εμπνευσμένες μεταμφιέσεις, διάβασμα τρομακτικών παραμυθιών που γοητεύουν τα παιδιά, παιχνίδια, χειροτεχνίες, σε μία τεράστια γιορτή που ολοκληρωνόταν το ίδιο βράδυ με εντυπωσιακά fireworks.

Στο πνεύμα του Halloween και εμείς, προμηθευόμασταν με κολοκύθες και διοργανώναμε ολόκληρα playdates για να τις μεταμορφώσουμε σε ό,τι θέλαμε ή ό,τι μπορούσαμε.

Το πορτοκαλί και το μαύρο κυριαρχούσαν στα σπίτια μας προς χάρη των παιδιών, και εγώ καταπιανόμουν με τα pumpkin breads, να τα στολίσω μέσα στις πελώριες κολοκύθες, να τα δέσω με πορτοκαλί και μαύρες κορδέλες… Πάντως, οι κολοκύθες μας ήταν πραγματικά αριστουργήματα…

 

 

 

 

 

 

 

 

Καμιά φορά υπήρχαν και ατυχήματα, αλλά δεν το βάζαμε κάτω…

 

 

 

Η ρίζα της λέξης αυτής προέρχεται από το All-hallow-even και δηλώνει την παραμονή (eve) της γιορτής των Αγίων Πάντων (All Hallows Day – All Saints Day). Το Halloween συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ. Σήμα κατατεθέν επίσης της γιορτής αυτής είναι τα φαναράκια φτιαγμένα από πραγματικές κολοκύθες πάνω στις οποίες υπάρχουν χαραγμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, άλλοτε πιο χιουμοριστικά και άλλοτε πιο τρομαχτικά.

Το έθιμο της κολοκύθας έχει ρίζες από παλιούς Ιρλανδικούς μύθους σύμφωνα με τους οποίους ένας τεμπέλης αλλά πανέξυπνος αγρότης (Τζακ) που κατάφερε να ξεγελάσει και να παγιδεύσει τον Διάβολο με έναν σταυρό. Ο Τζακ αρνήθηκε να απελευθερώσει τον Διάβολο μέχρι να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία. Ο Τζακ δέχτηκε να τον απελευθερώσει με την προϋπόθεση ότι όταν πεθάνει, ο Διάβολος να μην τον αφήσει να μπει στην Κόλαση. Πεθαίνοντας λοιπόν ο Τζακ, η συμφωνία τηρήθηκε και έτσι δεν μπορούσε να πάει στην Κόλαση. Από τότε, ο Τζακ φτιάχνει αυτά τα φανάρια από κολοκύθα, βάζει ένα κερί μέσα τους και περιπλανάται σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης για να βρει ένα μέρος να αναπαυθεί.

 

Λοιπόν, χθες, αποφασίσαμε με τις φίλες μου να συνεχίσουμε το έθιμο, έστω κι αν η Ελμίνα δεν πάει σε βρετανικό σχολείο πια.

Όχι γιατί υιοθετούμε ξενόφερτες συνήθειες, έχουμε πολλές δικές μας, που τις ακολουθούμε και τις τιμάμε γενιές και γενιές.

 

 

Μας ενθουσιάζει όμως -ίσως και πιο πολύ από τα παιδιά- η όλη διαδικασία της προετοιμασίας της γιορτής, η οποία –ω, τι χαρά– συμβαίνει μία εποχή που τίποτα άλλο γιορτινό δεν έχεις να περιμένεις.
Άσε που είναι η μόνη μας ευκαιρία για να δοκιμάσουμε Gothic maquillage...Ίσως και ροζ ανταύγειες στα μαλλιά…
“Trick or Treat?”