Έχει προηγηθεί το τριήμερο του Tweed Run και έτσι καθώς πλησιάζουμε το νησί με το θαλάσσιο ταξί, νιώθω σαν να το άφησα μόλις χθες. Απλά, ακόμη πιο πολύχρωμο, ακόμη πιο πολύβουο. Ένα πέπλο αρωμάτων από νυχτολούλουδα και λεβάντες έχει αγκαλιάσει τα στενά της Ντάπιας και μας συνοδεύει έως το Παλιό Λιμάνι με τις μελωδίες των τροπαρίων από τις εκκλησιές. Ευχές, μπερδεύονται γλυκά με νέα από τον χειμώνα, γνώριμες φωνές που στο μυαλό σου τις έχεις συσχετίσει με τα μεγάλα καλοκαίρια σου, πρόσωπα που σου θυμίζουν απολαυστικές μπουκίτσες αμυγδαλωτών και παγωμένη λεμονάδα, μεσημέρι, σε δροσερές καταπράσινες αυλές. This is my happy place. Σημείο συνάντησης, οι βεράντες του Ποσειδωνίου. Η διευθύντρια του, η Μαρία Στρατή μου αποκαλύπτει την μεγάλη τραπεζαρία γεμάτη λεμονανθούς, στρωμένη όλη από δεκάδες ζουμερά λεμόνια που στέλνουν τα δικά τους αρώματα μέσα από τις ισάριθμες φλόγες των κεριών, σχηματίζοντας ένα εντυπωσιακό αλλά συγχρόνως κατανυκτικό σκηνικό που θα συνοδέψει το νηστίσιμο δείπνο της Μεγάλης Παρασκευής.
Τις ίδιες στιγμές, το Παλιό Λιμάνι υποδέχεται το “Shy Horse Spetses”, το εστιατόριο που από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του φάνηκε πως ήρθε για να μείνει. Λες να γίνει και αυτό “κλασικό” σε μία σειρά από άλλα αγαπημένα “κλασικά”; Έχει όλες τις προϋποθέσεις. Ο “Ταρσανάς” και το “Νερό της Αγάπης” μονοπωλούν τα νηστίσιμα γεύματα μας πλημμυρισμένα από φίλους, το “Votsalo” έκανε την δική του ανακαίνιση, φόρεσε τα καλοκαιρινά του αλλά ακόμη κι έτσι, είναι πιο οικείο από ποτέ, ενώ το “Throubi” εξακολουθεί να κατέχει τον τίτλο του πιο ατμοσφαιρικού bar του νησιού. Έγινε και αυτό άλλη μία “παράδοση” μας. Μεγάλο Σάββατο, εκεί γύρω στις 11 το βράδυ, με τις λαμπάδες και τα φαναράκια μας στο χέρι, να κάνουμε την βόλτα με τα πόδια έως το “Throubi”, λίγο πριν πάμε για την Ανάσταση στον Άγιο Νικόλαο. Και μετά αγκαλιασμένοι να κατηφορίζουμε το βοτσαλωτό και να κατευθυνόμαστε στον “Ορλώφ” για το Αναστάσιμο δείπνο. Πόσα αγαπημένα Πάσχα, πόσες μυρωμένες Άγιες Ημέρες…
Κυριακή του Πάσχα, μεγάλη γιορτή. Φέτος πιάνουμε και τον Μάη, την βοκαμβίλια στον κήπο που η κόκκινη έκρηξη της είναι σαν να έχει πάρει φωτιά ο ουρανός, μαζεύουμε αγριολούλουδα καθώς περπατάμε ως την Αγία Μαρίνα για το σημερινό μας γλέντι. Σπάμε τα -μπλε- αυγά που βάψαμε το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης, σπάμε και τα σοκολατένια αυγά των νονών, η μέρα σήμερα είναι μεγάλη, ακολουθούμε βήμα βήμα όλα της τα έθιμα, όλες μας τις παραδόσεις.
Και χθες, λίγο πριν αφήσουμε πίσω μας όλα αυτά για να τα ξανά συναντήσουμε το καλοκαίρι, πήγαμε και ανάψαμε άλλο ένα κερί, στον Άγιο Μάμα αυτή την φορά. Για όλους όσους αγαπάμε, για όλες τις ανεκτίμητες στιγμές που μοιραζόμαστε τις μυρωμένες αυτές Άγιες Ημέρες μας…
Καλή συνέχεια… 🙂