Ξεστολίζω το δέντρο μα για κάποιο περίεργο λόγο, δεν μελαγχολώ. Κοίτα τώρα, να σου φαίνεται περίεργο που δε μελαγχολείς. Φευ. Ξεστολίζω μία μία τις μεγάλες κατακόκκινες, άλλες από φανταχτερό glitter και άλλες από λεπτεπίλεπτο κρύσταλλο μπάλες, αποθηκεύω στα κουτιά τους τα ξύλινα στολίδια με τους ταράνδους, ανεβαίνω στη σκάλα να φτάσω πιο ψηλά, ακόμη πιο ψηλά, εκεί που πριν ένα μήνα είχαμε τοποθετήσει το μεγάλο αστέρι, με τα ονόματα μας.
Νιώθω μία γλύκα να με πλημμυρίζει, αντί της συνηθισμένης θλίψης, που μας περιβάλει κάθε χρόνο, του Α-Γιαννιού την άλλη μέρα. Το βλέμμα μου πέφτει στη μεγάλη τραπεζαρία και πάνω της βλέπω τ’ απομεινάρια μίας γιορτής. Κλείνω τα μάτια και η γιορτή είναι ακόμα εκεί.
Βλέπω τη μεγάλη Χριστουγεννιάτικη γιρλάντα από έλατο που έφτιαξε η Αντουανέτα Κουτσουράδη για να στολίσει το κέντρο του τραπεζιού, που θα φιλοξενούσε τόσες και τόσες μικρές και μεγαλύτερες βραδιές μας. Τοποθέτησε με προσοχή και κάποια εντυπωσιακά πακέτα από μαύρο βελούδο και κομψούς κόκκινους φιόγκους, τα ομόρφυνε με ολόφρεσκα γκι, τα φώτισε με Χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια. Βλέπω τη μαγεία, είναι ακόμα εκεί.
Βλέπω τα χρυσά δέντρα με τις όμορφες ευχές και χαραγμένα σε πλάγια γραμματοσειρά, τα ονόματα των φιλενάδων μου, αντί άλλου αστεριού. Hope, Joy, Peace, Love, Dream…. Ευχές που σκάλισε μία μία η Κατερίνα Καμίση για να προσφέρω στις καλεσμένες μου, ως άλλα place cards, ως άλλες Χριστουγεννιάτικες κάρτες γεμάτες αγάπη και καλή ενέργεια. Ακούω ακόμα τα τσουγκρίσματα μας, νιώθω όλη τη ζέστη από τις αγκαλιές. Τα γέλια ακόμα ηχούν στη καρδιά μου.
Τη δεύτερη μέρα του χρόνου, ήρθε η Αντουανέτα για να αλλάξει το center piece της τραπεζαρίας και να αντικαταστήσει το γέρικο πλέον έλατο με ολόφρεσκα λευκά λουλούδια.
“Για να συνεχίσει η γιορτή, για το καλό!”, μου λέει καθώς εναποθέτει και μία μεγάλη κρομμύδα στην αγκαλιά μου.
H Κατερίνα Καμίση μου φέρνει τα ολόχρυσα sous plats και τα evil eye rings για τις λινές πετσέτες….
Τώρα τα χρυσά δέντρα με τις όμορφες ευχές αντικαθιστώνται με τα ίδιου χρώματος sous plats, με τα ονόματα των καλεσμένων μου χαραγμένα στη πάνω μεριά τους. Μέσα στο πιάτο, η Κατερίνα Καμίση αυτή τη φορά τοποθετεί από ένα επίσης χρυσό μάτι ως άλλο ring για να περάσω τις μαύρες λινές πετσέτες “Για το καλό!”
Όλα για το καλό… Και είναι ακόμα όλα εδώ. Τα γέλια, οι ευχές, το playlist στο Spotifly που παίζει όλα τα αγαπημένα μας, ξανά και ξανά. Ο ήχος του φελλού όταν ανοίγει η σαμπάνια, που προσπαθεί μάταια να καλύψει τα γέλια, τα ανεκπλήρωτα όνειρα της χρονιάς που έφυγε, και μας στέρησε ο ιός από τη χαρά, αυτά που ψελλίζουμε σαν μονάκριβες ευχές για τη χρονιά που μόλις μπήκε.
Είναι όλα, ακόμα -και για πάντα- εδώ!
Είναι όλα εδώ, είναι όλα γύρω μου, έχουν αγκαλιάσει ολάκερο το σπίτι, έχουν υπογράψει με ανεξίτηλο μελάνι στιγμές και αναμνήσεις. Τα στολίδια μπορεί να μπήκαν στα κουτιά της αποθήκης, μα η γιορτή είναι όλη εδώ, την βλέπω, την ακούω, τη μυρίζω, με αγκαλιάζει, την αισθάνομαι, σαν άλλο πολύτιμο λιβάνι.
