Το βράδυ της Παρασκευής, ήμουν καλεσμένη σε φιλικό σπίτι για να δειπνήσουμε παρέα σε μία από τις πιο κομψές και συγχρόνως ανατρεπτικές τραπεζαρίες που κάνει το δικό της statement στο ’50s σκηνικό μίας πέτρινης Οικίας του 1896, στην Κηφισιά.
“Dress Code: πάρα πολύ χαλαρό, στα όρια του Pajama Party…” τελείωνε η πρόσκληση της οικοδέσποινας, που μας επιφύλασσε risotto με φινόκιο, μάραθο, μοσχολέμονο, και τυρί από τις πλαγιές του Σαν Μιχάλη, με πρώτες ύλες από την Σύρο, σε μία ευφάνταστη συνταγή του Πέσκια.
Φόρεσα μία εμπριμέ φούστα Marni, με υπέροχα πράσινα, μπορντό και κίτρινα χρώματα, και την συνδύασα με ένα απλό T-Shirt στο χρώμα της λεβάντας από την Zara, ένα ακόμη πιο απλό γκρι ζακετάκι από το ίδιο μαγαζί, Damier ballerinas της Louis Vuitton, και ένα υπέροχο μαύρο boho μαντό, by Christianna Verouka…
Αυτό!
Μικροί χρυσοί κρίκοι στα αυτιά μου που στολίζονταν από μία πράσινη πέτρα από την Vanile on the Rock, και το lipstick Dubonnet της Mac, ήταν υπέρ αρκετά για να ολοκληρώσουν την εμφάνιση μου.
Όχι, δεν περιφέρομαι έτσι σπίτι μου ούτε προτείνω αυτό το look για …pajama parties, όμως και η οικοδέσποινα δεν θα ήθελε να εμφανιστώ στην πραγματικότητα με τις πιτζάμες μου! Άσε που δεν έχω κιόλας…
Και η αλήθεια είναι πως -για κάποιο λόγο- εισέπραξα τα πιο κολακευτικά και ενθουσιώδη σχόλια για την εμφάνιση μου. Ο λόγος τελικά είναι προφανής, είναι ο ίδιος ακριβώς λόγος που το risotto απεδείχθη αποκάλυψη. Ήταν η έκπληξη, το μη αναμενόμενο, οι κατ’ αρχήν ασύνδετοι συνδυασμοί που όμως παντρεύτηκαν αρμονικά μεταξύ τους, χωρίς μεγάλη προσπάθεια, αφήνοντας την αίσθηση του μοναδικού, και του αυθεντικού…Come on… ποιος χρειάζεται παρμεζάνα όταν έχει στη διάθεση του ένα από τα ακριβότερα τυριά της χώρας, το οποίο έχει αναγνωριστεί από την Ευρώπη ως προϊόν με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης, το τυρί Σαν Μιχάλη;… Ποιος θέλει να φάει για άλλη μία φορά …“risotto με μανιτάρια”, όταν έχει μάραθο κομμένο με τα χέρια…
Όπως δεν έχω φορέσει ποτέ άρωμα που να μυρίζει Duty Free αεροδρομίου, όπως μου αρέσει τα σερβίτσια στην τραπεζαρία μου να μην είναι ποτέ σεταρισμένα, όπως τα μπορντό και τα παπαγαλί του Marni μπορούν να συνδυαστούν με το χρώμα της λεβάντας της Zara, έτσι και οι σχεδιαστές που προτιμώ δεν ακολουθούν ποτέ την πεπατημένη, δεν μασάνε από “μόδες”, αγαπάνε τον Γκορ Βιντάλ: “Στυλ είναι να ξέρεις ποιος είσαι, τι θέλεις να πεις και να μην σου καίγεται καρφί”.
Boho by Christianna Verouka…
Αυτά, και άλλα πολλά συζητούσαμε το Σάββατο, με μία από τις πιο αγαπημένες μου Ελληνίδες σχεδιαστές, την Χριστιάννα Βερούκα -η οποία σχεδίασε το συγκλονιστικό μαντό που φορούσα το βράδυ της Παρασκευής-, στην πιο boho γωνία του Κολωνακίου, Λουκιανού και Καρνεάδου γωνία…
Boho luxury…
Cause style is saying who you are without having to speak…
Πόσους συνδυασμούς μπορώ να σκεφτώ με αυτό το μαντό…
Bohemian chic…
Με αυτό το φόρεμα μπορώ να πάω παντού…Αλλά παντού!
Love it!
