
“Μεγάλη Δευτέρα, μεγάλη μέρα.
Μεγάλη Τρίτη, μεγάλη κρίση.
Μεγάλη Τετάρτη, μεγάλο σκοτάδι.
Μεγάλη Πέφτη, δάκρυο πέφτει.
Μεγάλη Παρασκευή, θλίψη πολλή.
Μεγάλο Σαββάτο, χαρές γιομάτο.
Μεγάλη Λαμπρή, χάσκα μούσκα αυγό κι αρνί.”
Υπάρχει μία “ιεροτελεστία” καθιερωμένη που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τις Άγιες Ημέρες, όχι μόνο στη δική μου οικογένεια φυσικά, κάποιοι την ονομάζουν “παράδοση”. Αυτές οι “παραδόσεις” είναι και όλα όσα μας συνδέουν με την οικογένεια μας, με τον τόπο μας, με τους φίλους μας. Αυτές οι εικόνες, τα αρώματα και οι ήχοι, που μας υπενθυμίζουν ποιοι είμαστε, τι αγαπάμε, τι λησμονούμε, τι προσμονούμε.
Κάθε Μεγάλη Δευτέρα το άνοιγμα του σπιτιού μετά από τόσους χειμερινούς μήνες. Μεγάλη Τρίτη ο φρέσκος αέρας έχει αγκαλιάσει κάθε γωνιά του, το σπίτι γεμίζει φρέσκα λουλούδια, όχι αγορασμένα, αλλά επιλεγμένα από τον αγρό. Ανάβουμε το καντηλάκι. Υποδεχόμαστε τους φίλους μας. Οι λαμπάδες τοποθετούνται με ευλάβεια δίπλα στο τζάκι, το σοκολατένιο αυγό του νονού παραμένει στο κέντρο της τραπεζαρίας έως την Κυριακή του Πάσχα, όπου και να πάμε το κουβαλάμε μαζί μας για να το σπάσουν τα παιδιά. Το βράδυ ακούμε το τροπάριο της Κασσιανής… Μεγάλη Τετάρτη φτιάχνουμε όλοι μαζί μία λίστα για τα ψώνια που χρειαζόμαστε. Αύριο θα βάψουμε τα αυγά, μεθαύριο θα φτιάξουμε αρακά, όλα όσα χρειάζεται το Σοφάκι για να φτιάξουμε τη Μαγειρίτσα. Άλλη μία “ιεροτελεστία”, άλλη μία παράδοση. Όπου κι αν βρισκόμαστε, η Σοφία φτιάχνει πάντα την Μαγειρίτσα και την κουβαλάμε μαζί μας στου Ορλώφ. Την κάνει με μοσχάρι και δέκα μαρούλια. Της βάζει φρέσκα κρεμμύδια, άνηθο, την αυγοκόβει, μοσχομυρίζει όλο το σπίτι, οι γύρω παρέες θέλουν να τη δοκιμάσουν, η Σοφία τους προσφέρει, θα σας γράψω συνταγή…
Μεγάλη Παρασκευή οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα όλη τη μέρα. Το βράδυ, μαζεύονται όλοι οι Επιτάφιοι του νησιού στην πλατεία της Μπουμπουλίνας, μπροστά από το Ποσειδώνιο. Όλα τα μαγαζιά του νησιού κλείνουν τη μουσική, χαμηλώνουν τα φώτα. Το νησί φωτίζεται μόνο από τα κίτρινα κεριά. Οι Σπέτσες μυρίζουν μύρα, λεβάντα, γαρδένια, βασιλικό. Αμέσως μετά τη περιφορά του Επιταφίου η παρέα μαζεύεται στον Ταρσανά ή στο Νερό της Αγάπης. Για την Ανάσταση πάμε πάντα στον Άγιο Νικόλαο. Ξέρουμε που θα σταθούμε, ποιους θα δούμε, σε ποιον θα δώσουμε πρώτα το Φιλί της Αγάπης. Ξέρουμε κάθε κρότο, κάθε απόχρωση του ουρανού από τα βεγγαλικά, τον κάθε ήχο που ακούγεται από μακριά, από τις άλλες εκκλησίες που γιορτάζουν, από τα κότερα στο Παλιό Λιμάνι που κορνάρουν χαρμόσυνα. Και μετά, θα πάμε στου Ορλώφ. Παραδοσιακά… Θα φάμε την Μαγειρίτσα της Σοφίας, αυτή του Χρήστου, και Κατσικάκι. Και γαλακτομπούρεκο. Την επόμενη το πρωί, θα πάμε στη θάλασσα. Συνήθως στο “Καΐκι”, ή στην Αγία Μαρίνα…

Μ. Σάββατο, 12 το βράδυ, στο προαύλιο του Αγίου Νικολάου…

Χριστός Ανέστη!

Το εστιατόριο του Ορλώφ φωτίζεται από τις λαμπάδες μας…

Η Μαγειρίτσα της Σοφίας Κούστα. Χωρίς συκωτάκια και εντόσθια, μόνο από Μοσχάρι. Συνήθως μας ζητάνε και οι διπλανές παρέες, η Σοφία τους προσφέρει και τους εύχεται “Χρόνια Πολλά”…

Χρήστος, Μαρία, Μπίλης, Σοφία

Με τον Χρήστο Ορλώφ. Άλλη μία “παράδοση” να του φέρνω εγώ πρώτη το Άγιο Φως…

Κυριακή του Πάσχα πάμε στη θάλασσα…

Στον Παράδεισο, στην Αγία Μαρίνα μας υποδέχεται ο Βαγγέλης Κατσόρης. Πόσα χρόνια…

Στο τραπέζι μας, φρέσκα λουλούδια και φρέσκα φρούτα…Σε λίγο θα έρθει το αρνί…

Η ώρα που περίμεναν τα παιδιά: να σπάσουν το Σοκολατένιο Αυγό του νονού…

Αντζελίνα, Μαρίλυ, Λίλιαν, Φαίη, Σοφία, Ρόντη…

Περικλής Βαρβιτσιώτης

Σοφία Κούστα, Παναγιώτης Γιαννακός

Η εικόνα με τα φρέσκα λουλούδια και φρέσκα φρούτα αλλάζει με αυτή από το κοκορέτσι και το αρνί…

Και το γλέντι ξεκινά…

Καταϊφι με φρέσκα φρούτα και σοκολάτα…

Παναγιώτης & Μαρίλυ Γιαννακού
Υπάρχει μία “ιεροτελεστία” καθιερωμένη που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τις Άγιες Ημέρες, όχι μόνο στη δική μου οικογένεια φυσικά, κάποιοι την ονομάζουν “παράδοση”. Αυτές οι “παραδόσεις” είναι και όλα όσα μας συνδέουν με την οικογένεια μας, με τον τόπο μας, με τους φίλους μας. Αυτές οι εικόνες, τα αρώματα και οι ήχοι, που μας υπενθυμίζουν ποιοι είμαστε, τι αγαπάμε, τι λησμονούμε, τι προσμονούμε…
Και του χρόνου! xxx
Και του χρόνου να ειστε ολοι καλά. Χρόνια πολλά .
K. Μπέη χρόνια σας πολλά. Για μία ακόμα φορά μεταφέρατε το άρωμα του Πάσχα και στους αναγνώστες σας. Θα μου επιτρέψετε να σας ζητήσω κάτι: ΄΄ Απαιτούμε΄΄ τη συνταγή στης μαγειρίτσας. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και σας εύχομαι πολλές ακόμα όμορφες στιγμές στο αγαπημένο σας νησί.
Χρόνια πολλά σε όλους!
Όχι μόνο θα γράψω συνταγή-είναι απίθανη για καθημερινό φαγητό και όχι μόνο για την Ημέρα της Ανάστασης- αλλά θα την κάνουμε μαζί step by step!
Αύριο κιόλας, stay tuned! xxx