Πρωί Δευτέρας, και με τις εικόνες τα αρώματα, και τον ολόφρεσκο αέρα του Brooklyn που επισκεφθήκαμε χθες, ακόμα να μου χαϊδεύει τα μαλλιά, ετοιμάζουμε τις βαλίτσες της επιστροφής. Σήμερα το βράδυ, παίρνουμε την πτήση της Emirates για Αθήνα.
A classic NYC experience…
Αν θελήσεις να πας στο Brooklyn, -πλέον, το πιο hot πράγμα να κάνεις στη Νέα Υόρκη-, θα ζητήσεις από το ταξί να σε αφήσει στην αρχή της Γέφυρας ώστε να την διασχίσεις με τα πόδια. Είναι κρίμα να επιλέξεις οποιονδήποτε άλλο τρόπο για να περάσεις απέναντι….
Στέκεται εκεί για πάνω από 130 χρόνια για να συνδέει τους δήμους της ΝΥ, Manhattan και Brooklyn, περνώντας πάνω από τον East River, και είναι ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα αξιοθέατα της Νέας Υόρκης. Θέλεις να ζήσεις κάθε βήμα σου πάνω σε αυτή την Γέφυρα λοιπόν.
Walking across the Brooklyn Bridge…
Dumbo is the new hot spot, baby!?
Μόλις φτάσεις θα κάνεις υπέροχες βόλτες στο Dumbo και θα κάνεις ακριβώς ό,τι κάνουν και οι υπόλοιποι τουρίστες δίπλα σου, θα φωτογραφίσεις την Γέφυρα αλλά και τους απέναντι ουρανοξύστες που φαίνονται από το Manhattan, από κάθε πιθανή γωνία και από κάθε διαφορετικό σημείο. Αυτό μπορείς να το κάνεις για ώρες, πίστεψε με. Θα δεις δίπλα σου επαγγελματίες ή όχι φωτογράφους, Ιάπωνες τουρίστες, πολλά ζευγάρια που αποφάσισαν να έρθουν να φωτογραφηθούν εδώ (weird) με το νυφικό και το γαμπριάτικο κουστούμι, straight και gay ζευγάρια να φιλιούνται κάτω από τις ανταύγειες που κάνει ο χειμωνιάτικος ήλιος πίσω από την Brooklyn bridge.
Αλλά θα δεις και σχεδόν όλους τους κατοίκους του Brooklyn, να τρέχουν. Εμείς πήγαμε στο Brooklyn Κυριακή, και ίσως να έπαιξε και αυτό τον ρόλο του, πάντως νομίζεις πως όλοι όσοι ζουν εδώ… τρέχουν. Με τους σκύλους τους, με τους συντρόφους τους, με τους φίλους τους. Τρέχουν. Θα πας να φας στο -legendary- Red Hook Lobster Pound, για την επιστροφή σου στο Manhattan θα σου πρότεινα να πάρεις το New York Water Taxi. Πρόκειται για άλλη μία εμπειρία που αξίζει να ζήσεις.
Και με αυτά και με τα άλλα, ξημερώνει η τελευταία ημέρα των διακοπών μας, την οποία την έχουμε φυλάξει αποκλειστικά, για την επίσκεψη μας στο Museum of Modern Art. Στο MoMa, το οποίο βρίσκεται στον 53rd st. , σε συγκινητική γειτνίαση με το ξενοδοχείο μας.
Έχουμε έρθει ξανά. Πάνω από μία φορά. Βασικά, δεν μπορώ να διανοηθώ ταξίδι στη Νέα Υόρκη χωρίς να έρθει κάποιος στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Εκτός αν είσαι τρελός. Ή αδαής. Αλλά είναι άλλη μία “πρώτη” φορά που ζούμε με την Ελμίνα. Και τόσο ο Νικόλας όσο και εγώ είμαστε οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για το αν θα ζήσει όλη την μαγεία που σου προσφέρουν τα έργα-θησαυροί που εκτίθενται εδώ ή αν θα κουραστεί. Ακόμη χειρότερα, αν βαρεθεί. Για το αν θα συγκινηθεί αντικρίζοντας όλη αυτή την Τέχνη που σου κόβει την ανάσα, αν θα την βάλει εξολοκλήρου στο σύστημα της για να την κουβαλάει πάντα μαζί της ή αν θα την αφήσει αδιάφορη.
Είναι η πρώτη φορά που θα βρεθεί σε απόσταση αναπνοής με Jasper Johns, με Alberto Giacometti, με Arshile Gorky, με Hector Hyppolite.
Η πρώτη φορά που θα σταθεί μπροστά σε ένα έργο του Pablo Picasso, του Piet Monrian, στα Water Lilies του Claude Monet, η πρώτη φορά που θα δει έναν Joan Miró , έναν René Magritte, τα έργα της Frida Kahlo δίπλα δίπλα στο The Persistence of Memory του Salvador Dali…
“Flag”, Jasper Johns
Ξεναγώντας την Ελμίνα στις εκθέσεις του Moma….
Barnett Newman
“Expansion in Four Directions”, Max Bill
Theo van Doesburg
“The Congo Queen”, Hector Hyppolite
“The Couple”, Alberto Giacometti
“Three Women at the Spring”, Pablo Picasso
Θα δει Jackson Pollock, τον αγαπημένο Αμερικάνο ζωγράφο του πατέρα της. Ο Νικόλας θα συγκινηθεί, θα ενθουσιαστεί, θα την πάρει αγκαλιά, θα θελήσει να της πει τα πάντα γύρω από αυτόν. Εγώ θα του κλείσω το μάτι, θα του κάνω νόημα από μακριά να την αφήσει λίγο μόνη της να αφουγκραστεί όπως νοιώθει αυτή την μαγεία, αυτό το ταξίδι.
“Full Fathom Five”, Jackson Pollock
Με καμία διάθεση για διδασκαλία, μόνο κάποιες πληροφορίες που θα την αφήσουν να ζήσει στο έπακρο αυτή την διαδρομή.
H Eλμίνα φωτογραφίζει το διάσημο έργο του Piet Mondrian
“Water Lilies”, Claude Monet. Πόση ώρα κάτσαμε μπροστά στο συγκλονιστικό αυτό έργο του Monet…;
Joan Miró
Οι εραστές του René Magritte!
Το έργο “My Grandparents, My Parents, and I (Family Tree)”, της Frida Kahlo…
…Και ακριβώς δίπλα, το “The Persistence of Memory” του Salvador Dali…
Μαγεία…
Μπροστά στα Ελαιόδεντρα του Vincent van Gogh θα βγάλει μία φωτογραφία και θα την ανεβάσει αμέσως στο Instagram. Χαμογελώ. Αυτό είναι ένα ωραίο Instagram Story. Αυτό, είναι μία πραγματικά όμορφη ένδειξη, πως όλα όσα βλέπει την συναρπάζουν. Θέλει να τα μοιραστεί…
“The Olive Trees”, Vincent van Gogh
Στο έργο The Starry Night θα σταθεί. “This morning I saw the country from my window a long before sunrise, with nothing but the morning star, which looked very big…” ψελλίζει τα λόγια που έγραψε ο Van Gogh στον αδελφό του Theo από την Γαλλία…
Και μετά, άλλο ένα έργο του Henri Matisse, το “Portrait of Joseph Roulin” του Vincent Van Gogh, τα αριστουργήματα του Pablo Picasso, το πιο αγαπημένο όλων, το “Les Demoiselles d’ Avignon”…
Καθόμαστε μπροστά του. Σιωπή. Και μετά την σπάμε… Ξεκινάμε να εξηγήσουμε στην Ελμίνα “Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του κινήματος του Πριμιτιβισμού είναι «Οι δεσποινίδες της Αβινιόν» του Pablo Picasso…”, ” Ο Picasso, με «Τις Δεσποινίδες της Αβινιόν», ξεκίνησε η προσωπική του επανάσταση. Η νέγρικη τέχνη, που πρωτογνώρισε στον Derain και στον Matisse, τον απελευθέρωσε από τις εικαστικές συμβάσεις του παρελθόντος. Αντίκρισε αυτό που δίνει ζωντάνια σε έναν πίνακα. Και αυτό δεν είναι η πιστή μίμηση μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας αλλά η ανακατασκευή μιας πραγματικότητας, πιστής στο ένστικτο και στις αρχέγονες παρορμήσεις…. “, της εξηγούμε πως να παρατηρήσει, από ποια γωνία, και μετά από μία άλλη, να προσπαθήσει να δει όλες τις διαστάσεις…
“Κοίτα! Το ωοειδές πρόσωπο, με τις άδειες κόγχες, η μύτη που θυμίζει σφήνα, το σχεδόν ανύπαρκτο πιγούνι, το στόμα, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά θυμίζουν Πρωτόγονη Τέχνη….”, “…Τα πρόσωπα των γυναικών, που βρίσκονται δεξιά, θυμίζουν αφρικάνικες μάσκες. Το πρόσωπο της όρθιας γυναίκας, που κρατάει την κουρτίνα έχει επιρροές από την Αιγυπτιακή τέχνη, ενώ τα πρόσωπα των άλλων δυο γυναικών θυμίζουν αρκετά μεσαιωνικές τοιχογραφίες της Καταλονίας…”.
“Το βάθος του πίνακα είναι μικρό, δες…. Οι μορφές είναι μετωπικές, και με αυτόν τον τρόπο βοηθούν στον καθορισμό της δομής του αντικειμένου. Αν κοιτάξεις καλά, μπορείς να ανακαλύψεις στο έργο του Picasso μια τέταρτη διάσταση: Τον χρόνο…”
Συγκινούμαι. Συγκινούμαι βαθιά, με τον ίδιο τρόπο που συγκινούμαι κάθε φορά που βρίσκομαι μπροστά σε ένα μεγαλειώδες θέαμα.
Ανάμεσα σε δύο Picasso…
Νιώθω τα δάκρυα μου να ανεβαίνουν από τα πνευμόνια και από την ανάσα μου στα μάτια μου, και δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να τα κρύψω, να τα σκουπίσω πριν καν φανούν ή να τα αφήσω να τρέξουν. Μα πόσες φορές στην ζωή μας έχουμε την τύχη να νοιώσουμε αυτά τα δάκρυα να γεννιούνται από μία ακραία συγκίνηση;
Ο Χορός του Henri Matisse…
Η Ελμίνα με βλέπει, ενστικτωδώς μου πιάνει το χέρι και μου χαμογελά. Ξέρει. Και είμαι βαθιά ευτυχισμένη για αυτό.
Ναι, αυτή ήταν η καλύτερη ημέρα μας στη Νέα Υόρκη…
Αφήνουμε πίσω μας το Museum of Modern Art, και κατευθυνόμαστε προς την 5th Av. και το The Plaza -για άλλη μία φορά- για να γευματίσουμε – στο The Champagne Bar αυτή την φορά-, πριν ξεκινήσουμε για το αεροδρόμιο του Newark.
Είμαστε πιασμένοι από το χέρι, δεν μιλάμε, είμαστε βυθισμένοι στις σκέψεις μας για όλα όσα είδαμε σήμερα, για όλα όσα θα κουβαλάμε για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας. Πόση Τέχνη…
Ένα γεύμα για τρεις, στο Champagne Bar του The Plaza, σε ένα από τα τραπέζια τού δίπλα στα μεγάλα παράθυρα που φλερτάρουν με την κίνηση στον δρόμο…
Η Ελμίνα δίπλα στο πορτραίτο της “φίλης” της πλέον, Eloise…
Άλλη μία τελευταία βόλτα πριν το αεροδρόμιο. Με κατεύθυνση το American Girl αυτή την φορά! Σαν χθες θυμάμαι πριν εννιά χρόνια, που περιμέναμε πάνω από μία ώρα έξω από το διάσημο κατάστημα με τις πιο συγκλονιστικές και popular κούκλες του κόσμου, για να περιμένουμε να ανοίξει, και να επιλέξουμε αυτήν, την “μία”, την πρώτη κούκλα που θα αποκτήσει η κόρη μας. To πρώτο μας δώρο από τη ΝΥ για εκείνη… Σε μία Χριστουγεννιάτικη Νέα Υόρκη με το κρύο να βρίσκεται πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν. Άλλες δύο ώρες τουλάχιστον περάσαμε μέσα στο σχεδόν προκλητικά εντυπωσιακό κατάστημα που εκτός όλων των άλλων διαθέτει από κομμωτήριο έως νοσοκομείο για τις κούκλες των little princesses της Park Av… Αποτέλεσμα, η Ελμίνα δεν έπαιξε ποτέ μαζί της. Ούτε με αυτήν, ούτε με καμία άλλη κούκλα ή Barbie για έντεκα ολόκληρα χρόνια. Δεν την έπιασε καν αγκαλιά. Τίποτα. Τα αρκουδάκια της ναι. Κούκλα ποτέ.
Αυτό, έως την τελευταία μας ημέρα σε αυτό το ταξίδι στη Νέα Υόρκη. Που ήθελε να επιλέξει μόνη της, την δική της American Girl κούκλα, την δική της Eloise…
Περιμένοντας το αυτοκίνητο να μας πάει στο αεροδρόμιο…
Στην αρχή αυτού του ταξιδιού νόμιζα πως συνόδευα στη ΝΥ ένα εφηβάκι. Όμως μαζί μου είχα ένα ενθουσιασμένο παιδί, που ρουφούσε τα καλύτερα από όσα είχε την χαρά να δει…
Λοιπόν, θυμάστε που σας έλεγα πως αυτή ήταν η πρώτη φορά που επιλέξαμε να ταξιδέψουμε στη ΝΥ στην Οικονομική Θέση, μιας και μας είχαν διαβεβαιώσει για την πρωτόγνωρη άνεση και την μοναδική φιλοξενία που προσφέρει η Emirates στην συγκεκριμένη θέση για το ταξίδι Αθήνα-Νέα Υόρκη? Αλήθεια έλεγα, και στο επόμενο ταξίδι μας στη ΝΥ, πάλι την Economy της Emirates θα επιλέξω. Όμως αλήθεια είναι επίσης, πως στην επιστροφή μας, κατά την οποία θα μεσολαβούσε και ένα ολόκληρο βράδυ πτήσης, θέλαμε να χαρίσουμε στην Ελμίνα ένα εξαιρετικό δώρο, να ολοκληρώσουμε αυτό το ταξίδι προσφέροντας το απόλυτο pampering στους εαυτούς μας. Πέραν αυτού, η επόμενη, είναι μία απόλυτα εργάσιμη ημέρα για εμάς, ενώ η Ελμίνα θα πάει κανονικά στο σχολείο… Μετά από μία ολόκληρη εβδομάδα που ήμασταν κάθε μέρα όλη μέρα στους δρόμους και στα αξιοθέατα της Νέας Υόρκης, σήμερα, 21.00′ το βράδυ κιόλας, έχουμε απόλυτη ανάγκη από την luxury αγκαλιά του Business Lounge της Emirates, και μίας πτήσης στα πιο αναπαυτικά κρεβάτια του κόσμου όλου, σε αυτά της Business Class της κορυφαίας εταιρείας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων…
Η Ελμίνα και η Eloise στο Business Lounge της Emirates, λίγο πριν την πτήση. “Το καλύτερο Mac & cheese του κόσμου όλου!” ΄ήταν η απάντηση της για το πως της φάνηκε ο πλούσιος μπουφές, που μπορούσε να ικανοποιήσει και τους πιο δύσκολους ταξιδιώτες της First και της Business Class…
Στην τσάντα μου κουβαλάω τα απολύτως απαραίτητα του ταξιδιού. Στην καρδιά μου, όλα όσα έζησα τις τελευταίες ημέρες με τον Νικόλα και την Ελμίνα…
Όσο αναπαυτικό κι αν είναι το ταξίδι Αθήνα-Νέα Υόρκη στην Οικονομική θέση της Emirates, η αλήθεια είναι πως σε ένα παγωμένο ποτήρι σαμπάνια στην Business Class, δεν μπορεί να αντισταθεί κανείς…
Cheers!
Σε όποια θέση κι αν ταξιδεύει η Ελμίνα πάντως…
…Το σύστημα ice να είναι καλά, και οι χιλιάδες επιλογές ταινιών του! Το ίδιο, όποια θέση κι αν επιλέξεις!
…Time to go to bed…
Ελπίζω να το απολαύσατε όσο και εγώ!
Να είμαστε καλά, να κάνουμε χιλιάδες ταξίδια παρέα… xxx
