Επιλέξαμε να έρθουμε στην Μύκονο ένα Σαββατοκύριακο μετά το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. This is our way… Επίσης, επιλέξαμε για την διαμονή μας το Mykonos Theoxenia, μία ανάσα από τους Μύλους, και άλλη μία από την Μικρή Βενετία. This is the smart way…
Γενικά, δεν είμαι fan της Μυκόνου, ούτε ανήκω στο crowd της. Δεν ήμουν ποτέ, και ούτε νομίζω πως θα γίνω. Θα ήμουν σίγουρα αν την γνώριζα στα ’60s αλλά μιας και γεννήθηκα σε λάθος δεκαετία, κάθε φορά που την επισκέπτομαι, αν μη τι άλλο, το κάνω “σωστά”.
Με το που έρχεται το αυτοκίνητο του ξενοδοχείου να μας παραλάβει από το λιμάνι όμως, νιώθω το λευκό να με περιβάλει και θέλω να το αγκαλιάσω ολόκληρο, να το μυρίσω, να το καταπιώ. Παραδόξως δεν φυσάει, ο ήλιος μου δίνει αμέτρητα φιλιά, προσπερνάω wealthy Ιάπωνες, Λιβανέζους, Ρώσους και Αμερικάνους, και μπαίνω νωχελικά στην so ’60s αγκαλιά του Mykonos Theoxenia, σαν άλλη Jackie Onassis . Μία μόνο από τους διάσημους ενοίκους αυτού του boutique ξενοδοχείου με την μοντέρνα αισθητική και τα glam στοιχεία της δεκαετίας του ’60….
O Νικόλας νομίζει πως θα δει να ξεπροβάλει η Ρένα Βλαχοπούλου, εγώ η Jackie Onassis…
Όλο το lobby έχει τα αρώματα της λεβάντας και των άγριων λουλουδιών του νησιού…
…Λογικό!
Μπορεί να μην είμαι “παιδί” της Μυκόνου, είμαι όμως σαφέστατα παιδί του Mykonos Theoxenia…
Το Mykonos Theoxenia σχεδιάστηκε από το διάσημο ‘Ελληνα αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη και ανακαινίστηκε πρόσφατα κρατώντας τον χαρακτήρα της 10ετίας του ’60 από τον επίσης διάσημο interior designer Άγγελο Αγγελόπουλο. Επιπρόσθετα, το Theoxenia είναι πλεον μέλος του ομίλου Louis και των Design Hotels of the World; συχνά προσελκύει την καινούρια γενιά των jet-setters. Η μοναδική ατμόσφαιρα της δεκαετίας του εξήντα και το Pop Art-décor μεταφέρει τους επισκέπτες πίσω στον χρόνο με το επιπρόσθετο πλεονέκτημα της περιποίησης των πραγματικά ευλογημένων.
Οι δαντέλες στα παράθυρα, στις τζαμαρίες, στα τραπέζια, παντού είναι το καλύτερο μου, so Fay…
Μας υποδέχονται με απολαυστικά smoothies με μήλο, αχλάδι, μπανάνα, λίγη γρεναδίνη, γάλα και μέλι έως να ετοιμαστεί το δωμάτιο μας….
Και εγώ ψάχνω με την άκρη του ματιού μου που μπορώ να βρω ένα pc…. “Υπάρχει wi-fi στο δωμάτιο σας” μου λέει η ευγενέστατη κυρία στην reception. Αυτό που δεν γνωρίζει, είναι πως υποσχέθηκα στον Νικόλα πως θα έρθω στην Μύκονο χωρίς computer…
Γραφομηχανή….Αν όχι εδώ τότε που; Θέλω να την χρησιμοποιήσω τώρα!!!!
Όπως αυτό εδώ το τηλέφωνο…Και αν δεν έχω καλή γραμμή, να πάρω το… “0”…
Και βλέπω και αυτά τα υπέροχα πέδιλα μέσα στην κομψή βιτρίνα τους. Τα θέλω!!!! “Δεν είναι προς πώληση” συνεχίζει την ξενάγηση η ευγενέστατη Concierge “Είναι μέρος του σκηνικού…” Το λατρεύω αυτό το σκηνικό!
Μπαίνουμε στο δωμάτιο “101”…
“Όχι computer, όχι παιδί” με είχε προειδοποιήσει ο Νικόλας για αυτό το Σαββατοκύριακο…Με ξέρει καλά…
Μπαίνω στον πειρασμό να παραγγείλω τα μαξιλάρια μου…
Όχι, εδώ δεν ήρθαμε για ύπνο, προτιμώ να τακτοποιήσω τα Emmanuela’s Swimwear μου, και να φύγω για Πάνορμο!
Do not disturb!
Ηλιοβασίλεμα από την βεράντα του δωματίου μου…Εκείνη την ώρα έβγαινε από το ξενοδοχείο μία μεγάλη παρέα Νεουρκέζων, σαν άλλη καρτ ποστάλ. Φορούσαν boho φορέματα της Veronica Etro, head pieces των Dolce & Gabbana, σορτς Missoni που τα συνδύαζαν με tops Isabel Marant και την τσάντα-φετίχ του Hermes, την “Mini Convoyeur”…
Και η εκκλησία του ξενοδοχείου, ο Άγιος Χαράλαμπος…Θα σας τα πω όλα…
Πάμε βόλτες στα Ματογιάννια, κάνουμε window shopping – “και δεν θα κουβαλάμε βραδιάτικα σακούλες” η τρίτη προειδοποίηση του Νικόλα-, και φυσικά, σταματάω για το αγαπημένο μου παγωτό στην boutique του Kayak…
Και πάμε στο Galleraki για το αγαπημένο μου cocktail…
To Katerinaki….
Και αν και θέλαμε να πάμε σε όλα τα καινούργια -και που δεν θέλαμε- καταλήγουμε για άλλη μία φορά στο αγαπημένο Katrine…
Και θέλω -φυσικά- να παραγγείλω το Κοχύλι Saint Jacque….
…Αλλά σκέφτομαι τους κόπους τόσων μηνών και τελικά δοκιμάζω την σαλάτα με τις γαρίδες και το αβοκάντο…
Και έχει ένα ολόγιομο φεγγάρι….
Συνεχίζεται…
