Είναι κάποιες ημέρες που ξέρεις από το ξημέρωμα τους πως θα σου μείνουν για πάντα χαραγμένες στην καρδιά σου. Πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν πρόκειται να ξεχάσεις ούτε μία στιγμή τους, ούτε μία μικρή λεπτομέρεια τους. Δεν υπάρχουν πολλές από δαύτες τις μέρες. Γιαυτό, λέγονται πολύτιμες…
Μία από αυτές, ήταν για μένα η χθεσινή. Η ημέρα που μαζί με την Ελμίνα, βαφτίσαμε την Ειρήνη. Την πρώτη κόρη του αδελφού του Νικόλα, και της Ντενίζ Κατσαρού.
Δεν γίνομαι Νονά για πρώτη φορά, αλλά δεν γίνομαι και ποτέ Νονά σε απλές, κοινωνικές σχέσεις. Ο ρόλος μου δεν εξαντλείται στην επιλογή της λαμπάδας και των “σωστών” παπουτσιών κάθε Πάσχα. Πρέπει να το λέει η καρδιά μου. Μα αν το πει, είναι “για πάντα”…
Και την κόρη μου, τα αδέλφια μας την βάφτισαν. Οι δεσμοί αδελφός-νονός στην οικογένεια μας έγιναν τόσο απόλυτοι, που στο μυαλό της Ελμίνας φαντάζει πως κάθε θείος είναι και νονός. Δε βαριέσαι, όμορφες σκέψεις…Όσο όμορφο είναι και το ίδιο το Μυστήριο.
Αυτές ήταν οι δικές μου επιλογές για την πεντάμορφη πριγκίπισσα μας…
Να είσαι πάντα υγιής και τυχερή πριγκίπισσα! Όλα τα άλλα, είναι στο χέρι σου…