Δεν είναι πολλά τα χρόνια που εκνευριζόμουν πολύ όταν ο καιρός δεν ήταν καλός την Καθαρά Δευτέρα. Για τον άνεμο ώστε να πετάξω Χαρταετό δεν με ένοιαζε. Ποτέ δεν μου άρεσε η προσπάθεια του πετάγματος του Χαρταετού, βαριόμουν. Όμως, δεν μπορούσα να διανοηθώ Καθαρή Δευτέρα στην πόλη. Έτσι, συνήθως βρισκόμουν στις Σπέτσες, μπορεί και σε κάποιο βουνό για σκι. Μία χρονιά θυμάμαι τα είχα συνδυάσει και τα δύο. Και όχι μόνο. Παρασκευή ξεκινήσαμε για το αγαπημένο μας νησί, από εκεί με το αυτοκίνητο Κυριακή πρωί πήγαμε στην Πάτρα για το Καρναβάλι, και Κυριακή βράδυ περάσαμε απέναντι, στον Παρνασσό για να κάνουμε ένα σκι και να γιορτάσουμε με Σαρακοστιανά στο Γαλαξίδι…Για πέταγμα Χαρταετού ούτε λόγος, βαριόμουν.
Τότε όμως, γενικά η “χαρά” ήταν οπουδήποτε αλλού εκτός από εδώ. Ήταν στις Σπέτσες, ήταν στα Καρναβάλια, ήταν στο σκι…Τότε δεν υπήρχε ακόμα η Ελμίνα…
Τα τελευταία εφτά χρόνια -που ω, τι σύμπτωση ο καιρός είναι πάντα βροχερός την Καθαρή Δευτέρα- το που θα βρίσκομαι αυτή την μέρα μου είναι παντελώς αδιάφορο. Έχω μαζί μου την “χαρά”, έως και Χαρταετό θέλω να πετάξω! Ψηλά… Απλά για να δω την χαρά μέσα από τα δικά της μάτια…
Ανακάλυψα όμως το απόλυτο tip για το που να περάσουμε αυτή την μέρα εδώ στην συννεφιασμένη πόλη. Για το που μπορούμε να πετάξουμε ανενόχλητοι τον Χαρταετό έχοντας στην διάθεση μας άπλετα στρέμματα, καθαρό ουρανό, και έναν θεσπέσιο buffet από τα χέρια του βραβευμένου με πέντε Χρυσούς Σκούφους Executive Chef, Γιάννη Στανίστα.
Και πήγαμε στο “τ-Square”, στο Γκολφ της Γλυφάδας…
Στον prive χώρο του “τ-square’ στο Γκολφ της Γλυφάδας…
Follow me…
Πρωταγωνιστής στο τραπέζι, ο Μακεδονικός Χαλβάς φυσικά, με μέλι και αποξηραμένα φρούτα…
Καλή Σαρακοστή!!!
Ποιος νοιάζεται στ’ αλήθεια που βρίσκεται αυτή την μέρα? Η χαρά, είναι εδώ…
Και όλα τα Σαρακοστιανά στην μέση….
Με την Μαρίλυ Καλαβρού-Φίλιου, την Λίλιαν Βαρβιτσιώτη και τις κόρες μας
Και του χρόνου!!!
Χρόνια πολλά! xxx
