ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Is not a feeling you can get everyday….

Έτσι μπήκε ο μήνας μου…Μπαίνοντας στο facebook έπεσα πάνω σε αυτό το κείμενο…Και σε αυτή την …“πειραγμένη φωτογραφία”….Γραμμένο για μένα. Σε πολλές λέξεις λείπουν οι τόνοι…Σε καμία τα συναισθήματα και η γενναιοδωρία. Το “ανεβάζω” ατόφιο, πιο πολύ για εσωτερική χρήση, για να μπορώ να το διαβάζω κάθε πρωί. Να νιώθω κάθε μέρα αυτά που ένιωσα σήμερα…Τι τύχη να υπάρχουν δίπλα σου τέτοιοι άνθρωποι…

Σε ευχαριστώ….

IS NOT A FEELING YOU CAN GET EVERYDAY…
REALLY???

by Alex Bling

 

okΛοιπόν….
Λέω να ξεκινήσω με ενα λεκτικό δισταγμό, που η αλήθεια ειναι τον χρησιμοποιω σαν φρένο διότι ο ανθρωπος τον οποιο θα σας παρουσιάσω, ειναι σαν το space mountain στην eurodisney, τουλαχιστον στα θετικα συναισθηματα που σου προκαλει! Σαν τα υπέροχα πυροτεχνήματα στο fireworks night parade. Γι αυτο προσδεθειτε!!
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ
Ατομα, με προβλήματα μίζερης καρδιάς, και οι εγκυμονουσες φθόνο, να μην μπουν σε αυτο το “ride”.
Μπορουν να φάνε ενα παγωτό χωνάκι, να γλυκανουν λίγο την πίκρα τους όσο εμείς θα κάνουμε μια βόλτα…
Στον θαυμαστό κοσμο της Φαιης Μπεη….
Νομίζω ειναι φτιαγμένη με χαμογελα. Εννοω Αντι για το συνηθισμένο ανθρώπινο DNA.
Λογικα, γεννήθηκε με χαμογελο, πράγμα καθόλου ανησυχητικό, διότι προέρχεται απο μια τέτοια οικογένεια.
Είμαι σίγουρη οτι κάπου μέσα σε κάποια ελικα του μυαλου της το χει τατουάζ.
Ειναι γενναιόδωρη.
Ειναι το κοριτσάκι που έδινε ο,τι καλούδια ειχε απο το σπίτι της στο καλαθακι κολατσιου. Επίσης, τα αυτοκόλλητακια της, τα χαρτάκια της, τις τσίχλες της τα πάντα.
Η αγκαλια της, ειναι μια πολυαγκαλια! Και σαν να θυμήθηκα την Πολυαννα. Ναι, αυτη ειναι!!! Κοιτα να δεις!! Υπαρχει!! Η Πολυφαιη!!
Οπου το “πολυ” δεν της ειναι ποτε αρκετό όταν πρόκειται να δώσει.
Και ναι η πολυαγκαλια της ειναι μαμάς, φίλης, αδερφής, χαρούμενη, γλυκοπονηρή, και πάντα μα πάντα ανοιχτη! Μεχρι την στιγμη που θα πέσεις μέσα της.
Εκει κλείνει. Και σε αφήνει να μείνεις για οοοοσο θες!!

Η Φαιη εχει αυτο το τοσο περίεργο και ελκυστικό για εμένα που είμαι σαν κινητή φασαρία,και δεν βάζω γλώσσα μέσα, να ειναι ήρεμη και σιωπηλή. Λιγομιλητη.
Περίεργο διότι εγω ακούω χαρούμενα γέλια απο παντου, ακόμα και απο τα μαγουλα της, καλωσόρισματα, βλέπω παντου σπίθες ακόμα και απο τα μαλλια της ή τις άκρες των χειλιων της, ειναι μια ήρεμη δύναμη. Αν και μεταξυ μας δεν την κρύβει την μαγικη μπερντα.. Την έχω δει εγω και η Ελμινα της!! Αλλα.. Ας το κρατήσουμε μυστικό…

Βλέπετε ειναι απο αυτα τα κορίτσια που ημέρες Χριστουγέννων πας στο σπίτι της και την βλέπεις τοσο ανακουφιστικα και όμορφα ατημελητη, με πρόσωπο ζωγραφισμένο απο την κόρη της, που για εμένα που έχω παει στην δουλεια μου με ξεχασμενο στο κουτελο αυτοκόλλητο Μπαρμπι, μοιάζει τοσο ιδανικό και γοητευτικο, που θέλω να πω στον Νικόλα της, στην Ελμινα της, στην οικογένεια της, στους φίλους της…σε εμένα..
“Αλήθεια… Πόσο τυχεροί που μας κανει να νιώθουμε μαζι της, συνέχεια, κατι που δεν μπορει φυσιολογικά, να νιώθει ένας ανθρωπος καθε μερα;” Ε; Πείτε..πόσο;;;;

error: Content is protected !!