Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός
(Τ. Σ. Έλιοτ, Η Έρημη Χώρα)
Χθες βράδυ με το Μουσείο ανοιχτό, γεμάτο κόσμο που ήξερε και γεμάτοι κόσμο που δεν ήξερε, περιηγηθήκαμε στα πολύτιμα αρχαία γλυπτά του κλασικού κάλλους και στα θερμά βλέμματα των φαγιούμ του ισογείου κι ύστερα στις νεοελληνικές αδυναμίες σου του πρώτου ορόφου, στο σπερβέρι από τη Ρόδο, στα χιώτικα υπέρθυρα, στα καρεκλάκια από τη Σκύρο, στα κρεμαστά καράβια από την Πάτμο και στα χρυσά Μεγαρίτικα φλουριά..
Στάθηκα ώρα πολλή στα εξαίσια δωμάτια της Κοζάνης, τα πρώτα που θυμάμαι από παιδί. Σε χαιρετούσα.
Δειπνήσαμε ύστερα στην ταράτσα σε σιωπηλή εντέλεια με ακριβούς φίλους.
Η πόλη από κάτω δική μας, δικοί της κι εμείς. Περνούσε η φρουρά κι έφεγγαν οι λευκές πτυχώσεις κάτω από το πιο λευκό του φεγγαριού.
Βγαίνοντας στην οδό Κουμπάρη μεσάνυχτα, οι μυρωδιές των γιασεμιών που ξεχύνονταν από τον μικρό κήπο μας τύλιξαν, ευφραντικά λιγωτικές.
Το Αθηναϊκό σου τοπόσημο, ετούτο εδώ που γενναιόφρονα και λεοντόκαρδα έπλασες και εμψύχωσες, θα σταθεί σίγουρα πιο ανθεκτικό από τη σκόνη του χρόνου. Ίρις Κρητικού
Με οδύνη οι εργαζόμενοι του Μουσείου Μπενάκη αποχαιρετούμε σήμερα τον Διευθυντή μας.
Για όλους εμάς που πορευτήκαμε δίπλα στον Άγγελο Δεληβορριά, η μνήμη του θα φωτίζει τη ζωή μας με τρόπο μοναδικό, όπως μοναδικός υπήρξε και ο ίδιος. Θα αναζητούμε πάντα την εφηβική λάμψη των ματιών του, το ενθαρρυντικό του χαμόγελο, τη διαύγεια της σκέψης του, την παθιασμένη του προσήλωση στις μεγάλες αξίες, τη στοργή και την έγνοια του.
Για όλα όσα μας δίδασκε καθημερινά στα χρόνια της συνεργασίας μας, του οφείλουμε βαθιά ευγνωμοσύνη και μια υπόσχεση.
Να παραμείνουμε πιστοί στο όραμα που μας είχε εμπιστευθεί, διατηρώντας μέσα στη συντριβή μας τη φλόγα της αισιοδοξίας, όπως ο ίδιος θα ήθελε.
Θα τον θυμόμαστε και θα τον μνημονεύουμε.
ΆΓΓΕΛΕ ΧΑΙΡΕ ΚΑΙ ΣΥ
Το Προσωπικό και οι Συνεργάτες του Μουσείου Μπενάκη