
Ωραία η Βασιλόπιτα του Kayak -κατά την Ελμίνα η καλύτερη του κόσμου-, συμφωνώ, είναι πανέμορφη, πεντανόστιμη και λαχταριστή, αλλά αν η “κυρά” δεν ετοιμάσει την δική της, την συνταγή της οποίας έχει φυλαγμένη στα τεφτέρια της από την μητέρα της, και εκείνη από την δική της μητέρα, τι να λέμε τώρα… Ωραία όλη η αίγλη και τα bubbles των ημερών, αλλά σπιτικό χωρίς παραδόσεις είναι σαν Βασιλόπιτα χωρίς φλουρί! Και η δική μου Βασιλόπιτα είναι μία έμπνευση της μητέρας μου, την οποία σήμερα, ημέρα που το χιόνι αγκάλιασε το προάστιο μας και ακυρώσαμε όλα μας τα ραντεβού, ετοιμάζουμε παρέα με την Ελμίνα. Και ελπίζω κάποτε αυτή με το δικό της παιδί…
Λοιπόν, κάθε σπιτικό έχει την δική του συνταγή -μεγάλο ρόλο παίζει και η καταγωγή μας- αλλά εγώ σας συνιστώ να φτιάξετε φέτος την δική μου, και θα με θυμηθείτε. Άκρως παραδοσιακή -πίτα από ψωμί με σταφίδες- δεν την λες, πιο πολύ Γιαουρτόπιτα θα μπορούσαμε να την πούμε. Όμως, είναι το τέλειο γλυκό για κρύψει στην αφράτη του αγκαλιά το οικογενειακό φλουρί τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου, και να συνοδέψει το τσάι ή τον καφέ μετά το τραπέζι της Πρωτοχρονιάς, δίπλα στο τζάκι. Εμείς αυτό κάνουμε, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου…
Υλικά:
1 1/2 tea cups ζάχαρη
1 tea cup ανάλατο βούτυρο
3 tea cups αλεύρι Φάριν Απ
5 αυγά
1 μικρό κεσεδάκι γιαούρτι
3 κουταλάκια κοφτά του γλυκού baking powder
2 κουταλιές ξύσμα λεμονιού
Εκτέλεση:
Κοσκινίζω το αλεύρι και το ανακατεύω με το baking powder και το ξύσμα λεμονιού. Δουλεύω το βούτυρο με την ζάχαρη στο mixer για πέντε λεπτά. Προσθέτω το γιαούρτι και πλέον σταματάω να δουλεύω με το mixer.
Με μία ξύλινη κουτάλα ανακατεύω καλά.
Χτυπάω τους κρόκους των αυγών και τους ρίχνω στο μείγμα μου.
Εν τω μεταξύ, έχω δουλέψει τα ασπράδια σε πολύ καλή μαρέγκα, χτυπώντας τα για ώρα στο mixer.
Τώρα στο μείγμα μου, προσθέτω λίγο αλεύρι, ανακατεύω, λίγη μαρέγκα, ανακατεύω (όχι με το mixer, με την κουτάλα), έως ότου τελειώσουν και τα δύο υλικά.
Βουτυρώνω ένα ταψάκι, πασπαλίζω με λίγη ζάχαρη και ρίχνω μέσα το μείγμα μου.
Ψήνω για μία ώρα σε μέτριο φούρνο.
Μόλις περάσει μία ώρα το βγάζω από τον φούρνο και αλείφω με λίγο φρέσκο βούτυρο. Πασπαλίζω ωραία με ζάχαρη άχνη και προσθέτω ό,τι θέλω για το στόλισμα της.

Με το που βγάζω την πίτα από τον φούρνο την αναποδογυρίζω για να βάλω το φλουρί μας… (η σχισμή που βλέπετε είναι από το μαχαίρι που έβαλα πριν λίγο για να τσεκάρω αν έχει ψηθεί καλά)

Το έθιμο της βασιλόπιτας είναι πολύ παλαιό, προέρχεται από εκείνο το τελούμενο στην αρχαία ελληνική εορτή των «Κρονίων» (και αργότερα των ρωμαϊκών «Σατουρναλίων») που παρέλαβαν οι Φράγκοι. Από τον Μέγα Βασίλειο προήλθε η συνήθεια της τοποθέτησης νομίσματος μέσα στη πίτα και της ανακήρυξης ως «Βασιλιά της βραδιάς» αυτού που το έβρισκε. Ο Μέγας Βασίλειος σύμφωνα με την παράδοση για να επιστρέψει τα τιμαλφή στους δικαιούχους, μη γνωρίζοντας σε ποιόν ανήκει τι, έδωσε εντολή να παρασκευαστούν μικροί άρτοι εντός των οποίων τοποθέτησε ανά ένα των νομισμάτων ή τιμαλφών και τα διένειμε στους κατοίκους την επομένη του εκκλησιασμού. Κατά άλλο έθιμο, αντί νομίσματος, έβαζαν φασόλι και αυτόν που το έβρισκε τον αποκαλούσαν “φασουλοβασιλιά”… Ποιος θα είναι φέτος ο τυχερός?
Προσωπικά, μου αρέσει να κόβω ένα κλαδάκι έλατο από το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο μας, και να στολίζω την Βασιλόπιτα μας με ένα στολίδι που ξεκρεμάω από το Δέντρο. Φέτος, την στολίζω με το Γούρι Αστέρι από Μάρμαρο, που σχεδίασαν η Niki & Zoe για την on entropy…

A captule design, this star is a lightweight and festive artfact to reflect grace and warmth. Star can be used as a sous-verre, as well as a plateau for small portions. As marble is naturally formed, there are intrinsic variations between each piece, showcasing a unique vein pattern in each one. white marble …
Αλλά πάλι, ο καθένας με τις παραδόσεις του…
Καλή χρονιά αγαπημένοι μου, με όλα τα καλά!
Και του χρόνου! xxx