Ένας προσωπικός απολογισμός για όσα μου πήρε και όσα μου χάρισε η χρονιά που φεύγει!

Ποιος μπορεί να είναι ο απολογισμός μίας χρονιάς που έφυγε η μάνα, μόλις στην αυγή της έβδομης της δεκαετίας; Το ίδιο το γεγονός έχει αφήσει τόσο βαριά σκιά σε κάθε σελίδα του Ημερολογίου, που εσύ απλά καλείσαι να μάθεις να προχωρήσεις με αυτό το γκρι που σαν βαρίδι στην καρδιά, δεν σου αφήνει χαραμάδα χαράς.
Κι όμως. Επιστρατεύεις την λογική, σκέφτεσαι ξανά και ξανά όλα τα καλύτερα που ήδη είχε ζήσει, βρίσκεις κουράγιο από την τύχη της -ή δεν ήταν θέμα απλής τύχης τελικά;- να απολαύσει ως την τελευταία στάλα, την μοναδική ευτυχία της πραγματικής λατρείας τεσσάρων εγγονιών, αναμοχλεύεις τις ομορφότερες αναμνήσεις που με τόση τρυφερότητα κέντησε αυτή για εσένα, ώστε να βρεις την δύναμη να χαμογελάσεις ξανά, όταν εκείνη δεν θα είναι πια εδώ να σου κρατά το χέρι. Όλη αυτή η δύναμη που μία ζωή σου χάριζε σε τόσο γενναιόδωρες δόσεις, είναι ακόμη εδώ. Και μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Και έστω κι αν νομίζεις πως κάθε σου στιγμή θα ξημερώνει με την ίδια γκρι σκιά, τελικά η αγάπη της, η κάθε πολύτιμη σκέψη που την εμπεριέχει, κάθε θύμηση και κάθε πολύτιμο μάθημα που σου χάρισε όταν σε έκρυβε βαθιά στην αγκαλιά της, η χροιά της φωνής της και η εικόνα της, που και μόνο μία ματιά σου στον καθρέφτη και την βλέπεις τόσο καθαρά στην δική σου μορφή, φιλτράρει με μία μοναδική γαλήνη αυτό το δυσβάσταχτο γκρι, και σου επιτρέπει, σου επιβάλει κιόλας, να συνεχίσεις λουσμένη από το φως της μοναδικής της αγάπης. Και συνεχίζεις.
Και τότε, μπορείς να ανατρέξεις και στις υπόλοιπες σελίδες της χρονιάς που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσεις, και επειδή η σκέψη της σε καθοδηγεί, μπορείς νηφάλια να δεις και τις ηλιόλουστες ημέρες.

Είναι η χρονιά που η κόρη σου, στο Λύκειο πια και στα 15 της χρόνια, καταστάλαξε για το ποια είναι τα όνειρα της. Νομίζω πως τα ήξερε πάντα αλλά τώρα ξέρει πως να τα διεκδικήσει. Και δουλεύει μεθοδικά για να τα κατακτήσει. Έβαλε έναν στόχο υψηλό, για μία θέση στο Πανεπιστήμιο που ονειρεύεται να σπουδάσει, και ξέρει πως έστω κι αν δεν τα καταφέρει, έχει χαράξει δύο άλλες διαδρομές -τις έχει ονομάσει Plan B και Plan C-, εξίσου σημαντικές, που αξίζει να κοπιάσει για να διανύσει.
Είναι η χρονιά που το Fay’s Control έκλεισε τα δέκα του χρόνια, και εσύ από την πολλή δουλειά, δεν βρήκες χρόνο να γιορτάσεις αυτή τη σημαντική επέτειο, που περίμενες πως και πως. Κάτι καλό έχει κάνει το δεκάχρονο σου, για να μην σου αφήνει χρόνο για να οργανώσεις ένα πάρτι, σαν αυτό που φανταζόσουν πως θα του οργανώσεις τόσο καιρό.
Είναι η χρονιά που τόλμησες να ανεβάσεις ακόμη πιο ψηλά τον πήχη και να καταφέρεις στόχους που κάποτε φάνταζαν ακατόρθωτοι.
Είναι η χρονιά που αποφάσισες να ασχοληθείς με τα κοινά, για τους απόλυτα σωστούς λόγους. Και είναι η χρονιά που θα ζητήσεις από τους κατοίκους του Δήμου Φιλοθέης/Ψυχικού, να σε εμπιστευτούν με την ψήφο τους.
Είναι η χρονιά, που παρόλο που έπεσες με τα μούτρα στη δουλειά, ξέκλεψες χρόνο για να ταξιδέψεις. Σε κοντινούς ή πιο μακρινούς προορισμούς, ρούφηξες καινούριες εικόνες, που είχες την ευλογία να μοιραστείς με ένα εκλεκτό κοινό, που σου κάνει την τιμή να σε ακολουθεί. Μα ακόμα πιο σημαντικό, είχες την “πολυτέλεια” της απολαυστικής επανάληψης, όσων “καθιερωμένων” έχεις επιλέξει για να επιστρέφεις με κάθε, μα με κάθε, ευκαιρία.
Είναι η χρονιά που σε έκανε να κλάψεις για έναν βαθύ πόνο, αλλά σου χάρισε και πολλές ευκαιρίες για δάκρυα χαράς. Είναι η χρονιά που στα τραγικά είχες το χέρι που ήθελες να σε βοηθήσει για να σε σηκώσει, στα δύσκολα είχες δίπλα σου γνώριμες φωνές να σε ησυχάζουν, στα όμορφα είχες ανθρώπους να χαρούν με την χαρά σου, και στα αξέχαστα τους ίδιους φίλους που σε πλημμυρίζουν γιορτή.
Είναι η χρονιά που καθώς κλείνει την αυλαία της, βρίσκει εσένα με τους δύο πιο πολύτιμους σου στο gate του αεροδρομίου για να πάρεις την πτήση για έναν ακόμη μαγικό προορισμό της επιλογής σου. Και η πρώτη σελίδα του ημερολογίου της νέας χρονιάς, να περιμένει τις εντυπώσεις σου, να τις μοιραστείς με όλους όσους αρέσουν οι επιλογές των διαδρομών σου.
Είναι η χρονιά που μου χάρισε πολλές ευκαιρίες να χορέψω με την ψυχή μου, να χορτάσω ασύλληπτης ομορφιάς ηλιοβασιλέματα και ανατολές και να μετρήσω μαγικές αποχρώσεις σε ένα ουράνιο τόξο.
Είναι η χρονιά που έζησα άλλο ένα εφηβικό Αύγουστο στις Σπέτσες, που γνώρισα όμορφους ανθρώπους, που ήρθα πιο κοντά με αυτούς που η καθημερινότητα μας είχε απομακρύνει και που άφησα στην άκρη όσους ήταν να έρθουν στην ζωή μου μόνο για λίγο.

Καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία και με όλους όσους αγαπάμε κοντά μας. Η ευχή μου για τη νέα χρονιά και για κάθε χρονιά, είναι για κάθε αναπόφευκτη λύπη, να έχουμε δίπλα μας αυτούς που μπορούν με την αγάπη τους να την απομακρύνουν, και να μας προσφέρουν μόνο γιορτή και χαρά.

Χρόνια πολλά σε όλους, see you in Paris! 🎉