Η αλήθεια είναι πως λόγω της δουλειάς μου, έχω κάνει πολλά και υπέροχα ταξίδια. Κάποια από αυτά χαρακτηρίζονται και ως “συναρπαστικά”. Από την δεκαετία του ’90 που ξεκίνησα στην εφημερίδα “Ελεύθερος Τύπος”, στα ’00s στην “Βραδυνή”, στην “Αξία” έως ότου μετά από ένα μεγάλο αλλά άκρως συναρπαστικό μακροβούτι στον κόσμο των εφημερίδων περάσω στον “βελούδινο” και άκρως μαγικό κόσμο των περιοδικών, είχα την τύχη να βρίσκομαι στην εκλεκτή λίστα καλεσμένων πολλών αξιοζήλευτων ταξιδιών, που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα ήταν δύσκολο να πραγματοποιηθούν. Το να είσαι first class traveler και να επισκέπτεσαι τα καλύτερα στους πιο αποκλειστικούς προορισμούς, ναι είναι ένα από τα προτερήματα του επαγγέλματος μου, το οποίο έχω την τύχη να απολαμβάνω συχνά πυκνά.
Είναι όμως κάποια ταξίδια από αυτά, που δεν μπαίνουν στο χρυσό κουτάκι με τον τίτλο “αξέχαστα”, αλλά στο αδαμάντινο που γράφει απ’ έξω “εμπειρίες”. Και το πρόσφατο ταξίδι μου στον Πύργο του 17ου αιώνα Le Logis, στην καρδιά του Cognac της Γαλλίας, καλεσμένη του François Thibault και της Grey Goose ήταν σίγουρα μία μοναδική εμπειρία, που από ότι έμαθα, λίγοι στον κόσμο έχουν το προνόμιο να ζήσουν. Και οι αναγνώστες του Fay’s Control είναι μέσα σε αυτούς.
Le Logis
Follow me…
Όταν έφτασε στο mail μου η ιδιαίτερη και οπωσδήποτε κομψή πρόσκληση της ΑΜΒΥΞ για να περάσω τρεις ημέρες μοναδικής φιλοξενίας στον Πύργο Le Logis στο Cognac της Γαλλίας, δεν ήξερα και πολλά για το “House” της Grey Goose. Δεν ήξερα καν πως βρίσκεται στην πιο εκλεκτή περιοχή όπου παρασκευάζεται το ομώνυμο ποτό. Αλήθεια, τι δουλειά έχει το “Σπίτι” μίας βότκας στην μέση των πιο ελιτίστικων αμπελιών του κόσμου, σε αυτά του Cognac? Έτσι, μέχρι να προσγειωθούμε στο αεροδρόμιο του Bordeaux, είχα συλλέξει όλα όσα ήθελα να ξέρω για την μοναδική αυτή πρόσκληση που αφορά μόλις 12 καλεσμένους, σε έναν Πύργο που δεν είναι ανοιχτός για το κοινό, αλλά μόνο για τους προσκεκλημένους της Grey Goose να ζήσουν την συγκεκριμένη εμπειρία. “Ως επί το πλείστον Αρχηγούς Κρατών και Δημοσιογράφους…” όπως έκπληκτη διαβάζω στην επιστολή που μας καλωσορίζει ο Γάλλος maître de chai – ο μετρ του κελαριού- ο François Thibault.
Ήταν στα μέσα του ’90 -ναι, όταν ξεκίνησα να αρθρογραφώ στον “Ελεύθερο Τύπο”-, όταν γεννήθηκε από τον Bon Vivant επιχειρηματία Sidney Frank η “προκλητική” ίσως έως και “τρελή” ιδέα να δημιουργήσει στην εκλεκτή περιοχή του Cognac μία … βότκα! Ένα ποτό που κατεξοχήν δεν έχει βάθος, δεν έχει “χρόνο” σε βαρέλια, ούτε καν αρώματα (!) να αποκτήσει νέα ταυτότητα που θα δημιουργηθεί μέσα από τα δυνατά χαρακτηριστικά ενός αποστάγματος, και να προκύψει μία βότκα εξαιρετικής ποιότητας και γεύσης, τόσο σπάνια και μοναδική, όσο τα ακριβά κονιάκ και κρασιά που γεννιούνται στα πιο εστέτ αμπέλια του κόσμου, σε αυτά του Cognac. Για αυτό το “εξωφρενικό” -όπως χαρακτηριστικά μας τόνισε ο γοητευτικός κύριος Thibault– επιχείρημα, ο Sidney Frank αντί να κάνει την “εύκολη” και “κλισέ” επιλογή ενός βορειοευρωπαίου γνώστη με παράδοση στην παραγωγή βότκας, ονειρεύτηκε έναν expert στην παραγωγή των αποσταγμάτων, με κουλτούρα και εμπειρία στην δημιουργία εξαιρετικής ποιότητας κονιάκ, ώστε να δημιουργήσει την πρώτη super premium vodka, την Grey Goose. Και έτσι στράφηκε στον François Thibault….
Γεννημένος σε οικογένεια αμπελουργών και οινοπαραγωγών, o Francois Thibault τόλμησε το αδιανόητο: τη δημιουργία super premium βότκας στην περιοχή Cognac, παραδοσιακά προπύργιο οινοπνευματωδών ποτών «καστανού», “ακριβού” χρώματος. Ως, ο μοναδικός στον κόσμο, Maitre de Chai Γαλλικής βότκας, συνεχίζει μέχρι σήμερα να επιβλέπει την παραγωγή της Grey Goose ώστε να διασφαλίζει τη φήμη της ως εξαιρετικής ποιότητας…
Από το αεροδρόμιο του Bordeaux μας παραλαμβάνουν τα πολυτελή αυτοκίνητα του Le Logis, ώστε να μας μεταφέρουν έως το Cognac, μία απόσταση μιάμιση περίπου ώρας που ο ορίζοντας και το βλέμμα σου ξεκουράζεται στα ατελείωτα στρέμματα με τα αμπέλια της περιοχής. Η “Ελληνική αποστολή”, όλοι φίλοι και πιο έγκριτοι Δημοσιογράφοι Γεύσης, Influencers του σωστά εννοούμενου lifestyle, Εκδότες και Διευθυντές Εντύπων, Συλλέκτες Στιγμών που ουδεμία σχέση έχουν με τις καρικατούρες που γέννησε το Instagram και τα υπόλοιπα social media, οι πένες τους έχουν ένονο άρωμα και δυνατή υπογραφή. Τους αγαπώ όλους, έχουμε διαγράψει πολλά χιλιόμετρα μαζί…
Μόλις λίγο πριν φτάσουμε στον προορισμό μας, η Τζόση Βιτζηλαίου και η Μίκα Χούντα, η “ψυχή” και η “καρδιά” των αποστολών της ΑΜΒΥΞ, μας ενημερώνουν πως θα κάνουμε μία στάση για φαγητό…
Αυτό που δεν μας έχουν πει ακόμα είναι πως αυτή η “στάση” στον κεντρικό δρόμο προς το Le Logis, αφορά το εστιατόριο La Ribaudiere, το οποίο διαθέτει Αστέρι Michelin… Η εμπειρία ξεκινάει δηλαδή, πριν καν φτάσουμε στον προορισμό μας…
Ένα τραπέζι απλά, πολύ απλά στρωμένο για δώδεκα, στην μέση μίας Γαλλικής επαρχίας…. Πέμπτη μεσημέρι. Ποιοι τυχεροί άνθρωποι έχουν την πολυτέλεια να γευματίζουν σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο, ένα μεσημέρι μίας ανοιξιάτικης Πέμπτης, αναρωτιέμαι, και όταν ανοίγω τα μάτια μου βλέπω δύο τρεία ζευγάρια να απολαμβάνουν τις στιγμές τους πίνοντας ροζέ κρασί και απολαμβάνοντας ζεστό ζυμωτό ψωμί και αρωματικό βούτυρο λίγο πριν ξεκινήσουν το γεύμα τους. Μιλούν χαμηλόφωνα, ψιθυρίζουν γλυκόλογα, εκτιμούν αυτό που ζουν τώρα, είναι αδιαμφισβήτητα εραστές της καλής ζωής, μπορεί να μένουν σε καποιο αρχοντικό εδώ γύρω, μπορεί όμως να έχουν ταξιδέψει από πολύ μακριά για αυτό εδώ το γεύμα…Όχι, αυτή δεν είναι μία συνηθισμένη Πέμπτη…
Με την Φωτεινή Βλαχάκη, την οποία γνωρίζω άπειρα χρόνια, και η οποία υπογράφει το πολύ πολύ αγαπημένο μου The F Martini.
To amuse bouche συνοδεύεται από την απλή, απλούστατη ερώτηση του μετρ αν θέλουμε το μενού που περιμαμβάνει ψάρι ή αυτό με το αρνάκι. Πρέπει να είσαι vegan για να επιλέξεις το πρώτο, όταν βρίσκεσαι στην Γαλλική επαρχία. Ή απλά, τρελός. Δεν είμαι ούτε το πρώτο -αν και φλερτάρω όλο και πιο έντονα με την ιδέα όσο μεγαλώνω- ούτε το δεύτερο, και επιλέγω το αρνάκι. Το ίδιο κάνουν και οι υπόλοιπο 10 από τους 12 συνδαιτυμόνες μου…
Έχουμε ξυπνήσει από τις 4 το πρωί για την πτήση μας και αυτό το αφράτο καρβέλι ψωμί, φτιαγμένο από τα εκλεκτά αλεύρια της περιοχής, το βούτυρο που κρύβει στην αγκαλιά του σπάνια αρωματικά και βότανα και ένα ποτήρι δροσερό ροζέ κρασί είναι όλα όσα ούτε καν ονειρευόμασταν για να ξεκινήσει αυτή η καθόλου συνηθισμένη Πέμπτη μας προάγγελος της “εμπειρίας” Le Logis…
Η ηρεμία του τοπίου και η ησυχία του κάδρου “σπάει” μόνο από το θρόισμα του ζευγαριού από τους κύκνους που κολυμπάνε στο ποτάμι δίπλα μας, και από τα παγάκια μέσα στα ποτήρια μας…
Το La Ribaudière, σαν στην μέση του πουθενά. Κι όμως, οι περισσότεροι που γευματίζουν εδώ ταξιδεύουν από πολύ πολύ μακριά για να ζήσουν την μαγεία του. Ξέρουμε όλοι πόσο τυχεροί είμαστε που βρισκόμαστε εδώ, τόσο μακριά από την ειδησεογραφία της Ελλάδας, τόσο κοντά στο ταξίδι μας πίσω στους αιώνες, στην φιλοξενία μας στον Πύργο του Le Logis…
Και το βραβευμένο με Michelin Star γεύμα μας, ξεκινάει…
Ανοίγουμε κιόλας το πέμπτο -ή έκτο?- μπουκάλι ευωδιαστό ροζέ κρασί, κι ας είμαστε μόλις στο πρώτο πιάτο…Οι Γάλλοι έχουν βαλθεί -και αυτή την φορά- να μας δείξουν πως ξέρουν να απολαμβάνουν την ζωή…
Μία υπέροχη παραλλαγή της Salade niçoise
Το αρνάκι…. Κάθε μπουκιά και άλλη αίσθηση…
Η παρέα μας… Ζούμε την κάθε στιγμή, την ρουφάμε και την γευόμαστε…
Άλλο ένα μπουκάλι, και άλλες ιστορίες, τα γέλια μας σπάνε την μέχρι τώρα ηρεμία μα κανείς δεν διαμαρτύρεται, όλοι όσοι βρίσκονται εδώ απολαμβάνουν την ευδαιμονία που απλόχερα ξέρει να προσφέρει το La Ribaudière…
Βγαίνοντας από το εστιατόριο ρουφάμε με το βλέμμα μας αυτό το γραφικό ζωριό, σαν βγαλμένο από παραμύθι εποχής…
The two “F”s. Fay & Fotini
H διαδρομή μας συνεχίζει καταπράσινη, μπαίνουμε ακόμη πιο βαθιά στα χρώματα και στα αρώματα του ευλογημένου αυτού τόπου….
Έως ότου διακρίνουμε τον Πύργο του 17ου αιώνα που θα φιλοξενήσει τις επόμενες ημέρες μας. Ακόμα δεν ξέρουμε πως αυτό το ταξίδι δεν είναι απλά “μαγικό”, αλλά θα αποτελέσει άλλη μία πραγματικά πολύτιμη εμπειρία…
Το Le Logis βρίσκεται στην καρδιά της περιοχής Cognac, η οποία φημίζεται για τη δημιουργία των καλύτερων κρασιών και των οινοπνευματωδών ποτών στον κόσμο και όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο François Thibault. Το μοναδικής αισθητικής ακίνητο είναι ένα παραδοσιακό γαλλικό αρχοντικό που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα και κάποτε φιλοξενούσε τους Λόρδους της περιοχής. Αφού το αγόρασε το 2012, η Grey Goose αποφάσισε να ανανεώσει με σεβασμό και προσοχή τους χώρους του, και πλέον φιλοξενεί Αρχηγούς Κρατών και Δημοσιογράφους από όλον τον κόσμο, για να τους μυήσει στην “εμπειρία” που προσφέρουν οι πολλών αιώνων ιστορίες του.
Μαγεία…
To travel is to live…
Τοπικοί τεχνίτες ανατέθηκαν να αποκαταστήσουν τα εξωτερικά τείχη και τα κτίρια του Le Logis για να διατηρήσουν την αρχιτεκτονική κληρονομιά του ακινήτου. Οι στεγασμένοι εμπειρογνώμονες προμηθεύονταν για την ανακαίνιση των πυργίσκων της στέγης, με εξαιρετική ιστορική παραδοσιακή τεχνογνωσία, χρησιμοποιώντας δεξιοτεχνίες που θεωρούνταν ξεχασμένες από τα χρόνια. Οι χώροι ήταν προσεκτικά φυτευμένοι και διαμορφωμένοι, συμπεριλαμβανομένου ενός θερμοκηπίου με ποικιλία φρούτων και βοτάνων από την τοπική υπαίθρου για να προσφέρουν περαιτέρω έμπνευση για τον François.
Η διακόσμηση του εσωτερικού χώρου είναι εκλεπτυσμένη με ένα γούστο που σε ξαφνιάζει ευχάριστα και που κυριαρχεί σε ένα άνετο και μοντέρνο σπίτι που αποτελείται από 14 κομψά διακοσμημένα υπνοδωμάτια, σαλόνι, τραπεζαρία, ανοιχτή κουζίνα, αίθριο και εξωτερική πισίνα με BBQ δίπλα στην πισίνα και κοκτέιλ μπαρ. Θα σας πάω σε καθένα ξεχωριστά….
Επιπλέον, υπάρχει μια σειρά από εντυπωσιακούς χώρους που έχουν δημιουργηθεί για να φέρνουν στη ζωή την παραγωγή του Grey Goose από το χωράφι στο μπουκάλι.
H σκάλα που οδηγεί στα 14 υπνοδωμάτια του Le Logis…
Το υπνοδωμάτιο μου…
Today’s view…
Έχω μείνει σε πάμπολλα πεντάστερα ξενοδοχεία του κόσμου, σε κάποια εξάστερα, και σε ένα επτάστερο. Και σε μερικούς Πύργους. Πύργους που έγιναν ξενοδοχεία, και σε έναν άλλο κάπου στο Bath της Αγγλίας που πήγαινα τα καλοκαίρια σχολείο. Δεν είναι η πολυτέλεια του Le Logis που σε συνεπαίρνει. Δεν είναι το “εντυπωσιακό” που κυριαρχεί. Είναι η χαλαρότητα της πολυτέλειας του. Μία δική του, ολόδικη του “πολυτέλεια”, το ρουστίκ luxury του French countryside που σε παρασύρει σε μία μοναδική νωχελικότητα, αυτή που έχει την δύναμη να σταματήσει τον χρόνο εκεί όπου δεν υπάρχουν έγνοιες, δεν υπάρχει τίποτα που να πληγώνει την αισθητική, που σαν τα μόνα που έχουν σημασία είναι η χρονολογία και η ταυτότητα του κρασιού που πίνεις, οι πρώτες ύλες του πρωινού γεύματος σου, οι σταγόνες της υγρασίας που θα δώσουν τα ζουμερά φιλιά τους στα τριαντάφυλλα του κήπου, τα βαρέλια που διηγούνται τα δικά τους μυστικά στα γεμάτα αρώματα κελάρια, οι καλογιαλισμένες γαλότσες στο αίθριο, τα ακριβά αποστάγματα, το σπιτικό τυρί, οι ιστορίες δίπλα στο τζάκι που καίει ανεξαρτήτου εποχής. Εδώ δεν κυλάει ο χρόνος. Η αληθινή αριστοκρατία δεν κοιτάει καν το ρολόι κι ας παράγει κάτι τόσο μα τόσο μαγικό. Αυτό είναι το Le Logis…
Δαβάζω την Επιστολή με την οποία με καλωσορίζει ο François Thibault, φτιάχνω τα πράγματα μου στις ντουλάπες και ετοιμάζομαι για να κάνω μία βόλτα στους κήπους, πριν το δείπνο…
Βάζω στο πικ απ να ακούσω Supertramp όσο κάνω ένα απολαυστικό μπάνιο στην κομψότερη μπανιέρα του κόσμου όλου. Νιώθω πολύ Marion Cotillard αυτή την στιγμή…
Moody but nice…
Περπατάω δίπλα στα αμπέλια, διασχύζω παρτέρια, πλακόστρωτες διαδρομές, το θερμοκήπιο, ανακαλύπτω, μυρίζω, αισθάνομαι κάθε ιστορία που έχει να διηγηθεί το Le Logis…
Η PR Manager της ΑΜΒΥΞ, Τζόση Βιτζηλαίου με τον Εκδότη του Influencers, Φώτη Τσιμέλα.
Ο Διευθυντής του περιοδικού Hello, Άρης Καβατζίκης συνοδεύει την Τζόση σε μία βόλτα με το ποδήλατο, λίγο πριν το δείπνο…
«Δεν είχα ιδέα ότι ήταν αδύνατο και έτσι το έκανα….» – Mark Twain
Πρόσκληση σε δείπνο….
Bienvenue! Ναι, καλά το καταλάβατε, το δείπνο θα πραγματοποιηθεί στην κουζίνα. O απόλυτος ορισμός του French countryside chic…
Όπου και να κοιτάξεις μπορείς να διακτύνεις την ρουστίκ πολυτέλεια που φιλοξενεί τόσο αβίαστα αυτός ο χώρος…Πάνω στο τζάκι αρωματικά και βότανα που θα χρησιμοποιήσουμε στο δείπνο μας. Μέσα στο τζάκι καίνε κάρβουνα για το ίδιο το δείπνο μας…
Δείπνο για δεκατέσσερις. Στο μεγάλο τραπέζι της κουζίνας…
Ανάμεσα μας δεν βλέπεις σπάνια έργα τέχνης ούτε ακριβά κρύσταλλα. Βλέπεις μόνο τις καλύτερες πρώτες ύλες που γενάει το Cognac και οι γύρω περιοχές. Σερβίρεται το καλύτερο κρασί του κόσμου σε γυάλινα ποτήρια. Και το τυρί το φτιάχνει η ίδια η κυρία που σου σερβίρει την σαμπάνια πριν κάτσεις στο τραπέζι. Είναι η ίδια που θα μας μάθει αύριο να ζυμώνουμε ψωμί…
Πουθενά δεν θα δεις σπάνια έργα τέχνης… Δεν υπάρχει καμία ανάγκη για κάτι τέτοιο…
Gensac Trout Carpaccio marinated with citrus fruits…
Για κυρίως πιάτο οι οικοδεσπότες μας ετοιμάζουν Beef T-Bone με πατάτες. Μας ρωτάνε απλά το ψήσιμο που προτιμάμε, ενώ μας ενημερώνουν -στα αγγλικά με την υπέροχη χαρακτηριστική γαλλική προφορά τους- πως σερβίρεται με “Unpeeled garlic & thyme & pan fried mushrooms coriander…” Love them!
Σκέφτομαι πόσο πολύ θα ήθελα να είναι μαζί μου ο Νικόλας. Μου λείπει. Ο Νικόλας, όχι η Ελμίνα. Είναι μερικά ταξίδια που θέλεις να τα μοιραστείς αποκλειστικά με τον σύντροφο σου. Και ένα τριήμερο στο Le Logis, με όλη την γευστική εμπειρία -και όχι μόνο- που έχει να σου προσφέρει, είναι σίγουρα ένα από αυτά τα ταξίδια. Τα “διαλείμματα” καλύτερα…
Χρήστος Χατζηιωάννου, Νικόλας Μάστορας
Γιώργος Πράσινος-aka Mr. Green-
“Rare please!”
Νυχτώνει αργά και η δύση μας χαρίζει μερικές από τις πιο όμορφες ανταύγειες της…
Φρουτοσαλάτα
Η πυργοδέσποινα μας συνοδεύει στο σαλόνι με το μπαρ για να συνεχίσουμε την βραδιά μας, δοκιμάζοντας Grey Goose….Αυτή είναι η τραπεζαρία του Le Logis…
Με άλλο ένα τζάκι…
Διασχύζουμε τα σαλόνια του Πύργου….
Cool στοιχεία των ’50s παντρεύονται αρμονικά με τα ’00s και την αίγλη του 17ου αιώνα…
Το πιάνο, η βιβλιοθήκη, τα πάντα έχουν μία εντελώς ξεχωριστή αισθητική με την κομψή υπογραφή του Le Logis…
To σαλόνι που φιλοξενεί το μπαρ του Le Logis…
Ένα από τα μπαρ δηλαδή, γιατί την επόμενη ημέρα μας περίμενε μία τεράστια έκπληξη…
Το μεγάλο μπολ με τον πάγο. Ο πάγος που δεν λιώνει ποτέ…Τουλάχιστον όσες ώρες -πολλές….- παραμείναμε εδώ…
“Η βότκα Grey Goose δεν είναι προϊόν τύχης αλλά σχεδιασμού…”
Francois Thibault
Η Φωτεινή Βλαχάκη με την Managing Editor του “People”, Σόνια Καζόνι
“Μπορείτε να χαλαρώσετε στο μπαρ μας όσο θέλετε, καλή σας συνέχεια και καλή σας νύχτα” μας λέει ο οικοδεσπότης μας, πριν κλείσει απαλά την πόρτα πίσω του για να παει να ξεκουραστεί. Ξέρει πως η αυριανή ημέρα μας επιφυλάσσει τα ακόμη καλύτερα….
Κανείς δεν κουνιέται…Έχουμε βγάλει τα παπούτσια μας, κουρνιάζουμε τα πόδια μας στα μεταξωτά χαλιά του Le Logis, έχουμε χαλαρώσει δίπλα στο τζάκι, φτιάχνουμε τις βότκες μας κατά το γούστο μας και λέμε ιστορίες….Ιστορίες που θα συντροφεύσουν τα όνειρα μας, μέχρι την αυριανή, αξέχαστη ημέρα…
Σκέτη. Με δύο κομμάτια πάγο. Ίσως και με μία μικρή φέτα lime…
To be continued… xxx
