Η πρόσκληση για το χθεσινό δείπνο είναι για τις 20.00′. So British…Όπως και ο οικοδεσπότης μας, ο Anthony Gabriel, Tony για τους φίλους, ο ιδιοκτήτης του catering La Chocolatiere, που μας προσκαλεί στο Chef’s Table Dinner, για οκτώ φίλους.
Όχι σε κάποιο εστιατόριο της σεζόν, όχι σε ballroom κεντρικού ξενοδοχείου, κανένα δήθεν attitude δεν χωράει στην άψογα εκτελεσμένη βραδιά. Το δείπνο θα σερβιριστεί στις 20.00′ , στα so Soho αισθητικής εργαστήρια της La Chocolatiere, σε ένα μικρό στενό της περιοχής του Ταύρου. “Grey building, blue door…” είναι οι οδηγίες του για να το βρούμε.
Η παρέα των οκτώ μιλάμε σχεδόν αποκλειστικά Αγγλικά, πετάμε ίσως κάποιες εκφράσεις στα Ελληνικά, ξαφνικά η κουβέντες μας συνεχίζονται στα Γαλλικά… Ένας καλεσμένος έχει γεννηθεί στην Ινδία, άλλος στο Βέλγιο, άλλος στο Παρίσι, ο οικοδεσπότης μας είναι Λονδρέζος, εύλογα η συζήτηση κυλάει σε τρεις γλώσσες.
Ο χώρος με μαγεύει. Επικρατεί μία δημιουργική ακαταστασία, παλιά βαριά ασημένια σερβίτσια δίπλα στα πήλινα με τους υπέροχους χρωματικούς συνδυασμούς του Μάρκου Μαχαιρόπουλου -aka Mr. Co- , δερματόδετα βιβλία δίπλα στους υπολογιστές, έργα Τέχνης που έχουν ταξιδέψει από μακριά και έχουν ιστορίες να πουν, αραδιασμένα στο σκηνικό από τούβλο, που κυριαρχεί.
Eνορστρωτής της βραδιάς η Εύη, η Εύη Ψαθίδου, σύζυγος και συνοδοιπόρος του Tony στα υπέροχα γαστρονομικά ταξίδια τους, τα τελευταία τριάντα χρόνια. Ποιος δεν ξέρει την La Chocolatiere, ποιος δεν έχει πιει τον καφέ του στο αλλοτινό στέκι της Δημοκρίτου, ποιος Κολωνακιώτης δεν είναι φίλος τους, από τα παλιά τα χρόνια, τότε που η παρέα ήταν ακόμα μικρή και εκλεκτή…
Τιμώμενο πρόσωπο, ο chef φυσικά, ο Γιάννης Κατσανδρής, ο οποίος μέχρι να ξεκινήσει το δείπνο δημιουργεί στο βασίλειο του, στην αποστειρωμένης καθαριότητας κουζίνα του, πάω να τον βρω…
Το menu περιλαμβάνει Καρπάτσιο λευκού ψαριού με γιουζού, δάχτυλα λάιμ και φύλλα κόλιανδρου, Κοκοράκι μαλακωμένο με μαρμελάδα πράσινης τομάτας, φασκόμηλο, πατατούλες σε ζωμό δεντρολίβανου και μπιζέλια, καθώς και Σαρλότ Σοκολάτας με αμύγδαλα…
Την αρχική μας σαμπάνια συνοδεύουν ζεματισμένα φύλλα σπανακιού με παρμεζάνα και sauce pesto, καθώς prosciutto crudo, γεμιστό με φρούτα και κόκκους πιπεριού…
Το δείπνο μας έχει και θέμα “Valentine’s Dinner”, πρόκειται για την επίσημη παρουσίαση της πρότασης του chef για την Ημέρα των Ερωτευμένων, το art de la table ακολουθεί πιστά στο θέμα…
Το φαγητό είναι εξαιρετικό. Οι συνδυασμοί των γεύσεων είναι ευχάριστα απρόβλεπτοι, η επιλογή του κρασιού αλλάζει σε κάθε πιάτο, τα μπιζέλια είναι αποκάλυψη. Όπως και η Σαρλότ Σοκολάτας, Callebaut fair trade, slave free…
Και αν και η ώρα της πρόσκλησης ακολουθεί British συνήθειες, η ώρα της αναχώρησης μας είναι απόλυτα Ελληνική. Είναι πλέον περασμένα μεσάνυχτα όταν διασχίζουμε το “Grey building” για να βγούμε στο στενό του Ταύρου. Δίπλα μας, ένα συνεργείο, η πολύβουη Πειραιώς, ένα εστιατόριο που σερβίρει πατσά, ένα βενζινάδικο που εξυπηρετεί μία παρέα δεκαοκτάχρονων, ένα club, η ματιά μου φτάνει στο επιβλητικό Ίδρυμα του Μιχάλη Κακογιάννη…
Πόσες γεύσεις, εικόνες και χρώματα μέσα σε μία βραδιά…