Διακοπές δεν είναι να φεύγεις από την πόλη. Διακοπές είναι να ξεφύγεις από το πρόγραμμα!
Η περασμένη Παρασκευή ήταν από τις ημέρες που δεν θέλω να ξεχάσω. Και που το πιο πιθανό είναι να μην ξεχάσω. Δεν ήταν το μέρος, ούτε το αγόρι (που λέει το τραγούδι), αν και τα δύο συνηγόρησαν στο αξέχαστο και στην μαγεία, ένα από αυτά να αντικαθιστούσες, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. Ήταν το απρογραμμάτιστο. Ήταν το “κοίτα που θα ήθελα να είμαι τώρα…” της μίας στιγμής, και το “πάμε!” της αμέσως επόμενης. Ήταν Παρασκευή μεσημέρι, που για κάποιους λόγους παραμείναμε Αθήνα, και που αυτό δεν θα στεκόταν εμπόδιο για να ξεφύγουμε. Γιατί διακοπές δεν είναι να φεύγεις από την πόλη. Διακοπές είναι να ξεφύγεις από το πρόγραμμα…
Σηκώνω τα μάτια μου από τον Υπολογιστή μου, κοιτάζω το ρολόι μου, η ώρα είναι 14.00′ , δεν είναι νωρίς ούτε αργά, είναι η τέλεια ώρα να πάρω στο Tudor Hall να κάνω μία κράτηση για δύο. “Σε πόση ώρα να σας περιμένουμε κυρία Μπέη;”, “Σε είκοσι λεπτά θα είμαστε εκεί…”
Θα είναι έκπληξη. Θα περάσω να τον πάρω από το γραφείο. Λογικά τώρα θα βρίσκεται στην αίθουσα συσκέψεων ή κλεισμένος στο γραφείο του σε κάποιο call. Θα είναι κουρασμένος, λίγο εκνευρισμένος που δεν θα πάμε πουθενά αυτό το Σαββατοκύριακο, πολύ πεινασμένος, θα σκέφτεται πως θα επιστρέψει σπίτι γύρω στις 20.00′ , πως θα πάμε κάπου για ένα ντινεράκι για δύο ή θα συναντήσουμε την υπόλοιπη παρέα…
Μικρές και συχνές εκπλήξεις. Ένα ραντεβού απρογραμμάτιστο. Ένα μήνυμα στο κινητό, ένα πεταχτό φιλί, μία ζεστή αγκαλιά. Ένα χαμόγελο μόνο για εσένα. Ένα μεσημεριανό για δύο, αντί για άλλο ένα δείπνο. Στο κέντρο της πόλης, μα πολύ μακριά από όλους. Πολύ μακριά από όλα. Μικρές αποδράσεις. Από το συνηθισμένο…
Η κράτηση γίνεται στο αγαπημένο μας εστιατόριο, στο Tudor Hall του King George. Πρόκειται για ένα από τα πιο εμβληματικά εστιατόρια της πόλης, που αν το βράδυ στέκει εντυπωσιακό, ανάμεσα στο φλερτ του έναστρου αττικού ουρανού με τα κατανυκτικά φώτα της Ακρόπολης και αυτά του Ελληνικού Κοινοβουλίου, το μεσημέρι αποτελεί μία ξεχωριστή νότα δροσιάς στην καλοκαιρινή σονάτα, που θα μπορούσε να αποτελέσει το απόλυτο σκηνικό που εξελίσσεται μυθιστόρημα του Francis Scott Fitzerald. Μία αριστοκρατική νωχέλεια σε αγκαλιάζει και σε παρασύρει να αφεθείς και να το απολαύσεις. Αν οι βραδιές εδώ είναι μαγικές, τα μεσημέρια είναι άκρως σαγηνευτικά. Έστω κι αν στα διπλανά τραπέζια μπορεί να γευματίζουν χρυσά αγόρια μεγάλων τραπεζών και funds, δικηγόροι των λαμπερών firms με τους εντυπωσιακούς πελάτες τους, και φυσικά οι κομψοί ένοικοι αυτού του ξενοδοχείου.
Follow me…
Όσο αριστοκρατικό κι αν είναι το Tudor Hall μέσα , είναι μεσημέρι Ιουνίου και φυσικά, προτιμάμε να κάτσουμε σε ένα από τα τραπέζια της βεράντας. Στα πιο προνομιούχα τραπέζια της πόλης όλης…
Ο Chef de Cuisine του εστιατορίου Αλέξανδρος Κοσκινάς ετοιμάζει νοστιμότατους παραδοσιακούς μεζέδες της αυθεντικής ελληνικής κουζίνας, ιδανική επιλογή για μεσημεριανό γεύμα με την πιο όμορφη θέα!
Παρόλα όσα μπορεί να νομίζει ο κόσμος, το μεσημεριανό menu κινείται σε πολύ φιλικές τιμές. Και οπωσδήποτε πολύ πιο φιλικές από άλλα …all day restaurants πίσω από μεγάλες τζαμαρίες με κακιά μουσική, σχεδόν έτοιμο φαγητό και αμφιλεγόμενη αισθητική….
Δεν υπάρχει τίποτα που να ταιριάζει περισσότερο με το τόσο προσεκτικά επιλεγμένο μενού του Κοσκινά, από ένα δροσερό μπουκάλι Whispering Angel…
Στο Σαββατοκύριακο που απλώνεται μπροστά μας. Έστω κι αν θα είμαστε στην πόλη…
Οι επιλογές είναι η μία καλύτερη από την άλλη, ζητάω από τον chef να μας βοηθήσει στην επιλογή μας και αυτός αντιπροτείνει να το αφήσουμε πάνω του, μετά από τόσα χρόνια, ξέρει πλέον καλά τα γούστα μας…
Λεπτές φέτες από λαβράκι ανοιχτής θάλασσας με λεμόνι, καπαρόμηλα και βασιλικό…
Και μόνο αυτό το πιάτο με ένα ποτήρι καλό κρασί θα ήταν το απόλυτο lunch, το απόλυτο break από τις υποχρεώσεις, το απόλυτο επισφράγισμα της εργάσιμης εβδομάδας….
Μα εμείς συνεχίζουμε με ψητά χτένια με πιπερόριζα, σάλτσα από φιστίκι και τσιπς παρμεζάνας…
Today’s view…
Μοσχαρίσια κεφτεδάκια στην κατσαρόλα με χυλοπίτες και σπετσερικό! Κάντε μου την χάρη και αν έρθετε, επιλέξτε αυτό το πιάτο! Θα σας ξυπνήσει μαγικές αναμνήσεις από την οικογενειακή κουζίνα, με λίγο πιο ντελικάτη μορφή…
Ο Αλέξανδρος Κοσκινάς, ο chef de cuisine του Tudor Hall, επισκέπτεται το τραπέζι μας δύο φορές, την πρώτη για να μας καλοδεχθεί και να μας βοηθήσει στην επιλογή μας, και την δεύτερη μόλις έχουμε ολοκληρώσει το γεύμα μας, να μας ρωτήσει πως μας φάνηκε. Είναι αυτή η πολυτέλεια του να έχεις ένα “στέκι”…
Τώρα τον λόγο θα πάρει ο Arnaud Larher! Ο πολυβραβευμένος Γάλλος Chef Pâtissier που υπογράφει τα μενού των επιδορπίων και των γλυκών των δύο εμβληματικών ξενοδοχείων του Συντάγματος, της “Μ. Βρετανίας” και του “King George”…
Στην ανερχόμενη επαγγελματική του πορεία έχει κερδίσει μία σειρά διακρίσεων όπως “Ο Καλύτερος Ζαχαροπλάστης της Χρονιάς” σε ηλικία 28 χρονών από τον οδηγό Champerard και επτά χρόνια αργότερα τον τίτλο του “Καλύτερου Εργάτητης Γαλλίας”, η πιο σημαντική Γαλλική διάκριση στον χώρο της Γαστρονομίας.
Οι ώρες κυλούν αργά, νωχελικά, απολαυστικά. Είναι ήδη νωρίς το απόγευμα, δεν είμαι σίγουρη για την ώρα, δεν με ενδιαφέρει κιόλας. Αν δεν είναι αυτό διακοπές, τότε τι?
Εκμέκ Κανταϊφι με κρέμα βανίλια, λεμόνι, σαντιγί με κανέλα και παγωτό… “Πρέπει να το σπάσετε” μας καθοδηγεί ο μετρ
Κεράσι κονφί με παγωτό φιστίκι Αιγίνης και τραγανή καραμελωμένη φλωρεντίνα… Elegant & Chic…
Εκμέκ Κανταϊφι και Κεράσι & Φιστίκι Αιγίνης…
“Μικρές και συχνές εκπλήξεις. Ένα ραντεβού απρογραμμάτιστο. Ένα μήνυμα στο κινητό, ένα πεταχτό φιλί, μία ζεστή αγκαλιά. Ένα χαμόγελο μόνο για εσένα. Ένα μεσημεριανό για δύο, αντί για άλλο ένα δείπνο. Στο κέντρο της πόλης, μα πολύ μακριά από όλους. Πολύ μακριά από όλα. Μικρές αποδράσεις. Από το συνηθισμένο…” γράφω στο instagram μου…
Στα πολύ αγαπημένα…xxx
