Meanwhile, in Milan…
Και όταν οι αναμνήσεις της άνοιξης έχουν πλέον από καιρό ξεθωριάσει και το καλοκαίρι είναι πίσω μας για τα καλά πια, όταν έχω μείνει χωρίς ούτε μία υπόσχεση για άλλο ένα ζεστό Σαββατοκύριακο σε ένα αγαπημένο νησί, όταν έρχεται ο γενέθλιος μήνας μου και όλα τα γκρενά του φθινοπώρου, τότε ναι, είναι και επισήμως η εποχή που μου λείπει η Ιταλία.
“Παραδοσιακά” μας αρέσει να περνάμε τα υπέροχα τριήμερα της 28ης Οκτωβρίου (πολλές φορές και ολόκληρα πενθήμερα για όσων το σχολείο ή η γειτονιά έχουν Πολιούχο τον Άγιο Δημήτριο) στις Σπέτσες. Όλοι όσοι διαθέτουν παραθεριστική οικία στο νησί, εκεί θέλουν να περνούν την τελευταία “επίσημη” απόδραση που θα κλείσει οριστικά την αυλαία άλλου ενός ονειρεμένου καλοκαιριού. Όταν όμως έχεις εφηβάκι που -σε τελείως ανυποψίαστο χρονοτόπο- έχει αποσπάσει την υπόσχεση σου (την έχει αυτή την ικανότητα) να πάτε με την πρώτη ευκαιρία που θα της επέτρεπαν οι υποχρεώσεις του ΙΒ στο Μιλάνο, και το ίδιο αυτό το εφηβάκι μπορεί να ξεχάσει τι έμαθε στην Βιολογία μόλις χθες, αλλά δεν ξεχνάει ποτέ -αλλά ποτέ- τι του έχεις τάξει πριν δύο μήνες, ε, κλείνεις την πρώτη πτήση με προορισμό το αεροδρόμιο Malpensa. Έστω κι αν σε μία μόλις εβδομάδα θα ξαναβρεθείς στο Μιλάνο…
Follow me…
Δεν ξέρω ποιο ταξίδι προτιμώ. Αυτό που δεν έχω κάνει ακόμα ή αυτό σε έναν προορισμό που αγαπώ και ανυπομονώ ξανά και ξανά να βρεθώ. Ίσως και τα δύο σε ισόποσες δόσεις, μιας και κάθε ταξίδι έχει δικό του νόημα και σκοπό. Για την πεποίθηση πως αν για κάποιο λόγο θα έπρεπε να επιλέξω μία μόνο χώρα που θα μπορώ να επισκέπτομαι από εδώ και στο εξής, θα ήταν σίγουρα η Ιταλία, έχω αναφερθεί και άλλες φορές. Δεν ξέρω αν το έχω κάνει και μέσα από αυτές εδώ τις σελίδες, αλλά με τους φίλους μου επανερχόμαστε στο θέμα πολύ συχνά και οπωσδήποτε σε κάθε πτήση επιστροφής μετά από άλλο ένα ταξίδι μας στη Ρώμη ή στο Μιλάνο, στην Τοσκάνη ή στην Φλωρεντία, στο Sorrento ή στην Ίσκια, στο Κάπρι ή στην Άλμπα, ανάλογα με την εποχή. Γιατί η Ιταλία είναι από τις ελάχιστες εκείνες ευλογημένες χώρες που είναι υπέροχη χειμώνα-καλοκαίρι, που οι ομορφιές των τοπίων της σε καλούν να περάσεις τις θερινές ή τις χειμερινές σου διακοπές στις μοναδικής αισθητικής πόλεις και εξοχές της, ενώ είναι από τις ελάχιστες εκείνες χώρες που μπορεί να ικανοποιήσει και τον πιο δύσκολο ταξιδιώτη που αναζητά ό,τι πιο εκλεκτό σε ό,τι αφορά την Τέχνη, την γαστρονομία, τη μόδα και φυσικά τα πιο αξιόλογα αξιοθέατα. Όπως η Duomo…
Giornata Milanese!
Εντάξει, η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται ούτε για κάποιον “πρωτότυπο” ούτε για “εντυπωσιακό” προορισμό. Μαζί με το Λονδίνο, τη Ρώμη και το Παρίσι, το Μιλάνο αποτελεί τον πιο δημοφιλή προορισμό, που προτιμούν εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο.
Όμως καταρχήν το θέμα είναι ακριβώς αυτό, να μην το επισκεφθείς δηλαδή ως “τουρίστας” (έστω κι αν αυτό ακριβώς είσαι), ενώ τα αμέτρητα μηνύματα που έλαβα στο Instagram για το πότε θα ανεβάσω στο Fay’s Control ένα αφιέρωμα για το ταξίδι μου και για όσα επιλέξαμε να κάνουμε και να επισκεφτούμε κατά την διάρκεια του, δεν άφηνε πολλά περιθώρια ώστε να ξεκαθαρίσω μερικές από τις ομορφότερες εικόνες και αναμνήσεις, γεύσεις και αρώματα, και να κάνω αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία σε κάθε ταξίδι: να μοιραστώ όλη την εμπειρία σε αυτές εδώ τις σελίδες.
Ναι, με το που ξυπνάμε και παίρνουμε τον πρώτο espresso της ημέρας, το πρώτο που κάνουμε είναι να επισκεφθούμε την Duomo. Ε ναι. Όσες φορές κι αν έρθεις, όσες φορές κι αν έχεις μπει στον γοτθικό καθεδρικό ναό με τη διάσημη για τους οβελούς της και τις αντηρίδες της οροφή της, δεν υπάρχει περίπτωση να μην θέλεις να το κάνεις άλλη μία φορά. Και στο επόμενο ταξίδι σου, άλλη μία. Και αμέσως μετά, να κατευθυνθείς στην Galleria Vittorio Emanuele II! Την πιο instagrammable Galleria του κόσμου, με τους διασημότερους Οίκους, όπως οι Louis Vuitton, Saint Laurent, Prada, που στεγάζεται στη τετραώροφη διπλή στοά με τη γυάλινη οροφή, η οποία σχεδιάστηκε το 1861 και χτίστηκε από τον Τζουζέπε Μενγκόνι ανάμεσα στο 1865 και το 1877, ενώ έχει πάρει το όνομά της από τον πρώτο βασιλιά του βασιλείου της Ιταλίας. Η Galleria που πρέπει να έχει πιο πολλά hashtags από όσα έχει η Madonna…
Όχι, το πρώτο που επισκεπτόμαστε μετά την Duomo στην Galleria Vittorio Emanuele II δεν είναι κάποιος άλλος “Ναός” της μόδας, αλλά το πιο αριστοκρατικό cafe της Στοάς, το Marchesi 1824, φυσικά. Εκεί που έχουμε ραντεβού και με την φίλη μου Έλενα Πάτση, να πιούμε τον πρώτο καφέ της ημέρας με ένα assorted tray με τα πιο συγκλονιστικά Smooth Croissant, Croissant with apricot jam, Cream Croissant, Chocolate bundle, Kipferl, Rice cake, Smooth Venetian and Cream Donut που έχεις δοκιμάσει ποτέ.
Με τα αρώματα του υπέροχου espresso και τη γεύση από το Raspberry Sacher και την Tiramisù ακόμη στο στόμα, κατευθυνόμαστε σε όσα καταστήματα έχει σημειώσει η Ελμίνα πως “θέλει” και πως “πρέπει” να επισκεφτεί. Είτε για να χαζέψει μερικές από τις ομορφότερες βιτρίνες του κόσμου είτε για να ψωνίσει είτε για να κάνει ένα TikTok είτε για να συναντηθεί με μία φίλη της, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως επόμενος προορισμός είναι οπωσδήποτε η Via Montenapoleone.
Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μπαίνουμε μόνο για ένα γρήγορο shower, για να κάνει η Ελμίνα άλλο ένα ακόμη πιο γρήγορο TikTok, και για να ετοιμαστούμε για το δείπνο μας στο πιο αγαπημένο μου εστιατόριο στο Μιλάνο, και οπωσδήποτε το καλύτερο εστιατόριο της πόλης, ναι, εννοείται τη Langosteria.
Η Langosteria είναι η ναυαρχίδα των καλύτερων εστιατορίων του Μιλάνο, και όχι μόνο. Μόλις περάσεις το πάντα γοητευτικό, sexy κατώφλι της, χάνεσαι σε έναν λαβύρινθο ονείρων και γεύσεων…
Πλαισιωμένο από μια εκλεπτυσμένη και μοναδική ατμόσφαιρα, το μαγικό αυτό εστιατόριο σου επιφυλάσσει από μία έκπληξη κάθε, μα κάθε φορά…
Έχουμε να έρθουμε από πέρυσι τον Οκτώβριο, όπου μαζί με τους κολλητούς μας είχαμε κλείσει ένα από τα μεγάλα, κεντρικά τραπέζια μίας από τις ατμοσφαιρικές σάλες της Langosteria, ώστε να απολαύσουμε ένα δείπνο-συμφωνία λεπτών αρωμάτων και κορυφαίων γεύσεων, που σαν άλλος maestro είχε επιμεληθεί με το μοναδικό Ιταλικό του ταπεραμέντο ο φίλος μας ο Alessio. Θυμάμαι μέχρι και ειδικά personalised menu είχε παραγγείλει με τα ονόματα μας αλλά και ένα αδιανόητης γεύσης πιάτο με πρωταγωνιστή το barbouni “for my Greek friends”, όπως είχε υπογράψει…
Δε νομίζω να ξεχάσω ποτέ τα πιάτα με τις καραβίδες και τα oysters, τα αρώματα από τα μούρα όπως αναδύονταν σαν άλλα μαγικά φίλτρα από τη κόκκινη σάλτσα ντομάτας των ολόφρεσκων ζυμαρικών, τα τσουγκρίσματα των ευχών μας, τα γέλια και την ανυπομονησία στα μάτια μας, και φυσικά τους φίλους μας γύρω από εκείνο το υπέροχο τραπέζι, εκείνης της βραδιάς. Όπως δε νομίζω να ξεχάσω τη σημερινή μας βραδιά στο πιο αγαπημένο μου εστιατόριο στο Μιλάνο, που ερχόμαστε με την Ελμίνα αυτή τη φορά.
King Crab 2007 Special Edition
Επτά υλικά χαρακτηρίζουν την πιο exclusive σάλτσα της Special Edition του Καταλανικού King Crab. Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, μούρα, μουστάρδα, αλάτι, αρωματικό ξύδι, κοσκινισμένη ξερή ντομάτα και ένα 7ο …μυστικό συστατικό. Τα λαχανικά που διακρίνουν το πιάτο, ωστόσο, παραμένουν τα κλασικά: ντομάτα,camone, σέλινο ξεφλουδισμένο και κομμένο σε κομμάτια σε σχήμα ράμφος πουλιού και τραγανό κόκκινο κρεμμύδι. Η επιμετάλλωση ακολουθεί την επιθυμία να δώσει νέα όψη στον «Βασιλιά» της Langosteria.
Lake Como
Μία ημέρα στο ομορφότερο μέρος του κόσμου!
Έχουμε προγραμματίσει να περάσουμε τη σημερινή μέρα στη Λίμνη του Κόμο και να γευματίσουμε σε ένα από τα καλύτερα ξενοδοχεία της -μαζί με το Villa d’Este τα δύο κορυφαία του κορυφαίου στον κόσμο αυτού προορισμού- στο Bistrot του Mandarin Oriental, ακριβώς πάνω στη λίμνη, για την οποία ο George Clooney – ο οποίος διαθέτει ένα από τα πιο prestigious palazzo της Lago de Como- έχει πει “At Lake Como you live your life the way you’re supposed to live your life if you are lucky” ενώ ο Πρόεδρος της Αμερικής, John F. Kennedy ακόμη πιο γενναιόδωρος λέγοντας πως “It is the most beautiful lake of the world“. Η λίμνη Κόμο είναι ένας προορισμός με την πιο αγνή ομορφιά, υπέροχη φύση και θέα που κόβει την ανάσα, από όπου μπορείς να περπατήσεις, να χαλαρώσεις, να ανακαλύψεις την ηρεμία, να απολαύσεις την χαλαρότητα και την διακριτικότητα που αναζητάς στις διακοπές σου και φυσικά να νοικιάσεις ένα κομψό Riva για να την διασχίσεις από το νερό.
Η ομορφιά του σου κόβει την ανάσα. Από τη μία η ηρεμία και από την άλλη το excitement που νιώθεις όταν έχεις την ευλογία να βρεθείς σε ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη του πλανήτη, προσθέτουν ισόποσες δόσεις στο μικρό μπουκαλάκι των πολύτιμων στιγμών σου που εδώ νομίζεις πως θα ξεχειλίσει από την ήσυχη πολυτέλεια και όλα όσα περιλαμβάνει η έννοια του “quite luxury” . “Το Mandarine Oriental της Λίμνης είναι το αγαπημένο του πιο όμορφου κόσμου του πλανήτη. Οι οποίοι συγχρόνως είναι πιο “κανονικοί” από όσους προτιμάνε τη Villa d’Este” μας λέει ο οδηγός καθώς μας αφήνει στην είσοδο του Mandarin Oriental, Lago di Como, ένα πραγματικό καταφύγιο ηρεμίας, φωλιασμένο στις ηλιόλουστες όχθες του δάσους της λίμνης Κόμο.
Σε ένα από τα αναπαυτικά daybeds της εντυπωσιακής πισίνας που πλέει πάνω στη λίμνη βλέπω μία από τις κομψότερες γυναίκες που έχω δει ποτέ, από αυτές τις γυναίκες που η αριστοκρατική ομορφιά τους κόβει την ανάσα, να διαβάζει μόνη της το βιβλίο της με τη συντροφιά ενός ποτηριού δροσερής σαμπάνιας, ενώ στο CO.MO Bistrot που έχουμε κλείσει τραπέζι, συναντάω δύο πολυμελείς παρέες Ελλήνων. Φυσικά.
Η Villa Roccabruna του 19ου αιώνα βρίσκεται στην καρδιά του θέρετρου και ανακαινίστηκε μοναδικά για να δημιουργήσει μια αίσθηση σύγχρονης ιταλικής κομψότητας που συνδυάζει με μια λεπτή ανατολίτικη γοητεία. Εδώ, οι “τυχεροί του κόσμου” όπως πολύ ορθά παρατηρεί ο Clooney, απολαμβάνουν την ειδυλλιακή θέα στη λίμνη από τα εστιατόρια του θέρετρου, τα οποία περιλαμβάνουν το gourmet εστιατόριο L˜ARIA, το CO.MO Bar & Bistrot και το NAMI Cafe δίπλα στην πλωτή πισίνα του θέρετρου στη λίμνη.
Η επιστροφή μας στο Μιλάνο -η διαδρομή από το Κόμο στο Μιλάνο διαρκεί μία μόλις ώρα- μας βρίσκει να κάνουμε μερικές βόλτες ακόμα στη Via Monte Napoleone, πριν επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για τη βραδινή μας κράτηση στο Salumaio di Montenapoleone.
“Retire me to my Milan, where every third thought shall be my grave.” – William Shakespeare
Από το 1957, ίσως το πιο polished εστιατόριο της πόλης για upscale φαγητό, με εκλεπτυσμένη ιταλική κουζίνα και μια πραγματικά ενημερωμένη κάβα (που μπορεί να σε ζαλίσει με τις ακριβοθώρητες ετικέτες της), κερδίζει τα βλέμματα των περαστικών στην Via Santo Spirito, στην καρδιά του Μιλάνου. Το τραπέζι μας, στο κέντρο της αναγεννησιακή αυτής αυλής, μας περιμένει στρωμένο με το λευκό του τραπεζομάντηλο και τις κολλαρισμένες λινές πετσέτες. Η Ελμίνα χαμογελάει με αυτό το ίδιο χαμόγελο που έχει όταν της αρέσει πραγματικά πολύ ένα μέρος. Το ίδιο χαμόγελο έχω και εγώ.
“It is not serious if men do not know you, it is serious if you do not know them.”
[Confucius]
Ο Νικόλας, πιο αυστηρός κριτής, βρίσκει το Salumaio αρκετά “τουριστικό” για τα γούστα του, έστω κι αν εγώ δεν μπορώ να διακρίνω ούτε έναν τουρίστα στα διπλανά μας τραπέζια με τις πιο κομψές παρέες του Μιλάνου που τσιμπολογάνε Prosciutto crudo di Parma, Bresaola della Valtellina, Jamon de Joselito Gran Riserva, που δροσίζουν τους ουρανίσκους τους με πορφυρό Barolo και να συνεχίσουν τις jet set ιστορίες τους απολαμβάνοντας τα Ravioli di carne con crema al tartufo, Tagliolini aglio, olio, peperoncino e gamberi, Costoletta di vitello alla milanese ή Scampi al naturale και φυσικά, Lumache alla Bourguignonne, τα θεϊκά σαλιγκάρια Bourguignonn!
If the question involves Milan, the answer is yes!
Η ημέρα της επιστροφής μας βρίσκει για μία τελευταία φορά στην Galleria Vittorio Emanuele II με το υπέροχο παλζ που αποτελείται από τουρίστες από όλον τον κόσμο να ανακατεύονται μοναδικά ανάμεσα με fashion bloggers που βρίσκονται στο “Ναό” των Instagram worthy στιγμών τους, με ηλικιωμένα ζευγάρια της αριστοκρατίας του Μιλάνο που συνοδεύουν τα σκυλιά τους, γόνοι των πιο snobbish διασταυρώσεων του κόσμου, όπως Βέλγικα τεριέ, Θιβετιανά Mastiff, Catalburun που φοράνε ζακέτες από τον Οίκο Prada, Azawakh με Hermes παλτό ή μοναδικής ομορφιάς Thai Ridgeback που στο πέλος του δέρματος τους τρέχει προς μια φορά, μια γραμμή κατά μήκος της πλάτης τους, κάνοντας τα ψώνια τους από τα πιο κομψά deli της Στοάς ή νεότερα ζευγάρια που κατευθύνονται στο ιστορικό Savini που υπάρχει στην χρυσή γωνία, -ακριβώς απέναντι από την Dior και την Prada- της Galleria Vittorio Emanuele II από το 1867.
Ένα από τα καλύτερα τραπέζια του έχουμε κλείσει και εμείς σήμερα για το τελευταίο μας γεύμα πριν αναχωρήσουμε για την Αθήνα.
Seriously, wine is cheaper than water here…
Περισσότερο Μιλάνο σε μία εβδομάδα ακριβώς, που θα ξαναπάω, με τελικό προορισμό την Άλμπα αυτή τη φορά.
Stay tuned!
