Η νεοεκλεγείσα πρόεδρος του ιστορικού σωματείου Παιδιά της Γης, που ίδρυσε η grand dame της Αθήνας κυρία Λήδα Βαρδινογιάννη, υπόσχεται να δώσει νέα πνοή στην έννοια της κοινωνικής προσφοράς.
Η νέα γενιά αντιλαμβάνεται πως η ανάγκη για φιλανθρωπία είναι μεγαλύτερη από ποτέ.
“Θυμάμαι την μητέρα μου να ψάχνει και να καταφέρνει να βρίσκει ακριβώς αυτούς που χρειάζονταν βοήθεια. Το ένστικτο της σε συνδυασμό με την ικανότητα να διεισδύει στη ψυχοσύνθεση του συνανθρώπου μας σε ανάγκη, την οδηγούσε πάντα στα σωστά μονοπάτια ως προς το τι χρειαζόταν στην πραγματικότητα ο καθένας ως βοήθεια. Και αυτή τη βοήθεια, την έδινε πάντα απλόχερα και δεν είχε να κάνει απλά και μόνο με ένα οικονομικό ποσό, που φάνταζε για εκείνη ως εύκολη λύση. Την έβλεπα να μαγειρεύει για να προσφέρει το φαγητό “για κάποιον που δεν έχει τη δυνατότητα να φτιάξει ζεστό φαγητό”. Την έβλεπα να μαζεύει είδη πρώτης ανάγκης και τη χαρά που ένοιωθε κάθε που τα δίπλωνε με φροντίδα ένα ένα. Μέχρι και μαθήματα αγγλικών θυμάμαι να κάνει σε έναν συνάνθρωπο μας σε ανάγκη, πιστεύοντας ακράδαντα πως “θα τον βοηθήσουν ώστε να αναβαθμίσει την ποιότητα της ζωής του”. Αυτός ήταν τρόπος ζωής για εκείνη και όχι επίδειξη φιλανθρωπίας” μου λέει η Αθηνά Γιαννούλη-Γουρδομιχάλη, καθώς πίνουμε το τσάι μας στο καθιστικό με τα χρώματα της ζεστής κρέμας, της εντυπωσιακής Οικίας της οικογένειας Γουρδομιχάλη, στην περιοχή των Ανακτόρων.
“Την θυμάμαι να μου δείχνει με πράξεις την ικανοποίηση που νοιώθουμε κάνοντας το χρέος μας σε όσους δεν είχαν μία προνομιούχα ζωή” με ξεναγεί στα βιώματα της η νεοεκλεγείσα Πρόεδρος του Φιλανθρωπικού Σωματείου “Παιδιά της Γης”, που στόχο έχει την προστασία και την ουσιαστική βοήθεια για τα παιδιά σε ανάγκη όχι μόνο της Ελλάδας αλλά ολόκληρης της Γης.
“Βέβαια, οι δυσκολίες που βιώνει τα τελευταία χρόνια η χώρα μας, στρέφει το βλέμμα μας καταρχήν στα Ελληνόπουλα” διευκρινίζει η Αθηνά Γιαννούλη-Γουρδομιχάλη, με μία ευδιάκριτη μελαγχολία στα μάτια της, για όλα όσα περισσότερα θέλει να προσφέρει από όσα υπάρχουν ήδη στην ατζέντα της.
Το Σωματείο “Παιδιά της Γης” έχει μακρά ιστορία τόσο στο φιλανθρωπικό του έργο όσο στο καταστατικό του, που με χαμηλούς τόνους και μεγάλη ατζέντα ίδρυσε την δεκαετία του ’90, η μεγάλη Κυρία της παλιάς καλής Αθήνας, Λήδα Βαρδινογιάννη.
“Η ευαισθησία και η ανάγκη προσέγγισης παιδιών που υποφέρουν, προέτρεψαν την κυρία Λήδα Βαρδινογιάννη, να δημιουργήσει το 1996 το Φιλανθρωπικό Σωματείο «Παιδιά της Γης». Ένα σωματείο που έχει μακρά ιστορία προσφοράς και κοινωνικού έργου να αναδείξει, και με πρωταρχικό στόχο που παραμένει έως και σήμερα, τη φροντίδα, τη προστασία, τη πρόνοια, καθώς και την ηθική και οικονομική βοήθεια παιδιών, που έχουν χάσει την ελπίδα τους για το αύριο και στερούνται την ανεμελιά της ηλικίας τους, οι νέες και επόμενες γενιές ελληνόπουλων που θα κληθούν να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας μας. Η προσφορά είναι μια πράξη ανώτερη που νοιώθω χρέος μου και τιμή μου να υιοθετήσω” μου λέει η Αθηνά Γιαννούλη-Γουρδομιχάλη, η οποία “έτσι ή αλλιώς, χωρίς την ευθύνη που έχουμε προς το κοινωνικό σύνολο δεν θα μπορούσα να αισθανθώ ολοκληρωμένη”.
Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια όπου κυρίαρχη προσωπικότητα ήταν ο πατέρας της και βλέποντας τον να γοητεύει αγορεύοντας το δύσκολο ακροατήριο του και να δίνει μάχες στις δικαστικές αίθουσες, ονειρευόταν πάντα και η ίδια πως μια μέρα θα μπορούσε να ακολουθήσει τα βήματα του. “Όπως κάθε έφηβη, ήθελα να ανοίξω μόνη μου τα φτερά μου και έτσι επέλεξα να συνδυάσω τις σπουδές μου με καινούργιες εμπειρίες στο εξωτερικό. Ξεκίνησα τις σπουδές μου στις Βρυξέλλες, το πολιτικό κέντρο της Ευρώπης, και συνέχισα στο Παρίσι σε μια πόλη που ερωτεύτηκα βαθιά και σε ένα πανεπιστήμιο που μου χάρισε μοναδικές αναμνήσεις και εμπειρίες, που με καθόρισαν ως άνθρωπο”.
Μαζί με τον άντρα της, τον εφοπλιστή Γιώργο Γουρδομιχάλη ζούσαν σε μία παραδοσιακή έπαυλη της Εκάλης έως πολύ πρόσφατα που αποφάσισαν να απλοποιήσουν την καθημερινότητα τους μετακομίζοντας σε αυτό το καλαίσθητο διαμέρισμα της Στησιχόρου, λουσμένο όλο από το Αττικό φως. Η ίδια άλλωστε, έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στο Κολωνάκι, στην ίδια γειτονιά που λειτουργεί και το δικηγορικό γραφείο της οικογένειας της. “Η επιλογή του να εγκατασταθώ στα βόρεια προάστια ήταν απόλυτα συνυφασμένη με τις ανάγκες της μικρής τότε κόρης μου. Σήμερα που εκείνη πλέον σπουδάζει Νομικά στο Λονδίνο, η επιστροφή στο κέντρο ήταν πολύ εύκολη απόφαση, άλλωστε λατρεύω την Αθήνα μας, η οποία παρότι δύσκολη, παραμένει πανέμορφη και ζωντανή”.
Έχοντας και οι δύο από έναν γάμο στο παρελθόν τους, αποφασίζουν να επιστρετεύσουν την αγάπη τους αλλά και τα κοινά ιδανικά που έχουν μεγαλώσει, και να δημιουργήσουν μία αξιακή, με απόλυτα σύγχρονο προφίλ οικογένεια. “Έχω μια κόρη πλέον φοιτήτρια και ο άντρας μου δυο γιους, ο ένας εκ των οποίων αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Αμερική εργάζεται μαζί του στο ναυτιλιακό του γραφείο, ενώ ο μικρότερος τελειώνει τις σπουδές του στη Νέα Υόρκη. Είμαστε μια σύγχρονη οικογένεια που με πολλή αγάπη και ανοιχτό μυαλό, κρατάει τις σημαντικές αξίες των γονέων μας και βαδίζει προς το μέλλον. Όσο μοιάζουμε με τον Γιώργο τόσο διαφορετικοί είμαστε, και με τις έντονες προσωπικότητες που έχουμε και οι δύο, καταφέρνουμε και χαιρόμαστε την κοινή μας ζωή με την παρέα των ενήλικων πια παιδιών μας” μου λέει και η φωνή της γλυκαίνει, κάθε φορά που μιλάει για τον σύντροφο της και τα παιδιά τους.
“Κανένας δεν μπορεί να τους βοηθήσει όλους, αλλά όλοι μαζί μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιους”, είναι το motto της Αθηνάς Γιαννούλη-Γουρδομιχάλη
Θέλω να την ρωτήσω πως και αποφάσισε να ασχοληθεί με το Σωματείο “Παιδιά της Γης”, ένα Σωματείο με τεράστιο έργο όσο βρισκόταν στα χέρια της Λήδας Βαρδινογιάννη, μα όσα μου εξιστόρησε για τον τρόπο που μεγάλωσε δίπλα στην μητέρα της, αποτελούν την εύλογη απάντηση της. “Ο σπόρος της προσφοράς υπήρχε πάντα, όμως η συμπαράσταση και η προτροπή της κόρης μου και του άντρα μου ήταν οι καθοριστικοί παράγοντες που αποφάσισα να αφιερώσω ουσιαστικό χρόνο και ενέργεια για να κάνω αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας μου και της πλέον μεγαλύτερης οικογένειας μου, το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο μου μέσα από το σωματείο “Παιδιά της Γης”.”
Πόσο εύκολο είναι να ασχοληθείς με την φιλανθρωπία εν καιρώ πανδημίας που ακολούθησε μάλιστα μίας μακρόχρονης οικονομικής κρίσης; “ Η παγκόσμια οικονομική κατάσταση, επηρεάζει και εμάς ως Φιλανθρωπικό Σωματείο, μη έχοντας καμία οικονομική επιχορήγηση μέχρι σήμερα από το κράτος ή από άλλο φορέα, που στηρίζεται μόνο στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στις δωρεές και συνδρομές των μελών της, καθώς επίσης και από χορηγίες προϊόντων από εταιρίες. Καταρχήν η δυσκολία έγκειται στην εύρεση οικονομικών πόρων, μιας και λόγω της πανδημίας απαγορεύεται προς το παρόν να διοργανώσουμε οποιαδήποτε εκδήλωση που θα μας εξασφάλιζε ένα σημαντικό οικονομικό ποσό. Κι όμως, οι ανάγκες των παιδιών που χρίζουν βοήθειας είναι περισσότερες από ποτέ”.
Είναι αποφασιστική, η ένταση της φωνής της επιβεβαιώνει την κάθε της λέξη, ενώ ο δυναμισμός της προσωπικότητας της εγγυάται την επιτυχία του έργου που έχει βάλει στόχο να φέρει εις πέρας. “Στόχος μου είναι, όχι μόνο να συνεχίσουμε το έργο του Σωματείου αλλά να ανεβάσουμε τον πήχη των προσδοκιών μας ακόμη πιο ψηλά, γιατί τα σχέδια μας για το μέλλον είναι πολλά”.
Με βλέπει να διστάζω αναλογιζόμενη τις δυσκολίες των καιρών και μου μιλάει με τέτοιο ενθουσιασμό που με παρασύρει με μιας στον βελούδινο μανδύα προσφοράς της “Παρότι ζούμε αντίξοες στιγμές πανδημικής κρίσης, έχουμε καταφέρει να προσελκύσουμε νέα και ενεργά μέλη σε ρυθμούς πενταπλασιασμού αλλά και να αυξήσουμε τα έσοδα από δωρεές κατά 300% του τελευταίους 7 μήνες, καθώς και να μεγιστοποιήσουμε τις προσφορές σε είδη πρώτης ανάγκης, ρουχισμού, βιβλίων και οικοσκευών, και πλέον οι δράσεις μας, να ανακουφίζουν τις ανάγκες οικογενειών εβδομαδιαίως, αλλά και να μπορούμε να είμαστε αρωγοί και προς τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που δοκιμάζονται, είτε από την πανδημία, είτε από φυσικές καταστροφές π.χ. πλημμύρες Καρδίτσας, από χρόνιες δυσκολίες π.χ. οικογένειες Αγρινίου, είτε από κινητικές παθήσεις π.χ. ΑΜΕΑ. Η επιτυχία μας είναι λοιπόν να είμαστε δίπλα τους και να στηρίζουμε με τον θεσμό της οικογένειας. Με καλή θέληση μπορεί να μπει χρώμα στην καθημερινότητα των παιδιών που έχουν σταματήσει να ονειρεύονται”.
“Η κοινωνική προσφορά και αλληλεγγύη, το να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις πίσω, είναι στάση ζωής. Είτε ζούμε σε χαλεπούς και δύσκολους καιρούς είτε όχι. Αυτό που είναι σημαντικό είναι ο καθένας από εμάς να κάνει αναπόσπαστο μέρος της ζωής του σε καθημερινή βάση την προσφορά. Έξαλλου όταν βλέπουμε και νοιώθουμε πως υπάρχει ανάγκη γύρω μας, τι πιο όμορφο από το να απαλύνουμε τον πόνο του συνάνθρωπου μας και τι πιο ικανοποιητικό από το να νοιώσουμε -και όχι απλά να ακούσουμε- το ευχαριστώ” είναι τα λόγια της Αθηνάς, η σκέψη των οποίων με συνοδεύει έως έξω, στην χειμωνιάτικη αλλά ηλιόλουστη Στησιχόρου, όπου ανάμεσα στα ανακατωμένα αρώματα από τις νεραντζιές του αριστοκρατικού δρόμου και του Εθνικού μας Κήπου, τα ακούω ξανά και ξανά σαν μία έκρηξη γιορτής.
