Για εσάς, που ένα σας βελούδινο δάκρυ φέρνει τη δική μας Πρωτοχρονιά…
5,4,3,2,1!!!! Πάει ο παλιός ο χρόνος! Αγκαλιές, πάντα οι ίδιες, όλες εδώ. Τόσο σφιχτές, ικανές να κολλήσουν ξανά ό,τι νοιώθεις ραγισμένο. Φιλιά που συνοδεύουν ευχές και που μπερδεύονται γλυκά με τα κάλαντα για “Καλή χρονιά”, με τον κρότο των μπαλονιών, με τα όλο λάμψη βλέμματα που ψάχνουν κι άλλες αγαπημένες αγκαλιές να χωθούν. Και τότε, ανάμεσα στα κομφετί της γιορτής και στα κόκκινα και τα πράσινα και τα μπλε των φωτορυθμικών, όσο αυτά χορεύουν και πάλι στον ρυθμό της Mariah Carey, συναντάω τα πελώρια μάτια σου. Βλέπω τη βελούδινη ματιά σου δακρυσμένη, τους λεπτούς σου ώμους να ριγούν, με την αντίστροφη του χεριού σου προσπαθείς να κρύψεις αυτό που καμίας μάνας ποτέ δεν θα ξεφεύγει. Μία συγκίνηση της στιγμής που παίρνει ακόμη πιο μεγάλες διαστάσεις, όταν αυτή στέκει μόνη της, την πρώτη μόλις στιγμή της νέας χρονιάς. Ένα μόλις δάκρυ ανάμεσα στον χορό και στην γιορτή, στα γέλια και στη χαρά. «Μέσα σε αυτή τη χρονιά θα έχω τα predictions μου μαμά. Το ’24 θα μου εμφανίσει όλα όσα κρύβει για εμένα το πιο σημαντικό κεφάλαιο έως τώρα…» μου ψιθυρίζει, μα η φωνή της ακούγεται στα πιο βαθιά μου. Και την αμέσως επόμενη στιγμή, μου χαμογελά.
Μου χαμογελά για να βρει τη δύναμη να διώξει την αγωνία αυτής της χρονιάς, του ΙΒ1, της Β’ Λυκείου, της προσπάθειας για να μπει στο Πανεπιστήμιο που θέλει, για να καταφέρει αυτά που έχει ονειρευτεί, για να συνδυάσει όλα όσα καλείται κάθε παιδί σε αυτήν ακριβώς την ηλικία να κάνει, για να διαβάσει την πρώτη σελίδα του νέου κεφαλαίου, τι έχει γράψει για αυτήν. Από δίπλα μας ακούγονται κι άλλες ευχές για «υγεία», για «αγάπη», για «ειρήνη», για όλα όσα δίχως αυτά τίποτα καλό δεν είναι δυνατό να συμβεί. Μα αυτή καλωσορίζει τη νέα χρονιά με αυτό το πολύτιμο, το βελούδινο της δάκρυ. Φέτος είναι η χρονιά της, και το ξέρει. Νιώθει όλο το βάρος μαζί με όλον τον ενθουσιασμό. Τώρα μας βλέπει και ο Νικόλας, μπορεί να διαβάσει στα μάτια μας και στην αγκαλιά μας όλα όσα έχουν ειπωθεί και όλα όσα δεν είπαμε ακόμη. Έρχεται με μιας και σκουπίζει αυτό το ένα βελούδινο δάκρυ, με το πατρικό του φιλί. Αυτό το φιλί που έχει τη δύναμη να καθησυχάσει κάθε φουρτούνα και να την κάνει θαλπωρή. «Ελμίνα το κομμάτι σου» της προσφέρει τώρα ο οικοδεσπότης του σπιτιού, το δικό της μερίδιο Βασιλόπιτας. Αυτό που εμφανίζει στην πρώτη κιόλας μπουκιά του το τυχερό Φλουρί. Δικό της.
Αυτή να είναι η χρονιά σου μωρό μου…
Τώρα σε βλέπω με τις φίλες σου, με αυτές τις ίδιες πάντα φίλες που μεγαλώσατε από μωρά μαζί, να διορθώνετε το μακιγιάζ σας, μικρές κυρίες, μεγάλα παιδιά, να φοράτε τα παλτό σας, «δεν θα αργήσω πολύ μαμά», (φυσικά και θα αργήσεις), «να μου στείλεις μήνυμα μόλις φτάσεις» (ναι, το ξέρω πως θα το κάνεις)… Νάτη άλλη μία «πρώτη φορά», πρώτη χρονιά που την πρωτοχρονιά, θα βγείτε για να συνεχίσετε το γλέντι μακριά μας. Έως πέρυσι βλέπατε τα μεγαλύτερα αδέλφια να φεύγουν για τα πάρτι που διαδραματιζόντουσαν αλλού, φέτος ήρθε η σειρά σας. «Να περάσετε υπέροχα μωρό μου…» σου ακουμπάω στα μακριά σου μαλλιά που μοσχομυρίζουν ζάχαρη άχνη, μα δεν ξέρω καν αν με ακούς, οι φίλες σου σε τραβάνε με φωνές, με γέλια, με όλα τα συνωμοτικά σας. «Έλα Ελμίνα πάμε!!!!»
Ας αφήσουμε αυτή τη χρονιά σε εσάς λοιπόν. Σε εσάς που βρίσκεστε σε αυτή τη μαγική σελίδα, σε εσάς που προσπαθείτε να τα συνδυάσετε όλα στην πιο εύθραυστη ηλικία, σε εσάς που ένα σας βελούδινο δάκρυ κρύβει αγωνίες και χαρές, μικρές αποτυχίες και πελώριες επιτυχίες, τρυφερές σχέσεις και ανεκπλήρωτους έρωτες, ξενύχτια από διάβασμα και άλλα από γλέντια. Για εσάς, που ένα σας βελούδινο δάκρυ φέρνει τη δική μας Πρωτοχρονιά…
