Μεγάλη Πέμπτη ξυπνάμε νωρίς και πάμε να μαζέψουμε λουλούδια να γεμίσουμε με άνοιξη το σπίτι. Μαργαρίτες, παπαρούνες, λεβάντες και άνθη από λεμόνια. Συνήθως πάμε στην πίσω μεριά του νησιού για να κάνει ιππασία η Ελμίνα. Ο αγέρας στήνει ολόκληρη γιορτή με τις μακριές της μπούκλες και εγώ κλείνω τα μάτια μου να κρατήσω όσο πιο πολύ μπορώ την όμορφη αυτή εικόνα στην καρδιά μου. Κατεβαίνει με περίσσια χάρη απ’ το άλογο, μυρίζει ήλιο. Αυτή τη χρονιά η Ελμίνα διαβάζει. Διαβάζει ακόμη και μέσα στο αυτοκίνητο έως να φτάσουμε στο νησί. Την βλέπω να ζαλίζεται, μα δεν δυσφορεί, δεν λέει να κλείσει τον Υπολογιστή της. Μόλις μπούμε μέσα στο θαλάσσιο ταξί που θα μας μεταφέρει στον παράδεισο της, κλείνει τα μάτια, αφήνει τον αέρα να τις ανακατέψει τα μαλλιά και παίρνει μία τεράστια ανάσα, σαν να έχει να αναπνεύσει από την τελευταία φορά που ήταν εδώ. Ανάσα και χαρά.
Μεγάλη Πέμπτη πάμε στον Άγιο Νικόλαο να ανάψουμε από ένα κερί. Για αυτούς που αγαπάμε, για αυτούς που λείπουν, για αυτούς που όπου κι αν πάμε κουβαλάμε πάντα μαζί μας. Και μετά, πάμε με τα πόδια ως τον Ταρσανά, να φάμε στο αγαπημένο μας τραπέζι, αυτό πάνω στα βράχια. Μεγάλη Πέμπτη και το απόγευμα βάφουμε τα αυγά. Κόκκινα για το έθιμο και τη παράδοση και μπλε για το νησί, για τον ουρανό και για τη θάλασσα. Το έκανα μία ολόκληρη ζωή με την μητέρα μου, τώρα βλέπω την Ελμίνα να αντιγράφει κάθε γλυκιά κίνηση που τόσα Πάσχα παρατηρούσε στην γιαγιά της, βλέπω το χαμόγελο της. Μεγάλη Πέμπτη και κάνουμε από μία ευχή. Κάθε Πασχαλιά να είναι και μία χαρμόσυνη γιορτή. Καλή Ανάσταση να έχουμε, με υγεία και αγάπη. Ας περάσουμε τις Άγιες αυτές Ημέρες όπως ακριβώς λαχταράει ο καθένας, όπως μάθαμε το κάθε σπιτικό να ζούμε και να αγαπάμε αυτή την υπέροχη γιορτή.
