Λοιπόν, δεν ξέρω αν συμβαίνει μόνο σε μένα. Όταν με ρωτάνε για το story μίας φιλίας μου, δεν θυμάμαι τα βασικά. Εντάξει, θυμάμαι πως γνωριστήκαμε, οριακά το πότε, θυμάμαι ίσως και τα πρώτα συναισθήματα που ένοιωσα ενστικτωδώς κατά την αρχική μας συνάντηση, αλλά δεν θυμάμαι πως και πότε αυτή η γνωριμία εξελίχθηκε σε φιλία. Πότε το συγκεκριμένο άτομο διαγράφτηκε από την τεράστια ατζέντα “γνωστοί” και μπήκε για τα καλά στην εκλεκτή ατζέντα “φίλοι”.
Κάπως έτσι συνέβη και με την φίλη μου, την Μαρία Στρατή. Κατ ‘αρχήν, θυμάμαι πως την γνώρισα μέσω της Τίνας Δασκαλαντωνάκη. Πρέπει να ήταν κάπου το 2007; Πάντως σίγουρα ήταν υπεύθυνη για τα Media του “King George Palace”, για τις Δημόσιες Σχέσεις του ξενοδοχείου , και για όλους τους Vip πελάτες του, για ό,τι Vip service , birthday parties, γάμους, charity events κτλ συνέβαινε στους κομψούς χώρους του. Το King George Palace, από τα καλύτερα ξενοδοχεία της Αθήνας τότε, μία λόγω της Τίνας που εμπνεόταν ό,τι πιο elegant και prestigious είτε λόγω της Μαρίας που το εκτελούσε με την κομψότητα, την χάρη και το μαγικό της ραβδάκι, αποτελούσε το απόλυτο venue για όλες μας τις χαρές. Η πρώτη μας γνωριμία λοιπόν πρέπει να ήταν όταν διοργάνωνα το Baby Shower για τον ερχομό της Ελμίνας στο “Τ-Palace”. Ακόμα μου λέει η Μαρία: “Με έπιασε τότε η Τίνα και μου ξεκαθάρισε “κοίτα να κάνεις ό,τι καλύτερο για την Φαίη!”. Και σε εμένα πάλι έλεγε η Τίνα: “Μόνο με την Μαρία να μιλάς, είναι η καλύτερη!”. Το…συνοικέσιο της Τίνας ευόδωσε, το Baby Shower στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία , σαν βγαλμένο από τις εστέτ σελίδες των editorials του “Vanity Fair”, πόσο δίκιο είχε η Τίνα… Τα επόμενα γενέθλια μου γιορτάσθηκαν με ένα δείπνο για πενήντα άτομα, στο “Tudor Hall”, το στολίδι του ξενοδοχείου. Ναι, έχω να το λέω πως το πρώτο δείπνο για πενήντα άτομα, σε ένα και μοναδικό τραπέζι από ξύλο καρυδιάς που δέσποζε στην συγκλονιστική αίθουσα του “Tudor Hall”, με την συλλογή των ασημένιων σερβίτσιων , των ακριβών κρυστάλλων και των σπάνιων πορσελάνινων πιάτων που διέθετε το “Tudor Hall”, ήταν δικό μου. Το δεύτερο, ήταν του Manolo Blahnik… Μία κινηματογραφική βραδιά, με επίσημο ένδυμα, χωρίς μουσική, με μοναδικούς ήχους αυτούς των γέλιων μας και από μακριά της πολύβουης πλατείας, φωτισμένη αποκλειστικά από τα δεκάδες κεριά, από την Ακρόπολη και από το Κοινοβούλιο…Μία βραδιά έμπνευση της Τίνας, της Μαρίας και δικής μου, και η εκτέλεση όλη, της Μαρίας οφείλω να παραδεχτώ. Η τρίτη μας συνεργασία, ήταν για τα 2α γενέθλια της Ελμίνας, στο “Ballroom” του King George Palace. Το πρώτο μεγάλο πάρτι της ζωής της-μετά από αυτό της βάφτισης της- έπρεπε να είναι μεγαλειώδες. Φρέσκοι γονείς τότε, δεν είχαμε υπολογίσει ακόμα πόσα πάρτι θα ακολουθούσαν και σαφώς ούτε την οικονομική κρίση που θα ακολουθούσε, και το “τρίο της επιτυχίας”, η Τίνα, η Μαρία και εγώ, διοργανώσαμε άλλη μία υπερπαραγωγή που όμοια της δεν έχει ξαναγίνει! Το τι Carousel κουβαλήθηκαν με γερανούς στο ξενοδοχείο, το τι γήπεδα Mini Golf επιστρατεύτηκαν μέσα στο Ballroom , τι Θεατρικές σκηνές, φουσκωτά, τραπέζια Μπιλιάρδων, και ειδικά menu σχεδιάστηκαν για τους καλεσμένους της εορτάζουσας, δεν λέγεται. Κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών και όλων των lunch που μοιραστήκαμε με την Μαρία για την διοργάνωση του, πρέπει να ήταν που ναι, γίναμε φίλες…Κορίτσι καριέρας εγώ, εργαζόμενη από πολύ μικρή, εκτίμησα την ενέργεια της, το τόσο πλούσιο βιογραφικό της σε σχέση με το νεαρό της ηλικίας της, την έμφυτη φινέτσα της, τον τρόπο ζωής της. Με τόσες ώρες που μοιραζόμασταν, λογικό είναι σιγά σιγά να μοιραζόμαστε και όνειρα, “θέλω”, “πρέπει”, μυστικά…
Η ζωή της Μαρίας ήταν όλη αφιερωμένη στην δουλειά της. Αυτό μπορεί να μην ακούγεται και τόσο …κολακευτικό αλλά η Μαρία το έκανε να φαντάζει μαγικό. Στην Ελλάδα ήρθε μόνο λόγο Τίνας. “Με ανακάλυψε στη Ρώμη, όταν ήμουν υπεύθυνη για όλους τους Vip πελάτες και στο Executive Lounge του “Cavalieri Hilton” και ήταν love at first sight…” αρχίζει την διήγηση της για το πως μία επαγγελματίας σαν και αυτή, αφήνει την λαμπρή διεθνή καριέρα της στον τομέα των ξενοδοχείων για να επιστρέψει στην Αθήνα. Όμως η θητεία της στο αριστοκρατικό “Cavalieri” , δεν ήταν το ξεκίνημα της. Μετά τις λαμπρές σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Surrey, ανέλαβε το Party Service στο ελιτίστικο “Mossimann’s” του Λονδίνου -τι σύμπτωση, πρέπει να ήταν όταν διοργανώσαμε εκεί το δείπνο για την βάφτιση του γιου του αδελφού μου… Anyway, όσο η Μαρία έγραφε την χρυσή ιστορία του King George Palace, και εγώ τις σελίδες “Έργα & Ημέρες” του περιοδικού “Life & Style”, είχε υποδεχτεί, οργανώσει την διαμονή και τα parties, μεταξύ άλλων των: Madonna, Beyonce, Ozzy Osbourne, Enrique Inglesias, Francis Ford Coppola, Manolo Blahnik και Christian Louboutin, Woody Allen, Jose Carreras, Joaquin Cortes, Daniel Day Lewis, Marc Antony, 50 Cent και του Fernando Bottero!
Μα οι χρυσές εποχές της Αθήνας κατέβασαν ρολά. Λογική εξέλιξη , η αντίστοιχη και του ξενοδοχείου. Και μετά από ένα -μεγάλο-χρονικό διάστημα που η Μαρία είναι με μία βαλίτσα και οργώνει τον κόσμο και τα καλύτερα ξενοδοχεία του, καταλήγει στον παράδεισο του “Eze Hermitage”-, ένα boutique Art Hotel στην ομώνυμη περιοχή της Ν. Γαλλίας. Είμαστε στο ξημέρωμα του 2011 και η φίλη μου μού λείπει αλλά ξέρω πόσο απολαμβάνει τα όσα ζει. Επιστρέφει. Βγαίνουμε πολύ, ανακαλύπτουμε μαζί τα ομορφότερα, ανακαλύπτω πως τα μυαλά της δεν έχουν αλλάξει, δεν θέλει να παντρευτεί, προτιμάει να κατακτήσει τον κόσμο. Η επιχείρηση της οικογένειας της, το “Ios Palace” στον Μυλοπότα της Ίου είναι πάντα στην καρδιά και στην ψυχή της. Όμως, τώρα προτιμάει να αναλάβει την διεύθυνση του “Aqua Blu” στην Κω! “Μα στην Κω βρε φιλενάδα;” “Ναι, το ΄χω βάλει στοίχημα να κάνω το συγκεκριμένο boutique hotel , προορισμό από μόνο του”. Το κέρδισε το στοίχημα, για άλλη μία φορά. Η Μαρία που σε κάθε γενέθλια της κάνει τα πιο πετυχημένα τριήμερα πάρτι, σε Ίο , Άνδρο, Κω ή όπου της γυαλίσει. Η Μαρία που θα μπορούσε να είναι κάλλιστα το ομορφότερο μοντέλο της Κάτιας Δελατόλα που λατρεύει. Η Μαρία που τριγυρίζει τον κόσμο με μία βαλίτσα. Και επιστρέφει μόνο για να …βάλει πλυντήριο -όπως μου αρέσει να επαναλαμβάνω. Ναι, αυτό είναι το story της φιλίας μας. Και οι λεπτομέρειες δεν έχουν ποτέ καμία αξία…
