Είναι μαγικό αν κάτσεις και σκεφτείς το πόσο εύκολα θα μπορούσες να μεταφερθείς στον χώρο. Στον χρόνο. Από την καθημερινότητα στο όνειρο και από το σήμερα στις μνήμες. Το πως θα μπορούσες μέσα από ένα “Μαγικό Κουτί” να ανακαλύψεις το κέλυφος απέναντι σε όλα τα όσα νομίζεις πως “πρέπει”, να ανακαλύψεις από την αρχή τα αληθινά σου “θέλω”. Θα μπορούσες, το κάνεις όμως;
Και σκέψου λέει, αυτό το Μαγικό Κουτί να έχει την υπογραφή του Κωνσταντίνου Ρήγου. Να είναι ο γνωστός Χορογράφος, σκηνοθέτης και εικαστικός καλλιτέχνης, αυτός που θα σε πάρει από το χέρι, και θα σε συνοδέψει σε αυτό το υπέροχο, σπάνιο “Κουτί”. Αυτό που αν το ανοίξεις, θα σκορπίσει περισσότερη μαγεία γύρω σου.
Ε λοιπόν, κάπως έτσι πέρασα εγώ το χθεσινό μου απόγευμα.
… Παρέα με τον Καλλιτεχνικό διευθυντή του Χοροθεάτρου Οκτάνα και διευθυντή του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Να με παίρνει από το χέρι και να με παρασύρει στην δική του συγκλονιστική χορογραφία, να με οδηγεί στα αντικείμενα επιλεγμένα, ένα προς ένα από τον ίδιο, και που μας παραπέμπουν στην παιδική μας ηλικία και στον κόσμο του παραμυθιού, ενώ διαμορφώνουν σκηνογραφικά το Utopia καλώντας μας να απομονωθούμε από τη βοή και την καθημερινότητα μόλις περάσουμε το κατώφλι του.
Follow us…
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος είναι ο Curator του Utopia με τον εύστοχο τίτλο και concept “Magic Box”, και μας προσκαλεί να μπούμε και να το ανακαλύψουμε.
Υπό το πρίσμα του ταλαντούχου Χορογράφου, Σκηνοθέτη, Εικαστικού Καλλιτέχνη και Διευθυντή του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το Μαγικό του Κουτί ανοίγει και καλεί τον κόσμο να ανακαλύψει τη μαγεία στα απλά πράγματα γύρω μας.
Με υποδέχεται με ένα φιλί όσο εγώ αφήνω την ματιά μου να ξεκουραστεί στο δικό του παραμύθι. Πράγματα σπάνια, παράταιρα βαλμένα θα βρουν τη θέση τους το ένα δίπλα στο άλλο αφηγούμενα τη δική τους ιστορία…
O Κωνσταντίνος Ρήγος, curator της νέας θεματικής “Magic Box” στο Utopia στο ισόγειο του Golden Hall μοιράζεται μαζί μας τη φιλοσοφία του και τις εμπνεύσεις του που κρύβονται πίσω από το “Μαγικό Κουτί” του:
“Η ανάγκη για περισσότερη μαγεία γύρω μας. Η ανάγκη για την καθημερινή έκπληξη, για το όνειρο και το απροσδόκητο. Πρέπει να ξαναφτιάξουμε το περιβάλλον μας. Ξανά…” ξεκινάει να με παρασύρει στην γοητευτική ιστορία του.
“Πρέπει να μπούμε στο προσωπικό μας μαγικό κουτί. Να βρούμε τι είναι αυτό που μας διεγείρει. Τι μας προκαλεί ευτυχία, προσδοκία, χαρά; Να το ανοίξουμε διάπλατα. Να γίνει αυτό το κέλυφός μας απέναντι στην καθημερινότητα! Το προσωπικό μας μαγικό κουτί…”
Ποιο είναι το δικό σου “Μαγικό Κουτί” Κωνσταντίνε;
“Το δικό μου με πάει πίσω στις πρώτες μουσικές, στις πρώτες κινήσεις, στις πρώτες λάμψεις. Πρέπει να ανασύρουμε ξανά τις πρώτες μας μνήμες! Όπως όταν ανοίγεις για πρώτη φορά ένα μικρό μουσικό κουτί και η φιγούρα της μπαλαρίνας αρχίζει να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της, υπό τους ήχους μιας σχεδόν οικείας μελωδίας.
Είναι οι μνήμες, είναι οι αισθήσεις που μπορούν να μας κάνουν να “μαγευόμαστε” από την ίδια μας την ζωή…”.
Ακουμπάω τα αντικείμενα. Άλλα επιλεγμένα από τα καταστήματα του Golden Hall -αυτό είναι άλλωστε και το concept του Utopia– άλλα από προσωπικές συλλογές του Κωνσταντίνου. Από όλα αναδύεται η ίδια μαγεία. Σαν να ακούς τις μελωδίες, αν κλείσεις τα μάτια θα απολαύσεις όλη η χορογραφία να απλώνεται μπροστά σου. “Από την κάθε λεπτομέρεια που μπορεί να γίνει θέμα της νέας μας ευχαρίστησης” τον ακούω να μου μιλάει μα το μυαλό μου ταξιδεύει. Σε μυστικά κουτάκια της δικής μου μαγικής ιστορίας.
“H utopia μας είναι η ίδια μας η ζωή Ας την ανακαλύψουμε ξανά, ας μπούμε μέσα σε αυτήν με μια νέα αίσθηση μαγείας…” συνεχίζει την ξενάγηση του. Τον κοιτάω και με μία δύναμη που ούτε εγώ δεν αναγνωρίζω στην φωνή μου τον ρωτάω αυτό που θέλω να ρωτήσω από την πρώτη στιγμή: “τι είναι Μαγεία για εσένα;”
“Τα πάντα. Ο άνεμος που φυσάει. Ένας βινύλ καναπές που αντανακλά τις λάμψεις του χώρου που βρίσκεται. Ένας χορευτής που πηδάει ψηλά. Μια χορεύτρια που δένει τις πουέντ της. Οι κύκνοι σε μια λίμνη. Ο χορός με την σκιά μου… To άνοιγμα των παραθύρων το πρωί στο σπίτι μου. Οι σκέψεις γύρω από τη νέα μου δημιουργία, η στιγμή που οι σκέψεις γίνονται πράξη. Η καθημερινή ανακάλυψη ότι τίποτα δεν είναι ίδιο ποτέ, ακόμα και ένα φλιτζάνι καφέ κάθε μέρα είναι αλλιώς. Ένα φόρεμα που χάνεται σε μια στροφή. Ένα ζευγάρι παπούτσια που σε κάνουν να θες να τρέξεις. Ένα εσώρουχο που θες να το αισθανθείς. Ένα φιλί στο σκοτάδι. Όλα γύρω μας μπορούμε να τα κάνουμε να μοιάζουν μαγικά. Πρέπει να ξαναβρούμε τη μαγεία της κάθε μέρας.
Ξανά.”
Σε ευχαριστώ για το ταξίδι Κωνσταντίνε…xxx