Η “επίσημη” δικαιολογία που δεν γράφω τόσες μέρες τώρα είναι πως “δεν έχω Internet”. Δύσκολη μεν η διαδικτυακή μας επικοινωνία, συγχρόνως άδικο για το service του υπέροχου ξενοδοχείου που επιλέξαμε και φέτος για τις διακοπές μας στην Πάτμο, αλλά με βολεύει να χρησιμοποιώ αυτή τη δικαιολογία για να απολαύσω τις πρώτες μου στιγμές στο αγαπημένο μου νησί…
Παραλληλίζω αυτόματα αυτές τις ημέρες με τους μεγάλους έρωτες. Όσο μεγαλύτερος ο έρωτας τόσο λιγότερο θέλεις να μιλήσεις για αυτόν, τα λόγια είναι πάντα φτωχά για να περιγράψεις όλα όσα νιώθεις, προτιμάς τη σιωπή. Όσο πιο ρηχά είναι αυτά που ζεις, έχεις ανάγκη να τα φουσκώσεις, να τα διαλαλήσεις, να πολυλογήσεις μπας και μεγαλώσεις το τίποτα, μπας και πάρει λίγη αξία το μηδέν. Μα τι να πρώτο πει κανείς για αυτό το ευλογημένο νησί;
Θα αρκεστώ στο να κάνω τις λέξεις εικόνες, και να φωνάξω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, πως κανένα καλοκαίρι στον κόσμο, δεν είναι σαν το Ελληνικό…
Συνεχίζεται…