Ξεφεύγοντας από την ατζέντα για μία ηλιόλουστη “κοπάνα” στον Πειραιά!
Από τα μακροβούτια στους ζωγραφισμένους από το ομορφότερο βαθύ μπλε κόλπους του νησιού, στο μακροβούτι στα βαθιά των υποχρεώσεων του φθινοπώρου. Οι ατζέντες πολλές και εγώ να κολλάω και να ξεκολλάω post it με όσα πρέπει να γίνουν αλλά και όσων πραγματοποιήθηκαν μέσα στην ημέρα. Η ατζέντα του Fay’s Control να δίνει τη θέση της σε αυτή του The Pop Up Project με τα δύο μεγάλα Χριστουγεννιάτικα events σε Κηφισιά και Σύνταγμα, που προετοιμάζουμε ήδη, για να γίνουν talk of the town, και οι δύο αυτές ατζέντες να γεννάνε χρόνο για να εξυπηρετήσουν τις αντίστοιχες της προεκλογικής περιόδου -ναι, αν δεν το γνωρίζεις ήδη, είμαι υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τον συνδυασμό του Δημάρχου Φιλοθέης/Ψυχικού, “Προάστιο Πρότυπο”-, αλλά και αυτή της κόρης μου, με όλα όσα πρέπει να γίνουν ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς και πρώτης του ΙΒ της. Μέσα σε όλα τα παραπάνω, πρόσθεσε και μία κοινωνική ατζέντα με όσα έχω υποσχεθεί πως θα παραβρεθώ και με άλλα τόσα που θέλω αλλά δεν προλαβαίνω. Φευ. Μία υπέροχη και άκρως καλοκαιρινή ημέρα σαν και αυτή, μέσα σε μία στιγμή (απόλυτης) τρέλας, κλείνω το laptop μου και στέλνω μήνυμα στον Νικόλα: “Πάμε στους Γλου για μία σαλάτα και ένα ποτήρι δροσερό κρασί?”, “Πάμε!”. Δεν θα είναι μόνο μία σαλάτα, το ξέρω ήδη, αλλά δεν θα φτιάξω post it και για αυτό…
Μιας και έχουμε συνδυάσει το Μικρολίμανο αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Καστέλλας με το ολόφρεσκο ψάρι της (μεγάλη μας αδυναμία το Michelin star Greek culinary experience του Βαρούλκο, που προτίμησε πριν λίγες ημέρες και ο Γούντι Άλεν για την δική του “κοπάνα” από το φορτωμένο πρόγραμμα της εδώ επίσκεψης του), η ιδέα της Πειραιώτισσας φίλης μου για “σοβαρό Ιταλικό, θα νομίζεις πως βρίσκεσαι στη Νάπολη”, δεν γινόταν να μην μας εξιτάρει. Είναι μεσημέρι, και στα διπλανά τραπέζια βλέπω ζευγάρια που έχουν έρθει για ένα Aperol, παρέες που είναι παραπάνω από ξεκάθαρο πως έχουν έρθει μετά από το γραφείο -ναι, είναι ship brokers από ότι καταλαβαίνω- για μία Burrata, για ένα (σωστό) Carpaccio Di Vitello, για μία Pinsa Salsiccia Picante που θα συνοδεύσουν με ένα κορυφαίο ροζέ (ναι, υπάρχουν κορυφαία ροζέ), ή μία Bistecca Fiorentina που θα απολαύσουν με μία Barbera.
“Αποφασίσαμε λοιπόν, να επισκεφτούμε διάφορες περιοχές της Ιταλίας όπως την Τοσκάνη, τη Πάρμα, τη Σικελία, και τη Νάπολη για να αποφασίσουμε τι θέλουμε να υιοθετήσουμε και τι να αφήσουμε πίσω μας από το ταλαιπωρημένο κεφάλαιο του “Ιταλικού”, ενώ προτεραιότητα μας είναι να συνεργαστούμε με μικρούς παραγωγούς από Ελλάδα και Ιταλία” μου λέει τώρα πάνω από τις γοητευτικές φωτιές της κουζίνας του ο chef Χάρης Μήλος. Έλα τώρα… το ξέρες χρόνια το χούι μου, όταν ενθουσιάζομαι με έναν chef να τρυπώνω στην κουζίνα του ζητώντας διάφορες συνταγές.
Βλέπω τον chef Χάρη Μήλος να μας φέρνει το ένα πιάτο πίσω από το άλλο, για να δοκιμάσουμε όση περισσότερη Ιταλία γίνεται. Πραγματικές γεύσεις της γειτονικής μας χώρας, αυθεντικές, με κορυφαία πρώτη ύλη που τιμάει τη συνταγή.
Η σημερινή κοπάνα αποδεικνύεται η καλύτερη απόφαση όλης της εβδομάδας, κι ας πάει λίγο πίσω το πρόγραμμα. Θα το προλάβω, το ξέρω.
Μαζί μας έχουμε και την Τρούφα, κι αν θέλεις να κάνεις και εσύ την φθινοπωρινή “κοπάνα” σου ψάχνοντας να βρεις λίγες στάλες καλοκαίρι ακόμα, έλα εδώ. Κι αν δεν μπορείς μεσημέρι, έλα βράδυ. Είναι μαγεία…
