Πήγα στην συναυλία της Κάρλα Μπρούνι και αυτές είναι οι εντυπώσεις μου…
“Δεν την έχω ακούσει αλλά προφανώς δεν θα έχει και καμία συγκλονιστική φωνή. Αν είχε έστω καλή φωνή η πρώην “Premier Dame” της Γαλλίας και μία από τις πιο όμορφες γυναίκες του πλανήτη, θα είχε γίνει Madonna! Που είναι εντελώς άφωνη…” σχολιάζω με μεγάλες δόσεις χιούμορ και μικρές δόσεις κακίας για την Κάρλα Μπρούνι πίνοντας Dry Martini με τις φίλες μου στο Alexander’s Bar της Μεγάλης Βρετανίας, μισή ώρα πριν ξεκινήσει η talk of the town συναυλία στο “Παλλάς”.
Μεταξύ μας, αλήθεια λέω. Και come on, -πάλι μεταξύ μας- κανείς δεν πάει για να απολαύσει τις φωνητικές ικανότητας της Κάρλα, έστω κι αν μας κάνει την τιμή να ξεκινήσει από την Ελλάδα την περιοδεία της με αφορμή την νέα της δισκογραφική δουλειά “French Touch”.
Φαντάζομαι πως όλοι όσοι σπεύσαμε στο “Παλλάς” και τις δύο αυτές βραδιές, το κάναμε πρώτον για να δούμε από κοντά το golden couple και την συγκλονιστική ομορφιά της Κάρλα, και δεύτερον για να επιβεβαιώσουμε το γεγονός, πως η Κάρλα, είναι άφωνη.
Λοιπόν, δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, όση ώρα απολάμβανα -μαγεμένη οφείλω να ομολογήσω- την Κάρλα Μπρούνι να ερμηνεύει από AC/DC και Abba έως Depech Mode, και φυσικά τα δικά της τραγούδια, σκεφτόμουν πως δεν ήταν ούτε η εντυπωσιακή της εμφάνιση αυτή που κέρδιζε τις εντυπώσεις ούτε η χροιά της φωνής της. Ήταν η ίδια. Και είναι όλα όσα αντιπροσωπεύουν όλα τα στερεότυπα και κλισέ του κόσμου για τις γαλλίδες. Κι ας μην είναι καν γαλλίδα…
Εμφανίζεται στην σκοτεινή και φωτισμένη μόνο με λίγα κεριά σκηνή, με skinny black jeans, μαύρα χαμηλά booties, ένα στενό -αλλά καθόλου προκλητικό- μαύρο πουκάμισο. Από μέσα φοράει ένα T-shirt στο χρώμα του ροδιού.
Μαλλιά καστανά, φυσικά. Με αφέλειες. Φυσικά… Έχει τις ίδιες ανακατεμένες και αφοπλιστικά σέξι ατημέλητες αφέλειες που έχουν σχεδόν όλες οι Παριζιάνες. Ούτε στιλιζαρισμένες φράντζες, ούτε ξανθές ανταύγειες ούτε φυσικά φτηνά exte, σαν αρκετές από τις κυρίες των πρώτων καθισμάτων. Δεν φοράει ψεύτικες βλεφαρίδες, ψεύτικα νύχια, ψεύτικο χαμόγελο. Μοιάζει σαν να σηκώθηκε μόλις πριν λίγο από τα βαμβακερά σεντόνια του δωματίου της στην “Μ.Βρετανία”, να φόρεσε βιαστικά το jean της και να ήρθε να πει στην παρέα, τα αγαπημένα της τραγούδια. Cool…
Είναι αδύνατη. Ξέρεις όμως πως δεν είναι αδύνατη επειδή το προσπαθεί. Δεν μπορείς να την φανταστείς να κάνει δίαιτα. Μπορείς εύκολα να την φανταστείς να τρώει με λαχτάρα ζεστή μπαγκέτα με βούτυρο, να πίνει κόκκινο κρασί ή να απολαμβάνει μικρές μπουκιές από μία αφράτη Red Velvet ή Flan Vanille σε ένα τραπέζι μπροστά στις ελκυστικές βιτρίνες του Ladurée … Παίρνει το μικρόφωνο, καλησπερίζει στα Ελληνικά, η βραχνή φωνή της κατακλύζει και το τελευταίο τετραγωνικό του μεγάλου -και κατάμεστου, παρά τα όσα ακούγονταν- θεάτρου. Τόσο βραχνή και αισθησιακή που νομίζεις πως θέλει να κάνει έρωτα σε κάθε αρσενικό της αίθουσας. Κι όμως, η Κάρλα απλά λέει “Καλησπέρα Αθήνα”…
Καθ’ όλη την διάρκεια της συναυλίας της δεν χορεύει καθόλου. Κουνάει αργά τα χέρια της, τα πόδια της είναι κολλημένα στην σκηνή. Λικνίζεται νωχελικά. Κι όμως. Είναι τόσο sexy που κάνει όλες τις pop τραγουδίστριες που κοπανιούνται σαν δαιμονισμένες να μοιάζουν με φτηνές καρικατούρες. Τραγουδάει στα αγγλικά και στα γαλλικά όμορφα, μα όταν τραγουδάει στα ιταλικά καταλαβαίνεις την πραγματική της φωνή.
Από κάτω, στην πρώτη σειρά, ο άντρας της ζωής της. Ο Νικολά Σαρκοζί. Έχει την ευγένεια να κάτσει στην θέση του μόλις μερικά δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσει η γυναίκα του την συναυλία της, της αφήνει όλον τον χώρο και όλον τον χρόνο να είναι αυτή η πρωταγωνίστρια. Καθ’ όλη την διάρκεια της συναυλίας την κοιτά μαγεμένος. Χαμογελά. “Είμαι πάντα στο πλευρό του και είναι πάντα δίπλα μου…” λέει η Κάρλα από την σκηνή και του χαμογελάει. Όχι επιτηδευμένα. Όπως κοιτάει τον άντρα της μία ερωτευμένη γυναίκα. Ό,τι κι αν πει, ό,τι κι αν τραγουδήσει, το κάνει αργά, νωχελικά, ερωτικά… Δεν έχει άγχος να αρέσει, δεν έχει αγωνία για την φωνή της, δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει. Και αυτό από μόνο του είναι τρομερά γοητευτικό. Και σε παρασέρνει με άνεση σε όλα τα αγαπημένα της τραγούδια.
Μία, μιάμιση ώρα μετά, η Κάρλα Μπρούνι έχει αλλάξει μόνο μία φορά -απλά βγάζει το μαύρο πουκάμισο και το αντικαθιστά με ένα μαύρο σακάκι με λευκά σιρίτια, ενώ στο ανκόρ της το βγάζει για να βάλει ένα κόκκινο-, στην σκηνή πίνει μικρές γουλίτσες από ένα μπουκάλι νερό, ενώ αρκετές φορές παίρνει την κιθάρα της για να συνοδέψει ένα αγαπημένο της τραγούδι. Όλα τα τραγούδια της είναι βαθιά ερωτικά.
Όσο για την φωνή της; Δεν είναι κακή. Ούτε ιδιαίτερα καλή. Μα η ίδια η Κάρλα, είναι συναρπαστική. Και όταν η παγκόσμια μουσική σκηνή έχει μπουκώσει από πολύ κακές φωνές που κάνουν πολύ κακές performances, η Κάρλα μοιάζει σαν πραγματική όαση. Η Κάρλα είναι cool. Και αυτό είναι πιο γοητευτικό από το όποιο ταλέντο της φωνής της…