Χθες το μεσημέρι ανταποκριθήκαμε με τον Νικόλα στη πρόσκληση της Ξένιας Γερουλάνου σε μία ιδιωτική ξενάγηση από τον ίδιο τον καλλιτέχνη Sean Scully, στην έκθεση του “Passenger”, στο Μουσείο Μπενάκη/Πειραιώς 138. Ένα πολύ κλειστό γκρουπ από τους απόλυτα τυχερούς καλεσμένους της Ιστορικού Τέχνης και διευθύντριας της Γκαλερί Thaddaeus Ropac στο Παρίσι Ξένιας Γερουλάνου και της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου Μπενάκη, σε μία συζήτηση με τον σημαντικότερο ίσως εκπρόσωπο της αφαιρετικής ζωγραφικής σήμερα, που συνδυάζει στο έργο του την παράδοση της αφηρημένης εξπρεσιονιστικής ζωγραφικής στην Αμερική με την ευαισθησία των κινημάτων του ευρωπαϊκού μοντερνισμού, και που έργα του περιλαμβάνονται στα σπουδαιότερα μουσεία και ιδιωτικές συλλογές ανά τον κόσμο, και είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε με τον Πέτρο και την Βανέσσα Γερουλάνου, την τελευταία ημέρα πριν κλείσει η σημαντική αυτή Αναδρομική Έκθεση -που αξίζει να γνωρίζουμε πως, πήρε παράταση έως τις 6 Μαρτίου. Ανάμεσα στο υπέροχο αυτό γκρουπ ανθρώπων που ήταν καλεσμένοι, βρήκαμε και αρκετούς φίλους, οπότε η ευχαρίστηση και ευδαιμονία που νιώσαμε μπροστά στα 103 έργα από λάδια, ακρυλικά, υδατογραφίες, σχέδια, αλλά και το εμβληματικό γλυπτό, όσο ο Scully μας ανέλυε τον διαρκή διάλογο με τα εμβληματικά κινήματα και τους σπουδαίους ζωγράφους της ευρωπαϊκής ζωγραφικής, τις επιρροές του και τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα του, στάθηκε ακόμα πολυτιμότερη.
Με την Βανέσσα Γερουλάνου μπροστά σε μεγάλων διαστάσεων έργο του Sean Scully.
Μόλις ολοκληρώθηκε το private tour και βγήκαμε στο λουσμένο από τον ήλιο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη, ο Νικόλας είχε τη φαεινή ιδέα να κλείσει ένα τραπέζι για δύο στο Γαλλικό bistro Chez Lucien, στα Πετράλωνα. Ένα τραπέζι μόνο για εμάς τους δύο, δίπλα στην μεγάλη τζαμαρία του μικρού bistro με τους πράσινους βελούδινους καναπέδες, το διάχυτο άρωμα του βουτύρου και του σκόρδου, της ζεστής μπαγκέτας και της καυτής κρεμμυδόσουπας. Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα, και όλα μου έμοιαζαν μαγικά και οπωσδήποτε ρομαντικά. Η σαμπάνια, τα σαλιγκάρια που καθάριζε για εμένα ο Νικόλας με το μικρό ασημένιο πιρουνάκι τους, το βούτυρο που έλιωνε πάνω στη καυτή μπαγκέτα, τα αρώματα από το εστραγκόν, τα αιώνια αγαπημένα γαλλικά τραγούδια, έως τους μικροπωλητές που περνούσαν από τον ηλιόλουστο δρόμο κάτω από την Ακρόπολη, που φάνταζε σαν παραμυθένιο στενό της Μονμάρτης, αλλά και η γλύκα από το Sauternes, που άφηνε όλα τα θεσπέσια αρώματα των σταφυλιών στο στόμα, καθώς συνόδευε τις μικρές μπουκιές των εξαιρετικών γαλλικών τυριών, ακόμα και ο μουσικός με το κλαρίνο του που μπήκε στο bistro για να μας παίξει το La vie en Rose, όλα συνηγορούσαν ώστε να ζήσουμε μία αξέχαστη Κυριακή, που δεν είχε σε τίποτα να ζηλέψει από τη σημερινή Δευτέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Απεναντίας, επειδή όλα ήταν αυθόρμητα και απλά έτσι προέκυψαν -ή έτσι θελήσαμε να προκύψουν-, απόλυτα χορτάτοι από υπέροχη τέχνη και από συγκλονιστικές γεύσεις, αφήνουμε τη σημερινή ημέρα περάσει, όπως οποιαδήποτε άλλη.
Ό,τι σημαίνει ο Άγιος Βαλεντίνος για τον καθένα λοιπόν, και επειδή για εμένα δεν σημαίνει ούτε έξοδο με το ζόρι, ούτε ερωτικές εξομολογήσεις με το ντε και καλά, αυτό που πάντα και για πάντα μου αρέσει να κάνω, είναι να γεμίσω το σπίτι μου με φρέσκα λουλούδια! Με λευκά βελούδινα τριαντάφυλλα στα στρογγυλά βάζα της τραπεζαρίας και με κίτρινες τουλίπες στα λευκά μαρμάρινα τραπέζια του σαλονιού. Με μία πήλινη καράφα γεμάτη από δροσερές ανεμώνες, σαν άλλο διαχωριστικό ανάμεσα στο δικό μου γραφείο και του Νικόλα, και μία καπελιέρα με δεκάδες αγριολούλουδα για το δωμάτιο της Ελμίνας.
Μία σύνθεση ντυμένη στα βελούδα για το wc των καλεσμένων και μπουκέτα από μιμόζες που θα απλώνουν το μεθυστικό άρωμα τους σε ολόκληρη τη κουζίνα.
Όλες μου οι επιλογές είναι πάντα, από πάντα και για πάντα από το Flower Shop της Antoinetta Koutsouradi!
Ό,τι σημαίνει ο Άγιος Βαλεντίνος και για εσένα λοιπόν, απλά αγόρασε τα λουλούδια. Εγώ τα επιλέγω πάντα από πάντα και μόνο από την Αντουανέτα Κουτσουράδη. Μου αρέσει να πηγαίνω στο σαν μαγική εικόνα από το pinterest, flower shop της και να φτιάχνω τις συνθέσεις της εβδομάδας, να επιλέγω ένα ένα τα λουλούδια που θα δημιουργήσουν τα ομορφότερα μπουκέτα για τα δωμάτια του σπιτιού μας, για αυτούς που αγαπώ.
Άλλες φορές, αν δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο, της ζητώ να το κάνει αυτή για εμένα, και να εμπνευστεί τις συνθέσεις που θα στολίσουν τις ασημένιες καράφες και τις αγαπημένες σαμπανιέρες μου, που μου αρέσει να ακουμπάω από εδώ και από εκεί, μέσα στο σπίτι. Άλλες φορές θέλω την πολυτέλεια των πιο περίτεχνων και σπάνιων λουλουδιών που εμπνεύστηκε για να μας εντυπωσιάσει η φύση, και άλλες, όπως σήμερα, έχω ανάγκη για τα πιο απλά και άναρχα και άγρια και δροσερά λουλούδια που φυτρώνουν στους αγρούς μας. Και η αγαπημένη μου Αντουανέτα τα τυλίγει σε κομψές λινάτσες, τα αγκαλιάζει με φαρδιές κορδέλες ή τα αφήνει να ξεδιψάσουν μέσα σε πορσελάνινες κανάτες για το τσάι, να ερωτοτροπούν με τις ακτίνες του ήλιου που πλημμυρίζουν το σπίτι.
Δεν ξέρω αν θα γιορτάσεις τον Άγιο του Έρωτα σήμερα, αν κάποιος περιμένει από εσένα ένα μπουκέτο λουλούδια ή αν θα ήθελες να είσαι εσύ ο αποδέκτης.
Μα ό,τι κι αν σημαίνει ο Άγιος Βαλεντίνος για εσένα, απλά αγόρασε τα λουλούδια. Όχι επειδή το θέλει η “ημέρα”, αλλά επειδή το θέλεις εσύ.
Καλή εβδομάδα!
Όλα τα μπουκέτα και οι συνθέσεις αυτού του post είναι δια χειρός Αντουανέτας Κουτσουράδη, και μπορείς να μπεις εδώ και να επιλέξεις τις δικές σου ή να την πάρεις τηλέφωνο στο +306936774287, για να εμπνευστείτε και να φτιάξετε παρέα, το ομορφότερο μπουκέτο για να προσφέρεις στο σπίτι σου ή στο πρόσωπο που αγαπάς!
