ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Do not walk outside this area, στην Αίθουσα Τέχνης της Ρεβέκκας Καμχή!

Η έμπνευση για τον τίτλο της έκθεσης προέρχεται από ένα έργο της Ντιάννας Μαγκανιά, το οποίο μέσω της ουδετερότητάς του λειτουργεί ως μέσον διαμεσολάβησης, καταφέρνοντας με αυτόν τον τρόπο να δώσει χώρο στον θεατή για μια εσωτερική αναζήτηση. Τα έργα της έκθεσης δείχνουν το ενδιάμεσο κενό μεταξύ πραγματικότητας και χάους. Στο σύνολό τους δίνουν την αίσθηση πως αιωρούμαστε σε έναν άγνωστο κόσμο χωρίς όρια.

VIEW2ok
Τα έργα του Κωνσταντίνου Κακανιά αναφέρονται στην παιδικότητα, τις αναμνήσεις, το τραύμα και τα όνειρα.
Βλέποντάς τα νιώθεις να αιωρείσαι είτε στη θάλασσα είτε στον αέρα.
Τα έργα του Ρόςς Μπλέκνερ απεικονίζουν έναν αμέτρητο αριθμό κυττάρων, όπως συμβαίνει κατά τη διάρκεια μίας ασθένειας, δημιουργώντας ένα συναίσθημα ασφυξίας.
Ο Τζούλιαν Όπι αναφέρεται στην απλή, παράλληλα όμως αποκαλυπτική στιγμή, όπου σταματάμε και βλέπουμε στον ουρανό ή στο νερό αντανακλάσεις.
Το έργο της Τρέισυ Μόφφαττ είναι μέρος μίας σειράς με τίτλο ¨Laudaunum¨. Το laudanum είναι ένα συστατικό του οπίου, το οποίο χρησιμοποιούνταν ως παυσίπονο ή για την απώλεια μνήμης και τη φυγή από την πραγματικότητα.
Ο Νομπουγιόσι Αράκι παρουσιάζει φρούτα που επιπλέουν σε μια μπανιέρα, προκαλώντας μια αίσθηση ανησυχίας και σφαλερότητας.
Τα έργα του Μωρίς Γκανή εμπνέονται απο τον ατέρμονο κόσμο του ίντερνετ. Με την είσοδό μας σε αυτόν γινόμαστε κομμάτι του, δίχως να μπορούμε να ορίσουμε την ύπαρξή μας, σα να βρισκόμαστε σε ένα
παράλληλο σύμπαν.
Τα διάσπαρτα κομμάτια του Πώλ Ντέσμπορο στο χώρο θέτουν υπό αμφισβήτηση τα όρια της ζωγραφικής, αφού είναι ταυτόχρονα ζωγραφιά, γλυπτό και εγκατάσταση.
Το έργο της Μανταλίνας Ψωμά προβληματίζει τον θεατή ως προς το πού οδηγεί η πόρτα, δημιουργώντας μια λανθάνουσα αίσθηση απειλής, καθώς πάλλεται μεταξύ της ηρεμίας του ορατού χώρου και της αβεβαιότητας εκείνου που μόλις διαφαίνεται.
Η “Οκνηρία” του Σαν Λάντερς ανήκει στη σειρά με τίτλο “Psychomania”, η οποία αναφέρεται στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα και τις αντίθετες αρετές τους. Αποτυπώνουν τις ανθρώπινες αστάθειες και την έκφραση της μεμψιμοιρίας τους.
Το πορτραίτο της Ναν Γκόλντιν εγείρει ζητήματα ταυτότητας σε μία προσπάθεια απεικόνισης της ύπαρξής της.
Το έργο της Μαργαρίτας Μυρογιάννη αναπτύσσεται γύρω από την ιδέα της παρουσίας στο χώρο και των
επιπτώσεων που ακολουθούν εξ αυτής, καθώς εναλλάσσεται η ζέστη με το κρύο, ο εγχώριος με τον υπαίθριο χώρο, ο μύθος με την πραγματικότητα.
Οι λήψεις του Πάνου Κοκκινιά απεικονίζουν σκηνές, οι οποίες προκαλούν συναισθήματα αδημονίας και
ανασφάλειας, καθώς πλανάται η αίσθηση ότι κάτι θα συμβεί και θα διαταράξει την ηρεμία του φυσικού τοπίου.

VIEW3ok

Εγκαίνια: 15 Φεβρουαρίου 2017
Διάρκεια έκθεσης: 15 Φεβρουαρίου – 30 Μαρτίου

Αίθουσα Τέχνης Ρεβέκκα Καμχή
Λεωνίδου 9, Μεταξουργείο

error: Content is protected !!