Μεσάνυχτα Πέμπτης, σε ελάχιστες ώρες θα βρίσκομαι στο αεροδρόμιο με προορισμό την Κωνσταντινούπολη, μα μόλις μπήκα σπίτι μετά από μία μεγάλη ημέρα, πετάω βιαστικά στην βαλίτσα τα απαραίτητα -και κάποια όχι τόσο απαραίτητα- για το επόμενο τετραήμερο, και καθαρίζοντας τη μνήμη του τηλεφώνου μου για να χωρέσουν οι επόμενες εικόνες έως ότου γίνουν φιλτραρισμένες ή μη αναμνήσεις, στέκομαι λίγο παραπάνω στις φωτογραφίες του πρόσφατου ταξιδιού μου στη Μαδρίτη, που επισκέφθηκα μόλις την περασμένη Πέμπτη.
Στο Instagram darling ξενοδοχείο Barcelo Torre de Madrid. Κάθε γωνία του και ένα Insta story…
Τις προσπερνάω μία μία κυλώντας απαλά το δάχτυλο μου στην οθόνη του κινητού μου τηλεφώνου, σε κάποιες στέκομαι και χαμογελώ, σε άλλες πιάνω τον εαυτό μου να γελάει, που και που κλείνω τα μάτια μιας και η σκέψη της ανάμνησης είναι πιο δυνατή από τα χρώματα της ίδιας της φωτογραφίας. Τώρα κρατάω και πετάω φωτογραφίες με την ίδια άνεση που μόλις πέντε ημέρες πριν κρατούσα ή πετούσα dos & dont’ s μιας πόλης που υποσχέθηκα πως θα επισκέπτομαι όσο πιο συχνά μπορώ.
Στο Desengaño 13 σε ένα μικρό break από το ασταμάτητο περπάτημα, για tapas & rioja
Έφαγα πολύ, αλλά ευτυχώς περπάτησα ακόμη περισσότερο, ψώνισα (πολύ πολύ) παραπάνω από όσο πίστευα πως θα κάνω, μα το βράδυ δεν ονειρεύτηκα τσάντες και παπούτσια, αλλά όλα όσα είδα στα Μουσεία της Μαδρίτης.
Μπροστά στη Γκερνίκα.
Αυτός ο τεράστιος καμβάς περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Ήταν παραγγελία της δημοκρατικής κυβέρνησης της Ισπανίας για τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1937. Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το έργο όταν, στις 26 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, Γερμανοί πιλότοι της αεροπορίας των εθνικιστών βομβάρδισαν την κωμόπολη Γκερνίκα της Χώρας των Βάσκων. Ο Πικάσο πληροφορήθηκε τα γεγονότα από την εφημερίδα Le Soir, ξεκίνησε το έργο στης 1η Μαΐου και το ολοκληρώνει στις 3 Ιουνίου του 1937, αποφεύγοντας να ζωγραφίσει αεροπλάνα, βόμβες ή ερείπια. Οι κυρίαρχες μορφές του έργου είναι ένας ταύρος και ένα πληγωμένο άλογο με διαμελισμένα κορμιά και τέσσερις γυναίκες που ουρλιάζουν κρατώντας νεκρά μωρά. Αρχικά ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο-μαύρο και αποχρώσεις του γκρι, καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα. Πολλές φορές μετακίνησε φιγούρες και μορφές πριν καταλήξει στην οριστική τους θέση.
Βίωσα τον μεγαλύτερο μου φόβο, το να εγκλωβιστώ μέσα στο ασανσέρ, αλλά τον βίωσα με ανθρώπους που με έκαναν να γελάσω με την καρδιά μου, -σε ευχαριστώ Νανσού- ήπια υπέροχη Rioja, ένοιωσα να μου κόβεται η ανάσα όταν, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Reina Sofia στάθηκα απέναντι στη Guernica του Picasso. Χόρεψα Φλαμέγκο στο πεζοδρόμιο έξω από το Bar Tomate, ανακάλυψα τη Μαδρίτη των Βουρβόνων, τις βόρειες συνοικίες της με το εντυπωσιακό στάδιο της Real, το Santiago Bernabeu και την Puerta de Europa, την Plaza de Toros, την Αρένα της πόλης, την Plaza Colón με το Αρχαιολογικό Μουσείο, αλλά και τα κομψά καταστήματα του Barrio de Salamanca, την πλατεία Ισπανίας με το γιγάντιο γλυπτό του Μιγκέλ Ντε Θερβάντες, το περίφημο Αιγυπτιακό μνημείο Debod, το πάρκο Retiro και μεταξύ άλλων πολλών την ιστορικότερη πλατεία της πόλης, την Plaza Mayor.
Στο εστιατόριο Botin. Το παλαιότερο εστιατόριο του κόσμου.
Amvyx, Τζόση και Μίκα, σας ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο ταξίδι στην Φθινοπωρινή Μαδρίτη!
Η Νάνσυ Ζαμπέτογλου σε Φλαμένγο έξω από το Bar Tomate.
Only YOU Boutique Hotel. Η ομορφότερη reception Ευρωπαϊκού ξενοδοχείου, και το ομορφότερο ασανσέρ. Όχι, δεν εγκλωβίστηκα σε αυτό…
Strolling around Madrid…
Μας πήραν χαμπάρι και μας καλούν σε cocktail…
Τα γατάκια δεν ξέραμε. Και λέγαμε πως 15 λεπτά θα είναι αρκετά για την ξενάγηση μας στο Santiago Bernabéu Stadium, στο θρυλικό γήπεδο της Real Madrid. 16 χιλιόμετρα μετά και δύο περίπου ώρες, και δεν ήταν αρκετές για την απόλυτη εμπειρία που ζήσαμε! Δεν το είχα ζήσει, δεν νομίζω να το κανόνιζα ποτέ από μόνη μου να το κάνω κατά την διάρκεια ταξιδιού μου στη Μαδρίτη, είμαι πολύ πολύ χαρούμενη που το ‘ζησα και αυτό. Αν πάτε, να το κάνετε. Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που φαντάζεστε. Must visit in Madrid!!! Στις φωτογραφίες, με τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και με τον Άρη Καβατζίκη
Ναι, στη Μαδρίτη σχεδόν κανείς δεν σου απευθύνει τον λόγο στα Αγγλικά. Ναι, στη Μαδρίτη ξημερώνει πολύ πιο αργά από ότι στην Αθήνα, και ναι, μπορείς εύκολα να λοξοδρομήσεις στα Zara, στα churros και στα jamon που θα πέσουν σαν άλλες σειρήνες στον δρόμο σου. (ΟΚ, στο Uterqüe μην αντισταθείς).
Νάνσυ Ζαμπέτογλου, Φαίη Μπέη
Μα θα είναι το autumn break των ονείρων σου. Μόνο μην κουραστείς να την σεργιανίσεις από άκρη σε άκρη, μην υποτιμήσεις στιγμή την απεραντοσύνη της γοητείας της. Αφήσου να σε παρασύρει η ορμή της μοναδικής ομορφιάς και της μόνιμης νιότης της, και πριν καθαρίσεις τη μνήμη του κινητού σου για όλα τα επόμενα σου, κάνε την υπόσχεση πως θα την επισκεφθεί ξανά. Θα το κάνεις, να το ξέρεις.
Τζόση Βιτζηλαίου
Follow me…
The penitent Saint Jerome, El Greco
An Elderly Gentleman, El Greco
To Museo del Prado κατέχει μια από τις σπουδαιότερες συλλογές τέχνης του κόσμου, και συγκεκριμένα ένα μεγάλο πλήθος πινάκων από τον 14ο ως τις αρχές του 19ου αιώνα.
Saint Anthony Abbot and Saint Paul the Hermit, Diego Velázquez
Αυτοπροσωπία του Goya
Το Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία είναι το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Μαδρίτης. Ονομάζεται έτσι προς τιμήν της Βασίλισσας Σοφίας της Ισπανίας, και στεγάζεται στο κτήριο του πρώην Γενικού Νοσοκομείου της Μαδρίτης, στο οποίο προστέθηκαν νέα, γυάλινα κτήρια, και τα οποία περιλαμβάνουν χώρους περιοδικών εκθέσεων, βιβλιοθήκη, καφετέρια και καταστήματα.
Στο Μουσείο εκτίθενται έργα καλλιτεχνών κυρίως του 20ού αιώνα, με το σπουδαιότερο και διασημότερο έκθεμα του Μουσείου τη περίφημη Γκερνίκα του Πικάσο. Υπάρχουν επίσης σπουδαία έργα των Χούλιο Γκονθάλεθ, Μιρό και Νταλί.
Μρσημέρι του περασμένου Σαββάτου…
Man Ray, Indestructible Object
Portrait of Joella, Salvador Dali
René Magritte
Pablo Picasso
Guernica
Η Γκερνίκα έμεινε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης για πολλά χρόνια και ο Πικάσο είχε δηλώσει πως δε θα επέστρεφε στην Ισπανία προτού αποκατασταθεί πλήρως η δημοκρατία. Το 1974 υπήρξε συμβάν βανδαλισμού του έργου με κόκκινη μπογιά, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη σφαγή του Μι Λάι στο Βιετνάμ. Το 1981 η Γκερνίκα επιστρέφεται στην Ισπανία και εκτίθεται αρχικά στο Casón del Buen Retiro και κατόπιν στο Μουσείο ντελ Πράδο, προστατευμένη με αλεξίσφαιρο τζάμι και οπλισμένους φρουρούς, για το φόβο νέου βανδαλισμού. Το 1992 ο πίνακας μεταφέρεται στη σημερινή του θέση στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη, του οποίου έγινε το διασημότερο και σπουδαιότερο έκθεμα.
Τα τελευταία χρόνια ακούγεται συχνά η πρόταση να μεταφερθεί στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ στο Μπιλμπάο, το οποίο βρίσκεται λίγα μόλις χιλιόμετρα από την κωμόπολη Γκερνίκα, πράγμα με το οποίο δεν συμφωνεί ούτε η ισπανική κυβέρνηση ούτε η διοίκηση του Μουσείου Τέχνης Βασίλισσα Σοφία.
Για καφέ στο Mamá Framboise!
Ραντεβού το πρωί στα Insta Stories μου. ✈✈Έχουμε πολλά ταξίδια να κάνουμε ακόμα παρέα, buenos dias! 💛
