Στην αυλή του παραδείσου, πέρασε πλέον ο Σταύρος Δογιάκης, ο οποίος έως πριν λίγες ημέρες μας υποδεχόταν στην ομορφότερη αυλή της Κάντζας, πλημμυρισμένη πάντα από τα πλούσια αρώματα των νυχτολούλουδων και τα μεθυστικά από τις γαρδένιες στις πήλινες γλάστρες.
Ο Σταύρος με τους Dean και Dan Caten -aka Dsquared²- οι οποίοι σε κάθε ταξίδι τους στην Αθήνα επισκέπτονταν τον Κρητικό
“Τι να φέρω παιδιά;” το γνωστό καλωσόρισμα του, με ένα πελώριο χαμόγελο και με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και τον Νικόλα να του δίνει την ίδια απάντηση πάντα “Τα καλύτερα σου”! Και ο Σταύρος έφερνε τον έναν δίσκο πίσω από τον άλλον, για να ολοκληρώσει πάντα με την καράφα και το πορφυρό του κρασί.
Ο Σταύρος με τα καλύτερα του….
Η ταβέρνα του Κρητικού ήταν (και) για εμάς, ένα από τα συνηθισμένα και αγαπημένα μας. Κάθε που άνοιγε ο καιρός σε αυτή την αυλή γιορτάζαμε το θέρος. Αγαπημένη μας συνήθεια, κάθε που επιστρέφαμε από κάποιο ταξίδι μετά το αεροδρόμιο, πάντα να τρώμε εδώ, ό,τι ώρα και να ήταν. “Να έρθουμε;”, “Σας περιμένω παιδιά!”. Τελευταία φορά που πήγαμε στην αυλή του Σταύρου, ήταν στις 7 Ιουνίου, μόλις επιστρέψαμε από Ελούντα. Δεν ήταν το ίδιο χαρούμενος και διαχυτικός όπως πάντα, μα δε βαριέσαι, μπορεί να μην ήταν από τις καλές του ημέρες…
Στην Ταβέρνα Κρητικός, στις 7 Ιουνίου αμέσως μετά το αεροδρόμιο και την επιστροφή μας από την Ελούντα
Η πρώτη ανησυχία χθες το μεσημέρι πολύ γρήγορα επιβεβαιώθηκε από τους χειρότερους φόβους. Ο Σταύρος Δογιάκης έγραψε ένα λακωνικό σημείωμα λίγων λέξεων στον αδελφό του αφήνοντας τον μοναδικό κληρονόμο του, και με δύο σφαίρες κάνει το απονενοημένο διάβημα, γράφοντας με τον πιο τραγικό τρόπο το φινάλε της ίδιας του της ζωής.
Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του, εμείς θα συνεχίζουμε τα αγαπημένα και συνηθισμένα μας στην αυλή με τα παραδεισένια αρώματα, θα πίνουμε πάντα το πορφυρό κρασί του, και θα σκεφτόμαστε με αγάπη τα φιλικά του χτυπήματα στην πλάτη. “Τι να φέρω παιδιά?”, “Τα καλύτερα σου Σταύρο…”
