Άν και τους έχω φτιάξει από την περασμένη Πέμπτη, μόλις σήμερα κατάφερα να μοιραστώ μαζί σας την αλάνθαστη, χρόνων δοκιμασμένη συνταγή. Άργησα τόσες ημέρες γιατί απλά, το τρέξιμο των τελευταίων ημερών είναι απερίγραπτο! Αρκεί να πω, πως τις προάλλες, έφυγα από το σπίτι μου στις 12 το μεσημέρι -μόλις τελείωσε η παράσταση στη Λυρική Σκηνή όπου είχαν πάει ο Νικόλας με την Ελμίνα, και ήρθαν να με πάρουν να πάμε για φαγητό- και επέστρεψα 3 τα ξημερώματα…Με λίγα λόγια, με ένα μόνο ντύσιμο, έπρεπε να συνδυάσω το lunch στο Common Secret, το shopping της τελευταίας στιγμής με την Βανέσσα στο βιβλιοπωλείο του “Ευριπίδη”, την -ντρέπομαι που το παραδέχομαι- δέκατη επίσκεψη μου μέσα σε πέντε μέρες στα “Jumbo” για να βρω το σωστό χρώμα κορδέλας που χρειάζομαι για το art de la table του Ρεβεγιόν, κατευθείαν στο Κολωνάκι να αφήσω την κόρη μου στο σπίτι της μητέρας μου, και από εκεί κατευθείαν στον Άγιο Στέφανο, σε δείπνο σε φιλικό σπίτι. Παρόλα αυτά, προλάβαμε να εξαφανίσουμε σχεδόν τους κουραμπιέδες της Πέμπτης…
Για τους οποίους, χρειαζόμαστε:
Μία κουταλιά της σούπας, μοσχοκάρυδο
1/3 φλιτζανιού cognac
Ένα κουταλάκι κοφτό soda μαγειρικής
250 γρμ. Αμύγδαλα ξεφλουδισμένα, καβουρδισμένα και χοντροκομμένα
350 γρμ. Αλεύρι μαλακό, κοσκινισμένο
Δύο σακουλάκια ζάχαρη άχνη & 100 γρμ. ακόμα
400 γρμ. Βούτυρο γάλακτος
100 γρμ. Φυτίνη
Δύο κρόκους αβγών & ένα αβγό ολόκληρο
Δύο βανίλιες
Εκτέλεση:
Καβουρδίζω τα αμύγδαλα…
Χτυπάω τα βούτυρα στο mixer μαζί με ένα φλιτζάνι ζάχαρη άχνη, μέχρι να γίνει μία πλούσια σαντιγί. Εδώ αρχίζουν τα μικρά μυστικά για τους υπέροχους κουραμπιέδες: χτυπάω για ώρα…Εκεί που νομίζω πως η σαντιγί μου είναι έτοιμη, όχι, δεν είναι, πρέπει να συνεχίσω να την δουλεύω στο mixer μέχρι να πιαστώ από την ορθοστασία…Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο, και μερικές Χριστουγεννιάτικες μελωδίες βοηθάνε στην όλη διαδικασία…
I’d rather be at The Dorchester…
Ρίχνω έναν έναν τους κρόκους και το ολόκληρο αβγό. Προσθέτω το cognac, τις βανίλιες, την σόδα μαζί με μία κουταλιά αλεύρι, και το μοσχοκάρυδο. Χτυπάω ανελέητα στο mixer…Αν πιαστεί το χέρι σας, βάλτε το παιδί σας να συνεχίσει την δουλειά…Μη νιώθετε τύψεις, δεν θεωρείται κακομεταχείριση ανηλίκου…
Μην “ξεπετάξετε” τους κουραμπιέδες σας με ένα φτηνό αλκοόλ, για τόσο μικρή ποσότητα, δεν αξίζει τον κόπο
Προσθέστε μοσχοκάρυδο ανάλογα με τα γούστα σας
Προσθέστε τις βανίλιες, και συνεχίστε να χτυπάτε μέχρι να αποκτήσετε μία πλούσια, απαλή και βουτυράτη σαντιγί…
Προσθέστε στο μείγμα σας το χοντροκομμένο αμύγδαλο εναλλάξ με το αλεύρι, και χτυπάτε σε χαμηλότερη ένταση, ρίχνοντας μία χούφτα αμύγδαλα, μία αλεύρι. Μην ξεχνάτε, όταν δουλεύουμε το αλεύρι, το κάνουμε πάντα σε χαμηλή ένταση, και είναι πάντα κοσκινισμένο.
Συνεχίζουμε έως ότου αποκτήσουμε μία απαλή και βουτυράτη ζύμη…Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι σφιχτή!
Φτιάχνουμε το σχήμα της αρέσκειας μας…
Επειδή τους φτιάχνω χρόνια, ξέρω πως με το ψήσιμο θα μου φουσκώσουν, οπότε αφήνω τα περίτεχνα σχέδια, και αρκούμαι να τα ζυμώσω σε μικρά, πολύ μικρά μπισκοτάκια. Όσο μικρά και αν φαίνονται, την ώρα του ψησίματος θα γίνουν κανονικά cookies.
Ένας μόνο κουραμπιές σε σχήμα ginger bread cookie, απλά για να καταλάβει η Ελμίνα πως θα γίνει τόσο χοντρό που δεν θα της αρέσει…Αφήστε τα σχέδια για άλλες συνταγές…
Ψήνω για μισή ώρα στους 170 Βαθμούς, στον αέρα…
Το άχνισμα έχει και αυτό την δική του τεχνική: Πρέπει να είναι κρύα τα μπισκότα όταν τα πασπαλίζω με την άχνη.
Καλή επιτυχία!!!!
Το όνομα κουραμπιές έχει Τούρκικες ρίζες –koyrabiye– και σημαίνει “τραγανό μπισκότο”. Με αυτή τη συνταγή, μπορείτε να είστε απόλυτα σίγουροι πως θα έχετε τους πιο τραγανούς κουραμπιέδες που είχατε ποτέ ονειρευτεί!
And one more tip for the road: Το αμύγδαλο, περάστε το μόνο μία φορά από το mixer. Όσο πιο χοντροκομμένο τόσο πιο τραγανό!
Και του χρόνου!
