Κώστας Παπανικολάου "Ανα-δρομή" – έργα επιλεγμένα από την Συλλογή Σωτήρη Φέλιου: Τα εγκαίνια!

25/11/2016

Προχθές, στην Φωκίωνος Νέγρη 16, εγκαινιάστηκε η έκθεση του Κώστα Παπανικολάου «Ανα-δρομή», με έργα επιλεγμένα από την Συλλογή Σωτήρη Φέλιου. Την έκθεση αυτή διοργάνωσε το Ίδρυμα ‘Η άλλη Αρκαδία’ και επιμελήθηκε η ιστορικός τέχνης Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη.

Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη -επιμελήτρια της έκθεσης, Γιώργος Καμίνης, Σωτήρης Φέλιος

Στην ατομική έκθεση του σημαντικού αυτού καλλιτέχνη, παρουσιάζονται τριάντα δύο έργα, επιλογή από τα εβδομήντα πέντε συνολικά του καλλιτέχνη στην Συλλογή Σωτήρη Φέλιου. Ο Κώστας Παπανικολάου ανα-δράμει, δηλαδή απομονώνει, κατακερματίζει, ακινητοποιεί• καταγράφει την ζωή και τον χώρο γύρω του, όπως ορίζεται από τα βιώματα και την καθημερινότητά του. Πρόκειται για μια καθημερινότητα διαρκείας, καθώς καλύπτει το σύνολο σχεδόν της εργασίας του: από το τέλος των σπουδών του στην Σχολή Καλών Τεχνών έως την πρόσφατη περίοδο (1985-2013). Στο έργο του ο κόσμος αποκαλύπτεται αποσπασματικά, όπως η θέα από το πανταχού παρόν παράθυρο. Εντός ή εκτός κυριαρχεί απόλυτη σιωπή και ακινησία. Ο θεατής έχει την αίσθηση ότι βλέπει μια εξελισσόμενη, αλλά στατική εικόνα, μια σκηνογραφία, ένα γυάλινο φράγμα το οποίο, ενώ εξασφαλίζει την οπτική επαφή στο “εντός” του έργου, τον καθηλώνει “εκτός” της θεματικής πραγματικότητας. Ο καλλιτέχνης δεν ενδιαφέρεται να αποδώσει μια πιστή εικόνα του τοπίου. Τα λεπτομερή επιμέρους στοιχεία γίνονται συχνά στυλιζαρισμένα μοτίβα, πλεγμένα σε μία σύνθεση που παραπέμπει σε λαϊκό ή ακόμη και υφαντό έργο. Αναζητεί την αίσθηση, έναν «κραδασμό», όπως τον αντιλαμβάνεται ο ίδιος. Η τέχνη του Παπανικολάου, σε όλα τα επίπεδα, μπορεί να περιγραφεί ως έντιμη ζωγραφική, ειλικρινής και συνεπής με την ζωή και τα πιστεύω του δημιουργού. Προσπαθεί με τρόπο ενεργό και επίμονο να αποκαλύψει και να προβάλει ένα κώδικα αξιών• επιλογή, η οποία τον κατατάσσει, έστω και πρωθύστερα, στο πλαίσιο της αναζήτησης την οποία ενστερνίστηκε η γενεά των διανοητών και των καλλιτεχνών του Μεσοπολέμου. Πρόκειται για την αναζήτηση του αυθεντικού μέσα από την σύνθεση της Ιστορίας με το γίγνεσθαι, του κλασικού με το σύγχρονο, του απτού παρελθόντος με το ενεργό παρόν.