ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Kicking off the week right!

Το να διατηρείς ένα site σαν το Fay’s Control σημαίνει να επιλέγεις διαρκώς εμπειρίες που να έχει νόημα να μοιραστείς. Εικόνες που να έχουν ενδιαφέρον. Προτάσεις που θα συζητηθούν, όλα όσα συμβαίνουν τώρα. Να ταξιδεύεις και να παίρνεις και τον αναγνώστη σου από το χέρι, να κάνεις όμορφες διαδρομές, να υπάρχει μία ροή που να σε παρασύρει, να ακούς τον παλμό της πόλης, να ρουφάς αρώματα, να δοκιμάζεις γεύσεις, να προσπαθείς μία άσκηση που έως χθες δεν μπορούσες να την βγάλεις, να νιώθεις ζωντανός. Πολύ. Να ζεις την καθημερινότητα σου μέσα από ένα συγκεκριμένο πρίσμα αισθητικής, που να ταυτίζεται η παρέα που έχει επιλέξει να σε ακολουθεί χρόνια τώρα. Το να διατηρείς ένα site σαν το Fay’s Control σημαίνει να μοιράζεσαι την ατζέντα της καθημερινότητας σου, να αναδεικνύεις όμορφους ανθρώπους, ενδιαφέρουσες ιστορίες, να τονίζεις το ταλέντο, την έμπνευση και την δημιουργία, να αφήνεις στο σκοτάδι όλα όσα σε ενοχλούν αντί να τα καταγγέλλεις, και να ρίχνεις άπλετο φως σε όλα όσα αξίζει να σταθείς.
Λίγο πριν φύγω για ένα όμορφο τετραήμερο στις Σπέτσες, ξεφυλλίζω τις τελευταίες ημέρες που ζήσαμε παρέα, επιβεβαιώνοντας για άλλη μία φορά, πως η όμορφη εβδομάδα, από το ξεκίνημα της φαίνεται…

Follow me…

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου

Early bird on a Monday. Όπως κάθε ημέρα στις 7.30 ακριβώς, με περιμένει ένα φλιτζάνι με φρέσκο καφέ δίπλα στο laptop μου, με ένα μπουκάλι κρύο νερό Aqua Carpatica, μία βιταμίνη B-100 Complex, που μου έχει συστήσει ο ενδοκρινολόγος μου εδώ και τρία χρόνια και άλλη μία Pure Evening Primrose Oil, που μας σύστησε σε ένα πρόσφατο γυναικείο dinner η Ελίνα. Αφού τσεκάρω και ξεκαθαρίζω την αλληλογραφία μου, πάμε μαζί με την Τρούφα την Ελμίνα σχολείο και από εκεί κατευθείαν στο I-Train, για personal training. Έως το μεσημέρι έχω ολοκληρώσει όλες τις υποχρεώσεις μου για το Fay’s Control και το The Pop up Project, συμπωματικά σήμερα το απόγευμα στις 17.00′ έχω το ετήσιο ραντεβού με τον εν λόγω ενδοκρινολόγο μου, ενώ αμέσως μετά από ένα γρήγορο shower κατευθύνομαι προς τον αριθμό 17 της Πλουτάρχου, όπου η Πόπη Καλαϊτζή ανοίγει για πρώτη φορά επισήμως τις πόρτες της νέας της κλινικής στο Κολωνάκι.

Μαρέβα Γκραμπόφσκι Μητσοτάκη, Πόπη Καλαϊτζή

Η ιατρός – σύζυγος του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κωστή Χατζηδάκη, υποδέχεται συνεργάτες, φίλους αλλά και επώνυμους, κάνοντας την πρώτη ξενάγηση στο νέο κέντρο Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης με εξειδίκευση στην ευζωία και στην μακροζωία. Καθ ‘όλη την Πλουτάρχου επικρατεί μία λαοθάλασσα άνευ προηγουμένου, ενώ μέσα στο κομψό ιατρείο, υπάρχουν ουρές από κόσμο που περιμένει να χαιρετήσει και να φωτογραφηθεί με την δημοφιλή Πόπη.

Πόπη Καλαϊτζή, Κωστής Χατζηδάκης

Βλέπω φίλους (πολλούς), σύσσωμη την κοσμική Αθήνα, το υπουργικό συμβούλιο, ψάχνω με τα μάτια μου τις φίλες μου που έχουμε δώσει ραντεβού για να πάμε για dinneraki στη Ράτκα, είναι αδύνατον, η λαοθάλασσα αντί να ηρεμεί, γιγαντώνει.

Σήμερα είναι αυτό που λέμε «όλοι εδώ». Η Ράτκα έρχεται στο τραπέζι μας, αλλά δεν κάθεται «δεν έχω κάτσει ποτέ σε τραπέζι όλα αυτά τα χρόνια», μας προτείνει να δοκιμάσουμε σήμερα τα σαλιγκάρια της, στο απέναντι τραπέζι κάθεται η Όλγα Κεφαλογιάννη, στην πρώτη της δημόσια κοινωνική εμφάνιση, μετά τη πρόσφατη προσωπική της περιπέτεια, που απασχόλησε την επικαιρότητα. Σηκώνεται και έρχεται να με χαιρετήσει, είναι εμφανώς αδυνατισμένη, όμορφη, επίσης εμφανώς καλοδιάθετη. «Είμαι καλά, όλα καλά θα πάνε», μου λέει.

Τρίτη 22 Οκτωβρίου

Σήμερα το μεσημέρι είμαι καλεσμένη σε lunch στη Γκαλερί της Ρεβέκκας Καμχή, με αφορμή την αναδρομική έκθεση του λατρεμένου μου Κωνσταντίνου Κακανιά, που εγκαινιάζεται σήμερα το βράδυ. Το «λατρεμένου μου» δεν το λέω τυχαία, μιας και εκτός του γεγονότος πως ο Κακανιάς είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς Έλληνες καλλιτέχνες που σκίζουν στη διεθνή εικαστική σκηνή, είναι αυτός που φιλοτέχνησε τόσο τις προσκλήσεις όσο και τις μπομπονιέρες του γάμου μου, τον Ιανουάριο του 2007. Τον λατρεύω στην κυριολεξία λοιπόν.

Ο τίτλος Θεϊκή Διαταραχή Προσωπικότητας [Divine Persοnality Disorder] αναφέρεται στο πολύπλευρο έργο του Κωνσταντίνου Κακανιά που ζει και εργάζεται μεταξύ Ελλάδας και Καλιφόρνιας. Η έκθεση που θα εγκαινιαστεί σήμερα το βράδυ, θα περιλαμβάνει ζωγραφικούς πίνακες, εικονογραφήσεις περιοδικών, γλυπτά, φωτογραφίες, και ηχογραφήσεις από το 1996 έως σήμερα. Οι θεματικές των έργων εκτείνονται από βαθιά ψυχολογικά παιδικά τραύματα, στη σεξουαλικότητα, τον καταναλωτισμό, την κοινωνική τάξη, τον εθισμό, την απελπισία και το χιούμορ μέσω δραματικών ή διασκεδαστικών απεικονίσεων.

Τα πολύπλευρα θέματά του κινούνται ανάμεσα σε ταραγμένες φανταστικές αφηγήσεις και λαμπερές καρικατούρες. Μέσα από τον φακό της μούσας και alter ego του, της κυρίας Τεπενδρή, ο Κακανιάς εξερευνά την ελληνική ταυτότητα, τον κοσμοπολιτισμό και την ψευδαίσθηση ενός ελιτίστικου τρόπου ζωής, συχνά συνυφασμένου με τη σύγχρονη κουλτούρα. Σε κάποια έργα ο καλλιτέχνης μεταμφιέζεται για να ενσαρκώσει ηρωικούς ή λιγότερο ηρωικούς χαρακτήρες μέσα από μια ματιά σύγχρονη και χιουμοριστική, αφήνοντας υπαινιγμούς γύρω από την ελληνική επανάσταση, τον ηρωισμό ή και τον εθνικισμό.

Ένας ειδικά σχεδιασμένος διάδρομος στη γκαλερί θα μεταφέρει τον επισκέπτη στη βαθιά πλευρά του σύμπαντος του καλλιτέχνη με έργα εμπνευσμένα από την κλασική ζωγραφική, διαποτισμένα από μια προσωπική μυθολογία. Ο «λαβύρινθος» θα περιλαμβάνει πίνακες από την έκθεση «Δανιήλ» (2009), που δημιουργήθηκαν όταν ο καλλιτέχνης έζησε στο Άγιο Όρος. Τα όνειρα και οι εφιάλτες συγκατοικούν στα έργα αυτά και οι εικόνες που αναπαρίστανται με σκηνές που διαδραματίζονται σε βαθιά σκοτεινά δάση, στο βυθό της θάλασσας ή σε έναστρες νύχτες, μας μεταφέρουν σε ένα μυστικιστικό σύμπαν και εν τέλει σε βαθιά συνείδηση.

Το ίδιο βράδυ, εγώ μαζί με τον Νικόλα, υποδέχομαι τρεις πολύ πολύ αγαπημένες φίλες μου, με τα αγόρια τους, σπίτι μας για ένα χαλαρό δείπνο, που το μαγειρεύω εξ’ ολοκλήρου εγώ. Με την Νάνσυ Ζαμπέτογλου, την Κωνσταντίνα Καμπισοπούλου και την Ζωή Πυθαρούλη, γνωριστήκαμε μέσω της επαγγελματικής μας ενασχόλησης, και η βαθιά εκτίμηση και θαυμασμός που τρέφει η μία για την άλλη, εξελίχθηκαν γρήγορα και αβίαστα σε μία ειλικρινή φιλία και αγάπη, από αυτές που είναι πραγματικά πολύτιμες στη ζωή μας, και τις φυλάμε σαν θησαυρό. Με την Δημοσιογράφο Νάνσυ Ζαμπέτογλου έχουμε συνεργαστεί τα χρυσά εκείνα χρόνια της ΙΜΑΚΟ, όταν εκείνη ήταν διευθυντήρια του Down-Town και του ΟΚ! και εγώ αρχισυντάκτρια της, και έκτοτε μας συνδέουν πολλά περισσότερα από μία «εύκολη και χαριτωμένη» φιλία, με την δημιουργό του brand The Artians, Κωνσταντίνα Καμπισοπούλου ήταν αυτό που λέμε «love at first sight», μιας από το πρώτο της ρούχο που είδα ποτέ σε μία από τις αρχικές της συλλογές που έδειξε στην Athens Fashion Week έως τώρα που με αποκαλεί «επίσημη ambassador» του Οίκου της, θαυμάζω απεριόριστα την δύσκολη διαδρομή που επέλεξε να χαράξει τόσο για τα διάσημα prints που συνήθως εμπνέεται από την Ελληνική μυθολογία όσο για τα θαυματουργά πατρόν της, που μπορούν να αναδείξουν όλα όσα εκείνη θέλει αν αναδείξει, ενώ με την αγαπημένη μου Ζωή Πυθαρούλη, γνωριστήκαμε από τότε που ήταν marketing director των Sephora, και έως ώρα ως Διευθύντριας Marketing & Eπικοινωνίας στα πολυκαταστήματα Notos, ζούμε τη χαρά και την ευλογία να έχουμε βρει μία φίλη, που μιλάμε ακριβώς την ίδια γλώσσα. Ένα λέω εγώ, πέντε καταλαβαίνει εκείνη.

Σήμερα έχω ετοιμάσει για τους φίλους μου Shrimps Ceasar salad, Pâté από συκωτάκια κοτόπουλου και Beef bourguignon, ενώ για να τους υποδεχθώ στο τραπέζι έχω ζητήσει -για άλλη μία φορά- από την Κατερίνα Καμίση να μου φτιάξει τα personalized sous-plats με τα ονόματα τους και -φυσικά- από την Antoinetta Koutsouradi, να μου φτιάξει τις ολόφρεσκες δημιουργίες της για το center piece του τραπεζιού.

«Στην πρώτη φωτογραφία υποδέχομαι τις τρεις λατρεμένες, υπέρκομψες, θεάρες, super talented και απόλυτα επιτυχημένες, η κάθε μία στον χώρο της φίλες μου, ενώ αν κάνεις swipe left βλέπουμε μόλις λίγες ώρες αργότερα (ξεκάθαρα) την επίδραση που έχει πάνω τους (αλλά και στα υπέροχα αγόρια τους) το Beef Bourguignon μου. 😜Με μόλις λίγες ώρες διαφορά… Όχι, να τα λέμε και αυτά…» ανεβάζω αυτές τις φωτογραφίες στο Instagram μου…

Το τραπέζι στις 2 το πρωί, που έφυγαν οι καλεσμένοι…

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου

Το πρωί έχω επαγγελματικό ραντεβού με την Μαρία Παπαθανασίου-Αρρώνες και την Ιλεάνα Ισμυρίδη στο Salumaio, και αυτό το «επαγγελματικό ραντεβού» αποτελεί και τον δεύτερο καφέ της ημέρας, με δύο φίλες, που τυχαίνει να συνεργαζόμαστε και να απολαμβάνουμε τον -out of the box- τρόπο σκέψης, η μία της άλλης. Το οποίο ραντεβού ολοκληρώνεται μόνο επειδή στις 13.00′ περιμένω την Λίλα Καραγιάννη στο σπίτι μου, για άλλο ένα «επαγγελματικό ραντεβού» με έναν άνθρωπο που θαυμάζω και εκτιμώ το success story του.

Η Λίλα Καραγιάννη είναι η creative director του fashion brand Kooreloo, το πασίγνωστο πλέον brand με τσάντες, που ξεκίνησε από την επιθυμία της Λίλας για δημιουργία και έκφραση. Η ίδια ήθελε να φτιάξει μία τσάντα που θα απέπνεε ελληνικότητα, θα αποτύπωνε στοιχεία της παράδοσης, θα βασιζόταν σε παιδικές παραστάσεις και θα είχε χρήση ως οικογενειακό κειμήλιο. Μία τσάντα από κουρελού, χειροποίητη, γεμάτη χρώμα και λάμψη. Όλα τα άλλα ήρθαν μόνα τους. «Η έλξη που προκαλούσε όταν την κρατούσα και οι αντιδράσεις θαυμασμού τόσο από το φιλικό μου περιβάλλον αλλά και από άγνωστους ανθρώπους στον δρόμο, έδωσαν την ιδέα στον συνέταιρό μου, Αλέξη Κρασανάκη, να δημιουργήσουμε το brand», όπως λέει και στις συνεντεύξεις της. Τις λατρεύω τις τσάντες της, έχω μία αξιοσέβαστη συλλογή από κάποιες από τις ομορφότερες από αυτές, και σήμερα ήρθε σπίτι μου να μιλήσουμε για όλα όσα θέλουμε να κάνουμε παρέα, αλλά και να μου παραδώσει την iconic The Swan Maxi, από την τελευταία συλλογή της.

Στο πλαίσιο των δράσεων “Pink October” του ξενοδοχείου Athens Capital – MGallery Collection, το ίδιο απόγευμα πάω στη σχετική εκδήλωση με στόχο την ενημέρωση για τον καρκίνο του μαστού την ερχόμενη, όπου μεταξύ άλλων ακούμε την εμπειρία της αγαπημένης μου Έλενας Βρεττού, ώς cancer survavior, ενώ ακολουθεί cocktail όπου έχουμε τη δυνατότητα να ανταλλάξουμε απόψεις με τους ειδικούς και φυσικά, όπως συνηθίζεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις να ενισχύσουμε τη δικτύωσή μας.

Η Πόπη Καλαϊτζή μας μαγεύει για άλλη μία φορά μέσα σε δύο μόλις ημέρες με την ενέργεια της.

Από το Athens Capital – MGallery Collection κατευθύνομαι κατευθείαν στο opening της Domo Gallery, που διοργανώνει η Αρετή Ντάρμα για να μας γνωρίσει από κοντά τον επιτυχημένο γκαλερίστα Murat Patavi, ο οποίος αφού έχει μερικές από τις πιο γνωστές αίθουσες Τέχνης στην Κωνσταντινούπολη, μόλις άνοιξε αυτόν τον όμορφο χώρο στη καρδιά της Βουκουρεστίου.

Η βραδιά, κλείνει «πανηγυρικά» με το ραντεβού μου για δείπνο με τον Νικόλα στο από πάντα και για πάντα αγαπημένο Kiku.

Το Kiku, το διαχρονικότερο γιαπωνέζικο εστιατόριο που ορίζει τα πρότυπα της ασιατικής κουζίνας στην Αθήνα από το 1993, δημιουργεί και πάλι ανακατατάξεις στον γαστρονομικό χάρτη της πόλης. Φέρνοντας στο ίδιο τραπέζι την Ιαπωνική και την Ιταλική κουζίνα, aλλά και κάνοντας περισσότερη «φασαρία» γύρω από το μπαρ του με DJ’s sets και ηδονικά cocktails, μάς προ(σ)καλεί αυτό το χειμώνα σε μια ακαταμάχητη ταραντέλα (ή μήπως πρέπει να πούμε Bon Odori;) γεύσεων που μας κάνει να αναρωτιόμαστε: πόσο μακριά μπορούμε να φτάσουμε γευστικά; 

Με πολιτικούς όρους, θα μπορούσες να το πεις και γαστρονομική ορθότητα, με κοινωνικούς… συμπεριληπτικότητα, με ταξιδιωτικούς… dish hopping. Εγώ, πάλι, θα προτιμήσω να σου το συστήσω -με λεκτικό μινιμαλισμό made in Japan(!)- ως το «perfect match» του φετινού χειμώνα.

Το Kiku, λοιπόν, το εστιατόριο-θεσμός του Γιώργου Ανδρίτσου, και πλέον και μέλος της S One Hospitality, που εδώ και κάτι παραπάνω από τρεις δεκαετίες έχει καταξιωθεί ως το νούμερο ένα σημείο αναφοράς όλων των μητροπολιτικών ευζωιστών που αναζητούν σε Αθήνα και Μύκονο την κορυφαία εκδοχή της ασιατικής κουζίνας, πάντα ακολουθεί μια απλή φιλοσοφία: κάθε πιάτο να είναι μια εμπειρία και κάθε γεύση ένα ταξίδι. Και για να αποδείξει της άποψής του το αληθές, φέτος περνάει σύνορα και σε νέες εποχές και συνδυάζει την διάσημη ιαπωνική κουζίνα του, που όπως πάντα υπογράφει ο Sergei Osipov, με μια σειρά πιάτων λατίνικου ταπεραμέντου. 
Και κάπως έτσι, ή ακριβώς έτσι, τα διάσημα Nigiri, τα Kiku rolls, τα Two Ways Prawn Tempura ή και τα Wagyu σε robata  γειτνιάζουν από αυτό τον Οκτώβριο με ιταλικής ιθαγένειας πιάτα, όπως η Pizza Rucola, το Uni Pasta (με soba noodles, αχινό και χαβιάρι) ή τα Ravioli Bolognaise.

Όχι δεν πρόκειται για mash up διαφορετικών φυλών κουζίνας σε ένα πιάτο ούτε για μία ακόμα fusion πρόταση. Aλλά για μία, -ακριβώς σαν ρομαντικό δείπνο μιας υπέρκομψης μέσα στο κιμονό της γιαπωνέζας με έναν αεράτο Μιλανέζο στο tailor made κοστούμι του- άκρως αισθησιακή συνάντηση των δύο πιο επιδραστικών γαστρονομικών πολιτισμών του κόσμου. Δίνοντας, τελικά, ένα μενού που περιλαμβάνει εναλλακτικές και τελείως διαφορετικές μεταξύ τους επιλογές δείπνου για κάθε γούστο. Κι αν σε όλα αυτά προσθέσεις και τη fun restaurant νότα με τα dj’s sets που ενορχηστρώνει γύρω από τη μπάρα του κάθε Παρασκευή και Σάββατο, συνοδεία μερικών από τα απολαυστικότερα cocktails της πόλης, δεν είναι να απορείς που η «La Vita E Bella» δηλώνει πλέον ως μόνιμη κατοικία της, αυτό το νεοκλασικό της Ξενοκράτους.  

Ιαπωνική και Ιταλική συνύπαρξη, λοιπόν, στο Kiku, ένα από τα πιο διαχρονικά εστιατόρια της Αθήνας με αξίες σταθερές και αδιαπραγμάτευτες, όπως οι γεύσεις του: Σταθερά στο υποβλητικό διατηρητέο του αριθμού 21 της κολονακιώτικης οδού Ξενοκράτους. Πάντα με αυτή την theatrale και συνάμα αφαιρετική διακόσμηση που υπογράφει  το γραφείο «Sissy Feida Interiors» και με τον σέξι φωτισμό να παίζει με τις διαθέσεις.  Εμμονικά με highlight του το Casa Kiku, στον πρώτο όροφο του εστιατορίου, που σαν λονδρέζικο members’ club είναι έτοιμο να απογειώσει κάθε privé δείπνο, εκλεκτική γευσιγνωσία ή απλά ένα ιδιαίτερης περίστασης gathering. Και φυσικά πάντα με την πιο ενδιαφέρουσα και μακριά λίστα σάκε της πόλης…

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου

Για άλλη μία φορά μέσα σε λίγες ώρες κατεβαίνω στο κέντρο της Αθήνας, αυτή τη φορά για να παραβρεθώ στο lunch του Οίκου Zolotas, με αφορμή τη παρουσίαση της νέας συλλογής κοσμημάτων ΑΕΝΑΟΝ, που αποτελεί το Γούρι για τη νέα χρονιά και στηρίζει συγχρόνως τα «Βήματα Ζωής» των παιδιών της ΕΛΕΠΑΠ.

Με υποδέχεται ο καλλιτεχνικός διευθυντής και CEO του οίκου Zolotas, Γιώργος Παπαλέξης, σαν πραγματικός genlteman, με τα πιο κολακευτικά λόγια τόσο για το Fay’s Control όσο και για εμένα.

Η συλλογή είναι η ομορφότερη από όλες τις -υπέροχες- που έχουν προηγηθεί, ο οικοδεσπότης μας με ξεναγεί σε κάθε ένα από τα κοσμήματα, που θα κερδίσουν τον θαυμασμό των πιο κομψών γυναικών της Αθήνας.

Επιστρέφω το απόγευμα σπίτι και φτιάχνω στα γρήγορα μία μικρή βαλίτσα, να χωράει μόλις τα πολύ απαραίτητα για μία υπέροχη φθινοπωρινή απόδραση, στις αγαπημένες μου Σπέτσες.

Καλό τετραήμερο να έχουμε, γεμάτο όμορφες στιγμές και υπέροχες εικόνες!

error: Content is protected !!