#IsupportGreekArtists: Η καμπάνια της Αλεξάνδρας Κολλάρου για την υποστήριξη των Ελλήνων καλλιτεχνών!

Το διάστημα που περνάμε παρουσιάζει προκλήσεις για όλους μας, η σκέψη μου όμως είναι ειδικά με τους καλλιτέχνες, οι οποίοι στη χώρα μας πάνε από τη μία δοκιμασία στην άλλη.

H Αλεξάνδρα Κολλάρου, ξεκίνησε την καμπάνια #iSupportGreekArtists για να στηρίξει τη δουλειά τους σε αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, για να μη ξεχάσουμε τους καλλιτέχνες τώρα που οι εκθέσεις και οι δράσεις τους έχουν ακυρωθεί – να γνωρίσουμε το έργο τους, αλλά και την ανθρώπινη διάσταση τους και -γιατί όχι- να τους υποστηρίξουμε εμπράκτως.

Η καμπάνια τρέχει σε συνεργασία με το artAZ και το The Artists’ Art Fair, το πρώτο art fair καλλιτεχνών στην Ελλάδα (εν αναμονή προς το παρόν).

Μέσα από αυτή τη δράση οι Έλληνες καλλιτέχνες μας συστήνονται με λίγα, μας απαντούν σχετικά με τον κορονοϊό και την επίδραση του στις ζωές τους και μας παρουσιάζουν τα έργα τους για να μάθουμε τη δουλειά τους και, αν θέλουμε, να τα αγοράσουμε, χωρίς διαμεσολάβηση, από τους ίδιους.

“Είμαι η Καλλιόπη και σχεδιάζω κυρίως με σινική μελάνη και πένα, ανθρώπινες φιγούρες στον χώρο. Εκτός από την δουλεία στο εργαστήριο, με ενδιαφέρει η δουλεία σε μουσικά λάιβ, όπου σκιτσάρω τους μουσικούς την ώρα που παίζουν. Ασχολούμε δηλαδή κυρίως με το γυμνό, το ερωτικό σχέδιο και με το σχέδιο μουσικών. Σε όλα αυτά αντιλαμβάνομαι το ανθρώπινο σώμα ως φόρμα. Ειδικά στους μουσικούς μ’ ενδιαφέρει το μουσικό όργανο ως επέκταση του σώματος τους. Αφορμή για το ξεκίνημα ενός σχεδίου μου δίνει η ζωή με τα εύκολα και τα δύσκολα της. Στη διαδικασία του σχεδίου είναι πάντα το στήσιμο και η οργάνωση της σύνθεσης στο επίκεντρο.”

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Είναι σίγουρα μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Μια απότομη και ξαφνική μεταφορά σε μια νέα πραγματικότητα, μια πραγματικότητα αναμονής για το τι θα συμβεί.
Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Ολοκλήρωσα κάποια έργα τα οποία είχα ξεκινήσει προτού βρεθούμε σ αυτήν την κατάσταση και δουλεύω, κυρίως ημερολογιακά, πάνω σε όλο αυτό που ζούμε.
Πως περνάς την καραντίνα;
Επικοινωνώ με τους αγαπημένους μου. Αντιμετωπίζω τις συνθήκες που φέρνει η κάθε μέρα της καραντίνας, όπως ψώνια στο σούπερ μάρκετ, να βρω λύσεις για τα χρηστικά αντικείμενα που τώρα βρήκαν την στιγμή να χαλάσουν. Προσπαθώ να προσαρμοστώ και να συνεχίσω να λειτουργώ. Το σχέδιο μου μόνιμος συνοδός. .
Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Λόγω κρίσης, όλα τα τελευταία χρόνια ήταν δύσκολα για την τέχνη. Τώρα ακόμα περισσότερο, αλλά έχει προτεραιότητα ο ιός. Η δημιουργία όμως δεν σταματάει, καρποφορεί σε όλες τις συνθήκες και αντανακλά πάντα. Οπότε συνεχίζουμε.
Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν τελειώσει;
Θα ήθελα, με όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται – σίγουρα με τους αγαπημένους μου – να μοιραστώ χαρά σ΄ ένα μεγάλο γλέντι. Ή να πάω στο στέκι μου, να ακούσω ένα ωραίο λάιβ, να πιώ ρακή και να κάνω lifedrawings τους μουσικούς. Αυτό μου λείπει πολύ.

“Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Πρωτοπαπάς και είμαι ακαδημαϊκός ζωγράφος και καθηγητής χρώματος και σχεδίου στην Barcelona Academy Of Art. Είμαι από την Κόρινθο και ζω τα τελευταία 5 χρόνια στην Βαρκελώνη όπου διδάσκω και παράλληλα φτιάχνω ένα πρώτο δείγμα προσωπικής μου δουλειάς με στόχο να εκπροσωπηθώ από κάποια gallery στο μέλλον.”

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Είναι κάτι σαν από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ειδικά όταν κοιτάς έξω από το παράθυρό σου και βλέπεις τα πάντα άδεια.. Ζώντας σε μια τόσο ζωντανή πόλη όπως η Βαρκελώνη η τωρινή κατάσταση μοιάζει τρελή.
Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Η Ακαδημία όπου διδάσκω έκλεισε όπως όλα τα άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα και αυτό θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στον μισθό μας. Επίσης με την κατάσταση να μην καλυτερεύει προς το παρόν δεν ξέρουμε πότε θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε τα μαθήματα. Από την άλλη έχω πλέον άπλετο χρόνο στην διάθεσή μου για να συνεχίσω τους πίνακές μου. Οι ζωγράφοι είμαστε όλη την ώρα σε “καραντίνα” οπότε είμαι συνηθισμένος στο να κάθομαι όλη μέρα στο στούντιό μου και να δουλεύω.
Πως περνάς την καραντίνα;
Στο σπίτι / στούντιο μου μαζί με την κοπέλα μου και το σκυλί μας. Βγαίνουμε έξω μόνο για ψώνια και για να βγάλουμε βόλτα τον σκύλο. Το πρόγραμμα έχει ζωγραφική, φαγητό, ταινίες και κανά επιτραπέζιο.
Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Δεν με προβληματίζει κάτι συγκεκριμένα. Το βλέπω σαν ευκαιρία να ζωγραφίσω ακόμα περισσότερο και να βελτιώσω την δουλειά μου. Οικονομικά υπάρχει ένα θέμα με το κλείσιμο όλων των σχολών αλλά θα περάσει και αυτό.
Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν τελειώσει;
Θα πάω στην σχολή για να διδάξω και να δω τους μαθητές μου. Επίσης θα πάω σε ένα art store να αγοράσω υλικά γιατί αυτή την περίοδο δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα…

“Είμαι η Μariana και σχεδιάζω χαρακτήρες.
Οι ήρωες μου αφηγούνται ιστορίες από διαφορετικούς τόπους και εποχές που μπλέκονται μεταξύ τους, όχι ακριβώς όπως γίνεται στη ζωή αλλά -ίσως- όπως θα θέλαμε να γίνεται. Χρησιμοποιώ διάφορες τεχνοτροπίες και μου αρέσει να εξερευνώ νέες εφαρμογές και υλικά, αλλά ζωγραφίζω χρησιμοποιώντας μόνο απλά γεωμετρικά
σχήματα – είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της δουλειάς μου. Λατρεύω τις γάτες και τη μουσική – θεωρώ ότι πάνε πακέτο με τα εικαστικά!”

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Μοιάζει με τα έργα επιστημονικής φαντασίας που βλέπουμε στο σινεμά. Μοιάζει με φτιαχτό φόβο.
Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Για μένα δεν αλλάζει τίποτα! Εργάζομαι από το σπίτι, όπως και πρώτα.
Πως περνάς την καραντίνα;
Βάφω το σπίτι μου, παίζω μπουζουκάκι και ζωγραφίζω -πάντα παρεούλα με τα τρία γατιά μου.
Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Θέλω να φτιάξω μια ταινία κινουμένων σχεδίων όπου οι χαρακτήρες μου λένε ένα τραγούδι.
Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν τελειώσει;
Θα πάρω το πρώτο τραμ και θα πάω για μπάνιο στο Φάληρο.

“Είμαι ο Ιάκωβος και τα τελευταία 5 χρόνια μένω στην Αθήνα.
Αποφεύγω να θέτω ορια σε αυτό που κάνω και πειρματίζομαι δημιουργώντας γλυπτά και επιτοίχια έργα αλλά και εγκαταστάσεις και κατασκευές σε εγκαταλελειμένους χώρους. Μου αρέσει να δουλεύω με ανακυκλώσιμα υλικά. Πλαστικές σακούλες και ρούχα αποτελούν κάποια από τα εργαλεία που χρησιμοποιώ. Βασικό μέλημα στη δουλειά μου είναι να κάνω όσα λιγότερα σκουπίδια μπορώ.”

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Μια ψευδαίσθηση, σαν να ζούμε σε μια ταινία.
Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Αρκετά, ήταν να κάνω μια ατομική έκθεση τον Μάιο. Τώρα στην αναμονή.
Πως περνάς την καραντίνα;
Κυρίως στο στούντιο, μένω με την κοπέλα μου και φτιάχνω διάφορα πράγματα.
Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Η συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους, με φίλους και οικογένεια.
Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν τελειώσει;
Θα πάω στη θάλασσα, μου έχει λείψει ήδη.

“Είμαι η Ντίνα Κουμπούλη, φωτογράφος και σκηνοθέτης. Εστιάζω στα μεγάλα αλλά και στα μικρά κοινωνικά θέματα. Επίσης σκηνοθετώ φωτογραφικές σεκάνς οι οποίες ξετυλίγουν, μεσα από τον χρόνο, ανθρώπινες ιστορίες και μνήμες. Ο άνθρωπος και τα έργα του μεσα στον χωρόχρονο είναι το κεντρικό θέμα των φωτογραφιών και των ταινιών μου. Σαν αδιόρθωτη σινεφίλ επηρεάζονται τα έργα μου από τους αγαπημένους μου Αντονιόνι, Ταρκόφσκι και το κίνημα της Nouvelle Vague που είναι για μένα ατελείωτη πηγή έμπνευσης.”

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Αυτό που περνάμε όλοι μας είναι σαν να είμαστε ήρωες σε έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο – αυτοσχεδιάζουμε σε μιά αχαρτογράφητη πραγματικότητα…
Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Με επηρεάζει άμεσα επαγγελματικά, οι φωτογράφοι είχαν επηρεαστεί δραματικά από την οικονομική κρίση οπότε τωρα δεχόμαστε και άλλο πλήγμα.
Πως περνάς την καραντίνα;
Ταξινομώντας ένα τεράστιο αρχείο, δουλειά που απέφευγα εντέχνως μέχρι τωρα, κάνοντας γιόγκα συνδεδεμένη με την αγαπημένη ομάδα μου και σκεπτόμενη νέα projects, συνεχώς από τις καθημερινές προκλήσεις.
Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Αυτή την στιγμή με προβληματίζει να βγούμε όρθιοι από αυτήν την κατάσταση πραγμάτων, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον. Πιστεύω ότι η τεχνη είναι θεραπευτική,οι άνθρωποι έβρισκαν πάντα παρηγοριά στην τεχνη, η οποια σε δύσκολους καιρους μας εχει αποδείξει ότι είναι ζωντανή.
Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν τελειώσει;
Θα βγω έξω στην φύση να φωτογραφίζω άγρια ζώα, ουτοπικό για όποιον με γνωρίζει, αλλά και πόσο απελευθερωτικό ταυτόχρονα…

“Συνήθως όταν αναφέρομαι στον εαυτό μου χρησιμοποιώ τρίτο πρόσωπο, εδώ θα κάνω μια εξαίρεση. Οι εμμονές μου είναι η αόρατη δύναμη που με ωθεί ως δημιουργό. Τα άκρα, τα δυο σημεία που κλείνει ο κύκλος, η γέννηση με κέντρο τον ερωτά και αυλαία τον θάνατο, όπως αυτά περιγράφονται, στην μυθολογία στις θρησκείες και στην ιστορία της τέχνης, είναι το υλικό που ερμηνεύω, παραφράζω, βανδαλίζω στα έργα μου. Το ανθρώπινο σώμα παραμένει πάντα ο πρωταγωνιστής! Αυτά τα λίγα κοιτώντας λοξά τον καθρέφτη. Είμαι ο Νίκος Γιαβρόπουλος.”

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Πολύ εποικοδομητικό σε βάθος χρόνου, θυμίζω ότι πριν την Αναγέννηση η μαύρη πανώλη θέρισε το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ευρώπης.
Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Πολύ θετικά! Έχω άφθονο χρόνο να παρατηρήσω τις ατέλειες που έχουν τα απούλητα έργα μου.
Πως περνάς την καραντίνα;
Σχεδόν όπως όλοι, διάβασμα, μουσική, ταινίες, facebook, pornhub…
Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Το γεγονός ότι δεν θα πάρω τα 800€, οι εικαστικοί είμαστε ανύπαρκτοι!
Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν τελειώσει;
Να μάθω να πειθαρχώ στους κανόνες της αγιογραφίας…

“Είμαι η Μιλένα, εικαστικός και full-time μαμά. Με ενδιαφέρει να ζωγραφίζω αυτό που νιώθω και όχι αυτό που βλέπω. Δουλεύω απευθείας στον καμβά χωρίς προσχέδιο. Ο καμβάς για εμένα είναι η απόλυτη ελευθερία του νου και η αφηρημένη ζωγραφική ο δικός μου τρόπος ενδοσκόπησης και απόδοσης των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ο ήλιος, η θάλασσα, η χαρά και η ελευθερία κυριαρχούν στην έμπνευσή μου και η ικανοποίηση της ανάγκης μου να εκφραστώ, με τα έργα μου, δεν κατευθύνεται στο να αναπαριστά τον υλικό κόσμο αλλά στο να παράγει θετικά συναισθήματα, πέρα από τους κανόνες.”

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Ουδέν κακόν αμιγές καλού και αυτό το καλό προσπαθώ να το μεγιστοποιήσω. Εφόσον μας έτυχε, ας το αξιοποιήσουμε όσο καλύτερα γίνεται.
Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Θετικά. Είναι μία δημιουργική παύση που γεννάει πολλές καινούργιες ιδέες.
Πως περνάς την καραντίνα;
Θεωρώ δεδομένο το #ΜένουμεΣπίτι οπότε βρήκα ευκαιρία να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με πράγματα που αγαπώ όπως η κηπουρική, το διάβασμα, το σπίτι.
Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Δεν με προβληματίζει κάτι, αντίθετα, έχω βρει άφθονο χρόνο να δουλέψω πάνω σε μια ιδέα που είχα εδώ και χρόνια για ένα installation.
Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν τελειώσει;
Το επόμενο δευτερόλεπτο θα ταξιδεύω για το νησί μου, τη Νάξο.

“Είμαι ο Φάνης, εικαστικός φωτογράφος και video artist. Aσχολούμαι με εικόνες στατικές και κινούμενες, με ενδιαφέρει ο άνθρωπος – ο τρόπος ζωής και το αστικό τοπιο ως έμπνευση αλλά και καμβάς. Βγάζω φωτογραφίες στον δρόμο, σκηνοθετώ σημειολογικές εικόνες στο στούντιο, φτιάχνω εσωτερικές ιστορίες με οπτικοακουστικά μεσα – μ’ αρέσει ο εξπρεσιονισμός και είμαι καλά.”

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Έχω δει ανάλογες ταινίες αλλά συνήθως έτρωγα ποπ κορν στον καναπέ, τώρα εγώ είμαι στην ταινία και άλλος στον καναπέ – για τα ποπ κορν δεν ξέρω.
Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Είναι όλα on hold δυστυχώς, μα πανδημία;
Πως περνάς την καραντίνα;
Βιβλία, μουσική, ταινίες, και περιπάτους με αδειόχαρτο.
Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Η επόμενη μέρα, νομίζω κανείς δεν ξέρει πως θα είναι.
Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν τελειώσει;
Θα πάω σίγουρα για μπύρες

“Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ονειρεύομαι. Ο κόσμος της φαντασίας μοιάζει πιο δελεαστικός και πιο αληθινός από τον πραγματικό. Ξεκίνησα να ζωγραφίζω για να κατασκευάζω κόσμους όπως μου αρέσουν, για να χάνω το χρόνο μέσα στη διαδικασία, για να συλλέγω υλικά για το προσωπικό μου εργαστήριο. Στα ζωγραφικά έργα δουλεύω με μελάνι, ακουαρέλα, λάδι και μικτές τεχνικές. Με απασχολεί η οργάνωση του χάους και το δίκτυο. Οι δισδιάστατες εικόνες αποτελούν προσχέδια για τρισδιάστατες εγκαταστάσεις, κρατώντας την αυτονομία τους. Αυτή την περίοδο με απασχολεί ιδιαίτερα η σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων. Αποτελούμε όλοι μας μια αλυσίδα. Η δομή είναι ίδια στα εγκεφαλικά κύτταρα, στο δίκτυο του υπολογιστή, στις αεροφωτογραφίες μητροπόλεων, αλλά και σε εικόνες δικτύου στο μικροσκόπιο. Όλα συνδέονται ρυθμικά σε μία ροή.”

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Είναι μια καλή ευκαιρία να δω πώς αντιδρώ απέναντι σε κάτι άγνωστο, το οποίο δεν μπορεί να ελέγξει κανείς με απόλυτη σιγουριά, αλλά μόνο με πιθανότητες. Παρατηρώ το συναίσθημα και αισθάνομαι δυνατή που μπορώ να το ελέγξω. Μοιάζει πολύ με τη ζωγραφική.
Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Ως επάγγελμα, επιμένω να είμαι ζωγράφος, παρότι δεν βιοπορίζομαι ευθέως από αυτό. Σίγουρα βλέπω καθαρά πόσοι άνθρωποι αντέχουν και πόσοι είναι επιφανειακοί. Είμαστε όλοι μας αλυσίδα. Άρα, προκύπτει το ερώτημα: για ποιον ζωγραφίζω;
Πως περνάς την καραντίνα;
Καλή διατροφή, άσκηση, διάβασμα, μουσική, ζωγραφική και αγκαλιά με τους δυο γάτους μου.
Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Με προβληματίζει το πώς θα καταφέρω με τα εργαλεία του ζωγράφου να εντάξω στη δουλειά ζητήματα, που να αφορούν το σύνολο της κοινωνίας. Ειδικά σε κρίσιμες καταστάσεις, αν δεν έχεις κάτι να πεις, οφείλεις να σιωπάς.
Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν τελειώσει;
Το πρώτο που θα κάνω όταν τελειώσει είναι να μπω στο αυτοκίνητο και να επισκεφτώ τον αγαπημένο μου τόπο καταγωγής, την Κυπαρισσία.

“Είμαι ο Κωνσταντίνος, είμαι καλλιτέχνης και fashion illustrator. Εμπνέομαι ιδιαίτερα από τη μόδα και την κουλτούρα της κατανάλωσης. Σήμα κατατεθέν μου είναι οι αλλόκοτοι ήρωες μου: ερωτικά και μυστηριώδη αγόρια και κορίτσια, που σε προκαλούν να ταξιδέψεις σε μια σύγχρονη, βίαια κομψή, χώρα των θαυμάτων. Μπορείς να πεις ότι εξερευνώ το βασίλειο των ξεχασμένων υποσχέσεων και τις φαντασιώσεις του σύγχρονου αστού, με ενσυναίσθηση και αγάπη, όπως απαιτούν αυτά τα ευαίσθητα θέματα.”

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Είναι σαν να βλέπω μια ταινία όπως το 2011 νομίζω που είχε προβληθεί η ταινία Contagion. Ο βαθμός φρικάουτ μου ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά.
Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Τα επαγγελματικά ήταν και από πριν επηρεασμένα από την οικονομική κρίση οποτε αυτό το διάστημα λίγο παραπάνω.
Πως περνάς την καραντίνα;
Δημιουργικά και λόγω της καραντίνας δεν σου αποσπά τίποτα από την προσοχή. Ευτυχώς εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε αυτό το καλό. Ζωγραφίζω και σχεδιάζω τα επόμενα projects.
Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Το ότι ποιος νοιάζεται για την τέχνη μέσα σε αυτήν την κατάσταση που επικρατεί; Αν και η τέχνη, χαζεύοντας την, μπορεί να σε ταξιδέψει και να σε κάνει να ξεχαστείς έστω και για λίγο.
Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν τελειώσει;
Θα πάω γυμναστήριο. Το μόνο που μου λείπει πολύ. Με τους φίλους κάνω FaceTime οπότε τους βλέπω.

Είμαι η Paraskevi, αρχιτεκτόνισσα και εικαστικός. Χαρακτηριστικά μου έργα είναι οι αφαιρετικές δημιουργίες με έντονα χρώματα σε συνδυασμό με καθαρές γραμμές. Ως εικαστικός προτιμώ τη μινιμαλιστική αφαιρετική απεικόνιση, η οποία μπορεί με λίγα να “πει” πάρα πολλά. Επίσης, λατρεύω την άφατη υλικότητα του χρώματος. Αυτή η αγάπη με ωθεί σε διαρκή αναζήτηση καινοτόμων τρόπων καλλιτεχνικής έκφρασης με διαφορετικά υλικά μέσα και ζωγραφικές πρακτικές. Με αυτόν τον τρόπο επανεφεύρω διαρκώς την καλλιτεχνική μου ταυτότητα, πράγμα που μου επιτρέπει να εξελίσσομαι ως εικαστικός.

Κορονοϊός λοιπόν. Πως σου φαίνεται αυτό που περνάμε;
Σκηνή από ταινία ενός φοβικού μέλλοντος που έφτασε.
Πως σε επηρεάζει επαγγελματικά;
Όσον αφορά στην πρωινή μου δουλειά, δουλεύω εξ’αποστάσεως ήδη. Όσον αφορά στην τέχνη, συνεχίζω να παράγω κανονικά.
Πως περνάς την καραντίνα;
Όπως την περνάω πάντα: Ασχολούμαι με την οικογένεια, το σπίτι και πολλή τέχνη.
Ποιό θέμα σε προβληματίζει περισσότερο, σχετικά με τη δουλειά, αυτήν την στιγμή;
Κανένα αυτή τη στιγμή.
Τι είναι το πρώτο που θα κάνεις όταν τελειώσει;
Θα βγω να πιω 2 μαργαρίτες.