ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

Οι μαμάδες του Β'3, ενός Σχολείου της Αττικής…

Τετάρτη απόγευμα στις 18.00′. Μέση της εβδομάδας, στην πιο νευραλγική της ώρα. Κανονικά θα έπρεπε να είμαι παντού, εκτός από την μπλοκαρισμένη Κηφισίας κατευθυνόμενη στο κτήριο “Κωστής Παλαμάς”, του Πολιτιστικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όχι, δεν πάω σε κάποιο ρεπορτάζ, να κάνω μία συνέντευξη ή να παραβρεθώ καλεσμένη σε δεξίωση κάποιου ακαδημαϊκού.

Έχω αφήσει πίσω μου τα πάντα, και με παρέα μία ψηλή βροχή που δεν λέει ούτε να ξεσπάσει ούτε να κοπάσει, πάω να συναντήσω τις φίλες μου, που δεν είναι άλλες από τις μητέρες των επτάχρονων συμμαθητών της κόρης μου.
Γυναίκες που μέχρι πέρυσι δεν γνώριζα καν, και πλέον μας συνδέουν τόσα πολλά που δικαιωματικά έχουν μπει στο κουτάκι της καρδιάς, με το χαρακτηριστικό “φίλες”

Χθες το απόγευμα, στο κτήριο “Κωστής Παλαμάς”…

Παω να συναντήσω τις μαμάδες του Β’3. Μα τι λεω; Πάω να συναντήσω τις φίλες μου. Μας συνδέουν τόσα πολλά…


Μας έχει καλέσει η μαμά του Γιώργου, η Καθηγήτρια Σχολικής Ψυχολογίας και Διευθύντρια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σχολικής Ψυχολογίας και του Κέντρου Έρευνας και Εφαρμογών Σχολικής Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Σίσσυ Χατζηχρήστου, για να συζητήσουμε το θέμα “Παιδιά και γονείς: Ενισχύοντας αυτή τη σημαντική σχέση”.

Η Σίσσυ κατευθύνει με μαεστρία όλα όσα μας απασχολούν…

Βέβαια, όσο εντυπωσιακοί και βαρύγδουποι και αν είναι οι τίτλοι της, εμείς πάμε να βρούμε το Σισσάκι μας, την μαμά του Γιώργου, και με την επιστημονική καθοδήγηση της να συζητήσουμε με τις φίλες μας, όλα όσα μας απασχολούν που έχουν να κάνουν με τα παιδιά μας. Αλλά και όσα, δεν γνωρίζαμε πως μας απασχολούν, και η Σίσσυ μας άνοιξε έναν καινούργιο, τεράστιο ορίζοντα αλλά και πολλή τροφή για σκέψη. Σκέψη που μοιραζόμαστε.


Δεν έχει καμία σημασία σε ποιο Σχολείο πάνε τα παιδιά μας. Δεν εφησυχάζουμε τους προβληματισμούς μας σε Συλλόγους Γονέων & Κηδεμόνων, δεν περιμένουμε να λύσουν τα πάντα οι δάσκαλοι, όσο καλά κι αν κάνουν την δουλειά τους.
Η Σίσσυ θέτει σκέψεις, εμείς ανταλλάσσουμε εμπειρίες, ένστικτα, γνώσεις, ερωτήσεις, αν έχει καμία από εμάς την απάντηση, την μοιραζόμαστε και αυτή.
Μιλάμε για την δράση του Δικτύου Σχολείων, την πρωτοβουλία της Σίσσυς, το Πρόγραμμα Συν-Φροντίζω  “Connecting for Caring”, μιλάμε για την ψυχολογική στήριξη των παιδιών σε καταστάσεις κρίσεων, μπροστά στα μάτια μας περνάνε πίνακες με λέξεις όπως “Παλινδρόμηση”, “Συναισθηματικά Συμπτώματα”, “Σωματικά Συμπτώματα”, η Σίσσυ μας διαβάζει ένα συγκλονιστικό παραμύθι το “Ποιος είδε το πραγματικό Δάσος” -για να καταλήξουμε πως βλέπουμε πάντα μόνο αυτό που ψάχνουμε-, βουτάμε στα βαθιά, μα έχουμε τα χέρια των φιλενάδων μας να μας σηκώσουν.

Δύο ώρες μετά, βγαίνουμε στην βροχερή Ακαδημίας. Με μπόλικη τροφή για σκέψη…

Είπαμε πολλά. Και ακόμη περισσότερα στο κομψό εστιατόριο “Parliament” του ξενοδοχείου NJV Plaza, που πήγαμε όλες μαζί αμέσως μετά το Πολιτιστικό Κέντρο, για cheese & wine. Με τα πόδια. Κάτω από την βροχή, να μοιραζόμαστε κάποιες ελάχιστες ομπρέλες, μα ποιος δίνει σημασία; Μιλάμε, γελάμε δυνατά, σκεφτόμαστε ακόμα πιο δυνατά, είμαστε μητέρες. Κάνουμε τα λάθη μας, κοιμόμαστε με τις τύψεις μας, ξυπνάμε με τα φιλιά των παιδιών μας λαχταρώντας να μας βάλουν στον κόσμο τους.
Σε έναν κόσμο που κρύβει χαρές αλλά και αγωνίες, παιχνίδι αλλά και φόβο, φίλους και μοναξιά.

Ευχαριστούμε Σισσάκο!


Στο τέλος της μαγικής βραδιάς μας, εγώ τους υπόσχομαι πως θα γράψω σήμερα στο Fay’s Control ένα κείμενο της Liz Evans για το πως μπορούμε να μάθουμε όσα πιο πολλά -και ποιοτικά- μπορούμε για την ζωή των παιδιών μας στο σχολείο, και η Βάσω μας υπόσχεται πως θα μας στείλει ένα συγκλονιστικό βίντεο που είδε με τον γιο της και αφορά την προστασία τους από την σεξουαλική κακοποίηση.
Απολαύστε το…

Σας ευχαριστώ κορίτσια…xxx

 

error: Content is protected !!