Την Τρίτη που μας πέρασε ήταν τα γενέθλια του Γιώργου Ντάβλα, ο οποίος μας προσκάλεσε για ένα δείπνο στα “Χρώματα Βυθού”. Από που να ξεκινήσω; Από τον Γιώργο, από το δείπνο ή από το αγαπημένο μου εστιατόριο στη Ν. Ερυθραία; Ή μήπως από τους καλεσμένους της βραδιάς, όλα τα πρόσωπα τα πιο αγαπημένα; Θα προσπαθήσω να τα βάλω σε μία σειρά.
Η Δήμητρα Ραφτοπούλου , ιδιοκτήτρια του εστιατορίου, υποδέχεται τον εορτάζοντα και την Έλενα Ντάβλα
Ποιος δεν γνωρίζει τον Γιώργο; Είναι σαν την Coca Cola. Ή σαν την Μενεγάκη, όλοι τους γνωρίζουν. Από ότι αντιλαμβάνεστε, εγώ τον γνωρίζω από την αρχή της καριέρας μου. Και της δικής του. Βοηθός της Νίνας Βλάχου στον “Ελεύθερο Τύπο” τότε εγώ, τον είχαμε τον Γιώργο πρωί, μεσημέρι, βράδυ στο γραφείο μας, μπας και περαστεί κάποια φωτογραφία του ή κάποιο θέμα του. Αν δεν του το βάζαμε, δεν έφευγε, τόσο απλά. Όσο και αν κάποιοι μπορεί να κορόιδευαν αυτή την τακτική, εγώ τον παραδεχόμουν για αυτή την επιμονή και ήμουν σίγουρη πως θα τα καταφέρει. Και τα κατάφερε. Και όσες φορές χρειάστηκε στο μέλλον να τοποθετηθώ δημόσια με την γνώμη μου για τον Γιώργο, πάντα διατυμπάνιζα το μόνο αληθινό γεγονός: ο Ντάβλας το ‘χει, τέλος. Ταλέντο; Επιμονή; Αγάπη για αυτό που κάνει; Χιούμορ; Όρεξη για δουλειά; Όπως θέλεις πες το. Και ο Γιώργος όταν τα κατάφερε, πρώτα από όλους φρόντιζε τους φίλους του , τους δημοσιογράφους , και μετά τους πελάτες του. Το τι ταξίδια οργάνωνε και το τι εκδρομές, δεν έχουν ξαναγίνει, και δυστυχώς, από ότι φαίνεται, ούτε θα ξαναγίνουν. Όχι. Δεν μιλάμε για σχέση δούνε και λαβείν. Μιλάμε για σχέση ζωής. Τον καλομάθαμε γιατί το αξίζει και μας καλόμαθε γιατί μας αγαπάει. Πως το λέει ο λαός μας; Η πρώτη φορά είναι τυχαία, η δεύτερη σύμπτωση, ε, τόσα χρόνια μετά, κρατάει ακόμα αυτή η κολόνια. Και η σχέση δεν έχει προδωθεί. Μικρά παιδιά ήμασταν και γίναμε γονείς, βάλαμε και γυαλιά πια. Και αγαπήσαμε και την γυναίκα του, και τα δύο αγόρια του. Και κάναμε και revellion με απίθανο menu από τα χέρια της μαμάς του. Και φάγαμε και ψωμί και αλάτι μαζί. Και στα χρόνια της κρίσης, ο Γιώργος δεν θα έκανε ένα birthday dinner απλά για “τα τυπικά” και για τους φωτογράφους. Μόνο για όσους αγαπά. Και ήμασταν όλοι κοντά του, και αυτή τη φορά. “Σας παρακαλώ πολύ μην φέρετε δώρα” τελείωνε η πρόσκληση που μας έστειλε…Πόσο Γιώργος! Συμπτωματικά ή όχι λοιπόν, επέλεξε ένα από τα πιο αγαπημένα μου εστιατόρια. “Για τα μεσημέρια της Κυριακής” όπως το χαρακτηρίζουμε με τον Νικόλα , αφού είναι άπειρες οι Κυριακές μας που περνάμε στα “Χρώματα Βυθού” του Μάνου και της Βίκυς Ραφτοπούλου. Άλλες φορές μόνο με την κόρη μας, άλλες με μεγάλη παρέα. Μεσημέρι πάμε και βράδυ φεύγουμε αλλά δεν είναι της στιγμής. Λοιπόν, ο Γιώργος, είχε φροντίσει για ένα υπέροχο δείπνο με Μαριναρισμένες Γαρίδες al pesto, Burgers με φρέσκια Σκορπίνα, Γύρο Ψαριού και Νιόκι με φρέσκες καραβίδες, ένα θαυμάσιο menu δια χειρός Γιάννη Φραγκίσκου , που συνοδέψαμε με δροσερό λευκό κρασί Boutari. Και του τραγουδήσαμε το “happy birthday” και ελπίζουμε να του το τραγουδάμε για άπειρα χρόνια ακόμα. Και θα είμαστε όλοι πάντα εκεί, γιατί ο Γιώργος είναι καλό παιδί. Όχι για έναν χρόνο, τυχαία. Ούτε για δύο, συμπτωματικά. Χρόνια πολλά αγαπημένε μου! Και να είσαι πάντα η ευχάριστη δροσιά της αποπνικτικής Αθήνας!
Τα των καλεσμένων τώρα….
Ρόη και Βασίλης Αποστολόπουλος. Μία από τις πιο αγαπημένες μου φίλες. Μία σχέση εμπιστοσύνης, δοκιμασμένη στον χρόνο. Όλες μας τις χαρές, μαζί τις περάσαμε. Ελπίζω να έρθουν και άλλες τόσες…
Γιάννης και Ελίνα Δεληκωστοπούλου. Ο Γιάννης ήταν για χρόνια αυτό που λέμε ο “κολλητός” μου. Ακόμα είναι, απλά τώρα έχουμε αποκτήσει ο καθένας τις οικογένειες του και αναπόφευκτα δεν είμαστε συνέχεια μαζί. Κάποτε ήμασταν. Με συνόδευε και τον συνόδευα παντού. Ήξερε όλα τα μυστικά μου και εγώ τα δικά του. Όλα!Τώρα, αγαπάω εξίσου και το Ελινάκι. Ένα από τα πιο αξιόλογα και όμορφα κορίτσια της Αθήνας
- Δημήτρης Λυμπερόπουλος και Μαρίνα Βερνίκου. Καλά, για την σχέση μου με την Μαρίνα σας έχω πει πολλά, τι να λέμε τώρα… Ο Δημήτρης είναι ο πιο αγαπημένος μου συνάδελφος από όλους. Λατρεύω την πένα του, λατρεύω τον ίδιο
Ο Χάρης Τσιμόγιαννης είναι ο καλύτερος μου φίλος. Όχι, είναι οικογένεια. Θέλει να γράψουμε μαζί και το βιβλίο του αλλά κάθε απόπειρα μάταια, τα γέλια πολλά! Μαζί του, η υπερταλαντούχα Όλγα Γουλανδρή και ο Κάρολος Φιξ.
Ηλίας Κοκοτός, Κατερίνα Γιαννακοπούλου. Ο Ηλίας , εκτός όλων των άλλων είναι τα καλοκαίρια μας στην Ελούντα. Τυχεροί όσοι έχουν ζήσει την φιλοξενία της οικογένειας Κοκοτού…
Νάντια Νικολαϊδη, Χριστίνα Μήτση, Φανή Σαραντοπούλου. Το Ναντιάκι, εκτός του ότι είναι σύζυγος του “καλύτερου γυναικολόγου του κόσμου”, του γυναικολόγου μου του Πέτρου Νικολαϊδη, είναι και η πιο κοντινή μου γειτόνισσα. Μεσοτοιχεία τα σπίτια μας. Και τα καλοκαίρια μας, κοινά στις Σπέτσες. Για την Φανούλα τι να πω; Τα είπα όλα σε ειδικό αφιέρωμα σε τούτο το site. Το υπέροχο κόσμημα που φοράει είναι δημιουργία της.
Δύο μεγάλες κυρίες της πολιτιστικής και κοινωνικής σκηνής του τόπου.Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα, Νέλλυ Δόξα.
Μανίτα Χατζηφωτίου. Λατρεμένη! Τα καλοκαίρια της μυρίζουν Σπέτσες, τις ίδιες μυρωδιές από τον ίδιο βασιλικό και την βοκαμβίλια που μυρίζουν και τα δικά μου…
Μελίνα Δασκαλάκη, Μάγδα Μπαλτογιάννη. Πόσες φορές έχω γράψει για αυτές τις δύο υπέροχες κυρίες…
Μικαέλα Δόξα, Γιασμίν Οικονομοπούλου. Τι να πρωτοθυμηθώ! Πάντως τα γλέντια που έχω κάνει με την Γιασμίν στο Bricolage, ποτέ και με καμία άλλη…Είναι υπέροχη οικοδέσποινα, καταπληκτική καλεσμένη, πραγματική φίλη, καλό παιδί.
Κάρολος Φιξ, Ειρήνη Νταϊφά, Νίκος Χαρλαύτης. Η Ειρήνη δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο από μόνη της. Δεν νοούμαι δείπνο σπίτι μου χωρίς την παρουσία της, δεν νοείται ταξίδι χωρίς την συντροφιά της. Αστείρευτη. Λατρεμένη πραγματικά. Ο Νίκος Χαρλαύτης είναι από τα πιο γκυκά παιδιά αυτό που λέμε “της κοσμικής Αθήνας”. Και μου φτιάχνει τα ωραιότερα CD. Και μου στέλνει θεϊκές κάρτες. Τις έχω όλες!
Alexandra & Alexander Holland. Τόσο αγαπητοί σαν να τους γνωρίζαμε από πάντα!
Άρης και Μπεατρίς Στεροδήμα, Μαρία και Άλκης Βατόπουλος. Οι μεν πρώτοι περιμένουν από μέρα σε μέρα το μωρό τους να γενηθεί, οι δε δεύτεροι κολλητοί από χρόνια. Αρκεί να πω πως με το Μαράκι μεγαλώσαμε μαζί στην Βουλιαγμένη και περάσαμε παρέα τα ομορφότερα χρόνια της ζωής μας στον Ναυτικό Όμιλο της.
