Good days, good friends & great memories: Η εβδομάδα του Fay’s Control μέσα από 71 όμορφες εικόνες και ιστορίες!
Every day may not be good, but there’s good in every day…
The Greek Sale, 21 May 2025, 13:00 CEST, Paris, Avenue Hoche
Το πρώτο απόγευμα της εβδομάδας με βρίσκει στο Amalias 36, όπου πραγματοποιείται το Private Cocktail Reception για τη δημοπρασία The Greek Sale, κατά τη διάρκεια της οποίας ο οίκος BONHAMS θα διαθέσει τα έσοδα από τις πωλήσεις συγκεκριμένων έργων προς ευόδωση των σκοπών του International Foundation for Greece.
Ο οίκος Bonhams και η εταιρεία εικαστικών συμβούλων Art Expertise, συνεργάτες του οίκου στην Ελλάδα, διοργανώνουν τη δημοπρασία The Greek Sale με τη συμμετοχή έργων Ελλήνων καλλιτεχνών. Η δημοπρασία θα πραγματοποιηθεί στο Παρίσι στις 21 Μαΐου 2025, ενώ ο οίκος Bonhams θα δημοπρατήσει συγκεκριμένα έργα για φιλανθρωπικό σκοπό και όλα τα έσοδα θα διατεθούν για την ενίσχυση του έργου του International Foundation for Greece.
Είμαι πολύ υπερήφανη που μέσα από τη δύναμη του Fay’s Control και του The Pop up Project μπορώ να συνεισφέρω στο συγκινητικό έργο του International Foundation for Greece, ιδρύθηκε στο Λονδίνο από τον Γιώργο και την Ασπασία Λεβέντη με κύριο στόχο τη προώθηση του Ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό σε συνεργασία με διεθνείς προσωπικότητες των τεχνών και των επιστημών, καθώς και η κοινωνική προσφορά, όπως η εξασφάλιση θέρμανσης για τα σχολεία των ακριτικών περιοχών της Ελλάδας.
The Greek Sale 21 May 2025, 13:00 CEST, Paris, Avenue Hoche
Πολλοί και πολύ αγαπημένοι καλλιτέχνες προσφέρουν έργα τους στην talk of the world Δημοπρασία The Greek Sale, για τους σκοπούς που υποστηρίζει το International Foundation for Greece, όπως ο Νίκος Α. Αλιάγας με το έργο L’idée de lumière, ο Γιάννης Βαλυράκης με το έργο Falling Giant IV, ο Κωστής Γεωργίου με το έργο Acrobats, ο Τάσος Δήμος με το έργο Oasis, ο Δημήτρης Ντόκος με το έργο The disease, η Αγγελική Σταματάκου με το έργο Destiny και η Μαρία Φραγκουδάκη με το έργο Thera.
Και είμαι διπλά χαρούμενη γιατί η Αγγελική Σταματάκου, η κεραμίστρια που συμμετέχει στο Greek Sale με το έργο Destiny, είναι άλλη μία Ελληνίδα δημιουργός που έχει συμμετάσχει στο The Pop up Project.
Η Τρίτη είναι αφιερωμένη στην μεγάλη γιορτή της «Ελπίδας» και στο ανοιξιάτικο γεύμα που διοργανώνει στο GB Roof Garden του ξενοδοχείου Μ. Βρεταννία, το οποίο ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του για private event. Το γεύμα το παραθέτει η Πρόεδρος του Σωματείου, Χριστιάννα Β. Βαρδινογιάννη, με αφορμή την παρουσίαση της συλλεκτικής τσάντας, που σχεδίασε ειδικά για την ΕΛΠΙΔΑ, η διεθνούς φήμης Ελληνίδα σχεδιάστρια Μαίρη Κατράντζου.
Το τι έγινε και ποιες κυρίες παραβρέθηκαν στην υπέροχη αυτή πρόσκληση σας τα περιέγραψα όλα εδώ, οι κυρίες Βαρδινογιάννη και Κατράντζου, μαζί με τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου, υποδέχτηκαν τα μέλη και τις φίλες της ΕΛΠΙΔΑΣ, σε έναν από τους εμβληματικότερους χώρους της Αθηναϊκής πρωτεύουσας, με θέα την Ακρόπολη, και παρουσίασαν την ξεχωριστή δημιουργία που προέκυψε από την μεταξύ τους συνεργασία.
Το σχέδιο της τσάντας γεννήθηκε μέσα από έναν δημιουργικό διάλογο ανάμεσα στη σχεδιάστρια και την κυρία Βαρδινογιάννη και ενσωματώνει ηλιοτρόπια, τα αγαπημένα άνθη της Ιδρύτριας της ΕΛΠΙΔΑΣ, Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη. Με τη χαρακτηριστική νοσταλγική του γοητεία και τις λεπτομερείς αποχρώσεις, το print αποτυπώνεται σε μία συλλεκτική τσάντα, σχεδιασμένη για να ενισχύσει το έργο του Συλλόγου και να προσφέρει στήριξη στα παιδιά με καρκίνο και τις οικογένειές τους, καθώς όλα τα έσοδα από την πώλησή της θα διατεθούν για τους σκοπούς του Σωματείου.
Την ξεχωριστή αυτή δημιουργία αγκάλιασαν με ενθουσιασμό όλες οι παρευρισκόμενες κυρίες, που την προμηθεύτηκαν θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να στηρίξουν το σπουδαίο έργο του Σωματείου που εδώ και 35 χρόνια στέκεται στο πλευρό των παιδιών με καρκίνο και των οικογενειών τους, ενώ η παρουσία σύσσωμης της Επιτροπής ELPIDA Youth, με επικεφαλής την κυρία Μαριάννα Λαιμού, έδωσε έναν ξεχωριστό τόνο στην εκδήλωση, όπως και η παρουσία της γνωστής Ελληνοαμερικανίδας ηθοποιού και σκηνοθέτιδας Nia Vardalos.
Και από τις ηλιόλουστες βεράντες του GB Roof Garden, κατεβαίνω στο λιμάνι του Πειραιά και στο αγαπημένο μου πλέον Medical Beauty Center, όπου η οικοδέσποινα του -και φίλη μου πλέον- Βίκυ Αθανασοπούλου, μου υπόσχεται πως η θεραπεία HIFU, είναι ό,τι καλύτερο έχω δοκιμάσει ποτέ έως τώρα. Αλήθεια λέει…
Σύσφιξη προσώπου HiFu!
Λοιπόν, το Hifu είναι η Τεχνολογία Εστιασμένων Υπέρηχων για το πρόσωπο, που επιτυγχάνει σύσφιξη και ανόρθωση του προσώπου και του λαιμού. Ο στόχος του είναι η βελτίωση του οβάλ και οι σκιές του προσώπου, ενώ παράλληλα μειώνεται η χαλάρωση στο λαιμό και το διπλοσάγονο και γίνεται πιο σαφές το περίγραμμα της κάτω γνάθου. Επιτυγχάνουμε δηλαδή το όνειρο κάθε γυναίκας (και άντρα), την ανάκτηση του πολυπόθητου σχήματος V!
Η τεχνολογία Hifu εστιασμένων υπερήχων στοχεύει σε βάθος στους μυς και στο δέρμα του προσώπου, με αποτέλεσα το οριστικό τέλος στη χαλάρωση του δέρματος, αναίμακτα και ανώδυνα. Το The Medical beauty Center δίνει προσοχή στη λεπτομέρεια και μου εγγυάται ένα απόλυτα φυσικό αποτέλεσμα. Σκοπός της θεραπείας είναι η εστιακή σύσφιξη που ξεκινά από τα βαθύτερα στρώματα προς την επιφάνεια σε τρία επίπεδα 4,5mm 3,0mm και 1,5mm βάθος, με αποτέλεσμα την ανόρθωση των μυών και του δέρματος του προσώπου. Βελτιώνονται οι όγκοι, δηλαδή αποκαθίσταται το οβάλ και οι σκιές στο πρόσωπο, ενώ παράλληλα μειώνεται η χαλάρωση στον λαιμό και το διπλοσάγονο και γίνεται πιο σαφές το περίγραμμα της κάτω γνάθου (ανάκτηση του σχήματος V). Η θεραπεία Hifu με τη συσκευή Doublo Gold γίνεται μία φορά τον χρόνο με εξαιρετικά και εμφανή αποτελέσματα, τα οποία μάλιστα βλέπω άμεσα, με το που ολοκληρώνω τη διαδικασία!
Με το χέρι στη καρδιά και κοιτώντας σε στα μάτια -όπως κάνω τόσα και τόσα χρόνια τώρα- από όσες μη επεμβατικές θεραπείες έχω δοκιμάσει στη ζωή μου, αυτή είναι η πιο αποτελεσματική με τα πιο εντυπωσιακά και άμεσα αποτελέσματα. Ειλικρινά.
#SpyrosDanae Birthday Update Completed!
Την Τετάρτη στις ατζέντες μας πρωταγωνιστούν δύο προσκλήσεις, αυτή των εγκαινίων της νέας boutique Zeus+Δione στην Μαρίνα της Βουλιαγμένης και αυτή του γενέθλιου πάρτι του Σπύρου Καπράλου και της κόρης του Δανάης, που κλείνουν τα 70 και 40 χρόνια τους αντίστοιχα.
Ο παλαίμαχος Έλληνας διεθνής αθλητής της υδατοσφαίρισης, ένας από τους πιο αγαπητούς Προέδρους της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και διευθύνων σύμβουλος της ναυτιλιακής εταιρείας Star Bulk Carriers, Αρχηγός της Ελληνικής Αποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, Διευθυντής Αθλητισμού της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» και Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004», καθώς και Εντεταλμένος Σύμβουλος της Οργανωτικής Επιτροπής, έχει πολλούς αγαπημένους φίλους, και αυτός από μόνος του είναι λόγος για γιορτή, και μάλιστα μεγάλη, τόσο μεγάλη ώστε να κλείσει όλο το Hotel Ερμού, για να γιορτάσει μαζί μας, την είσοδο του στην 7η δεκαετία της ζωής του, δίπλα στην κόρη του Δανάη, η οποία μπαίνει πανηγυρικά στα υπέροχα 40!
Το πάρτι είναι σχεδόν μυθικό, η Άννα Βίσση τραγουδάει από τις 21.00′ έως τις 12.30′ αποκλειστικά για τους λαμπρούς καλεσμένους του Σπύρου και της Δανάης Καπράλου, λίγο πριν τη 1 μετά τα μεσάνυχτα, βγαίνοντας στη Πειραιώς μας προσφέρονται ζεστά κουλούρια Θεσσαλονίκης μέσα σε χάρτινες σακούλες με το σλόγκαν: Birthday Update Completed και jockey καπελάκια με το quote Looks 32 Feels 22 Acts 16: That Makes Him 70!!!
Το πρωί της Πέμπτης με βρίσκει σε δύο back to back zoom calls, τσεκάροντας συγχρόνως το guest list για τη μεγαλοπρεπή βραδιά των εγκαινίων της έκθεσης Theodoros Manolidis-The Great Living Legent, που έχω αναλάβει, για αυτή τη Τετάρτη 14 Μαΐου, στη Γκαλερί Tsantilis Art. Είμαι πολύ (πολύ) χαρούμενη και άλλο τόσο υπερήφανη για αυτή μου τη συνεργασία.
Από Στέλλα σε Στέλλα: Είναι φίλες μου και οι δύο και τις αγαπώ πολύ, πάνω από όλα, γιατί δεν φοβήθηκαν ούτε βαρέθηκαν, στη μέση της διαδρομής να αλλάξουν -the hard way- κατεύθυνση και να ακολουθήσουν -και να υπηρετήσουν- τη μεγάλη τους αγάπη, και να καλλιεργήσουν το ταλέντο τους για τη ζωγραφική. Respect!
Σήμερα Πέμπτη 8 Μαΐου, πάμε από Στέλλα σε Στέλλα και από τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής της Στέλλας Καπεζάνου, με τίτλο «Emerald Paintings» στη Γκαλερί Skoufa, στα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής της Στέλλας Βουλγαράκη, με τίτλο «Florilegiim» στη Roma Gallery. Είναι φίλες μου και οι δύο και τις αγαπώ πολύ, πάνω από όλα, γιατί δεν φοβήθηκαν ούτε βαρέθηκαν, στη μέση της διαδρομής να αλλάξουν -the hard way- κατεύθυνση και να ακολουθήσουν -και να υπηρετήσουν- τη μεγάλη τους αγάπη και να καλλιεργήσουν το ταλέντο τους για τη ζωγραφική. Respect!
Πρόκειται για το πλέον ώριμο σύνολο έργων που έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα η γνωστή εικαστικός. Πίνακες με έντονα χρώματα που παραπέμπουν σε πολύτιμα σμαράγδια, αναδύονται ως απατηλές απεικονίσεις μιας ιδεατής ζωής, εκθαμβωτικής, αλλά ταυτόχρονα «ραδιενεργά επίπεδης». «Πώς είναι δυνατό, σε μια νεοσυντηρητική εποχή, να συμβαίνουν τέτοια τεκνικολόρ πάθη ηδυπάθειας και σαγήνης;» αναρωτιέται ο επιμελητής της έκθεσης, Poka-Yio. Για να εξηγήσει στη συνέχεια: «Οι άνθρωποι της Καπεζάνου είναι ζωγραφισμένοι in vitro, ζουν σε ένα κενό. Οι φιγούρες τους είναι κηλίδες αντίστοιχες και ισότιμες με τα χρώματα των υφασμάτων, των καλυμμάτων, της ταπετσαρίας, των χαλιών» που τις περιβάλλουν. Πρόκειται για έναν κόσμο σκηνοθετημένο, που μοιάζει επιμελώς ατημέλητος. Τίποτα όμως σε αυτόν δεν είναι τυχαίο. Οι ηρωίδες της υπάρχουν σε χώρους ονειρικούς και ασφυκτικούς ταυτόχρονα. Σώματα, βλέμματα, props και μοτίβα συγχωνεύονται σε σκηνές φορτισμένες με ένταση και υπόγεια μελαγχολία.
Η Καπεζάνου κατασκευάζει εικόνες που ακροβατούν ανάμεσα στην επιτήδευση και την παρατήρηση, τον αισθησιασμό και την αποστασιοποίηση, δημιουργώντας για μία τέχνη «ασεβούς επιπεδότητας». Πρόκειται άλλωστε για μια καλλιτέχνιδα που γνωρίζει την επιφάνεια από πρώτο χέρι. «Κάνει πατινάζ στην επιφάνεια με τη χάρη πρωταθλήτριας», όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Poka-Yio. Στην πρακτική της Καπεζάνου η δομή και η εγκατάλειψη συνυπάρχουν σε διαρκή χορό. Η διαίσθηση οδηγεί, αλλά η πειθαρχία δίνει μορφή. Η εικαστική της γλώσσα είναι ρευστή και ακριβής, οπτικά σύνθετη αλλά και συγκρουσιακή, αντανακλώντας τη συνεχή ένταση ανάμεσα στην τρυφερότητα και τη διεκδίκηση, την ομορφιά και το βάθος. Η ζωγραφική της είναι μια προβολή του ασυνείδητου, βουτηγμένη σε μια λάμψη που γοητεύει και τραυματίζει. Όπως καταλήγει ο Poka-Yio «για να τη βιώσουμε, αρκεί να βυθιστούμε στο βαθύ υπνωτιστικό της πράσινο.»
Η Καπεζάνου κατασκευάζει εικόνες που ακροβατούν ανάμεσα στην επιτήδευση και την παρατήρηση, τον αισθησιασμό και την αποστασιοποίηση, δημιουργώντας για μία τέχνη «ασεβούς επιπεδότητας».
Και από τη Skoufa Gallery στη Roma Gallery για τους ολάνθιστους πίνακες της Στέλλας Βουλγαράκη.
Άλλη μία κατάμεστη αίθουσα Τέχνης, υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη πολιτισμού για μία πόλη?
Περιλαμβάνοντας μία σειρά αφαιρετικά αποδοσμένων ζωγραφικών απεικονίσεων ανθέων από στόκο και ακρυλικά σε καμβά, η έκθεση προσεγγίζει το διαχρονικό θέμα της νεκρής φύσης και ειδικότερα των λουλουδιών μέσα από την αφαίρεση, την επανάληψη και την υλικότητα.
Στα έργα της Βουλγαράκη, τα άνθη—ίσως ένα από τα πιο διαχρονικά μοτίβα στην ιστορία της τέχνης—μετατρέπονται σε μέσα υλικής διερεύνησης της τρίτης διάστασης και χειρονομιακής έκφρασης. Η επαναλαμβανόμενη χρήση ενός σχηματικού ανθικού μορφοτύπου στην επιφάνεια του καμβά δημιουργεί ένα είδος οπτικού mantra: μία διαλογιστική αντιμετώπιση του θέματος της νεκρής φύσης που ταυτόχρονα αποτίει φόρο τιμής και υπονομεύει τις παραδόσεις του. Δεν πρόκειται για βοτανικές μελέτες με τη συμβατική έννοια, αλλά για άνθη συμπυκνωμένα στις θεμελιώδεις καμπύλες και σπείρες τους, που εγείρουν περισσότερο την ιδέα ενός άνθους παρά την μιμητική αναπαράστασή του.
Cocktails & Caesar’s Salad στο Poco a Poco!
Καταρχάς να ομολογήσω πως το Poco το μάθαμε από την Ελμίνα, μιας και πρόκειται για το στέκι της. Αυτής και της παρέας της. Και να πω, πως αν ήμουν και εγώ 17μιση αυτό θα ήταν το απόλυτο στέκι μου. Εδώ τείνει να γίνει τώρα στα 50something μας. Απέναντι από το αλλοτινό δικό μου στέκι των ομορφότερων χρόνων της ζωής μου (και ακόμα είναι!), από το Rock r ‘Roll, το Poco έχει καταφέρει να έχει γίνει μία αγαπημένη επιλογή μας, όταν κατεβαίνουμε στο Κολωνάκι για κάποια έκθεση ζωγραφικής -ή δύο- όπως σήμερα.
Και με τη ευκαιρία της συγκεκριμένης φωτογραφίας με τη Caesar’s Salad που έφαγα στο Poco, να σταθώ στα χιλιάδες -στη κυριολεξία- μηνύματα σας για το πως κατάφερα να διώξω από πάνω μου 16 κιλά, και άλλα τόσα μηνύματα για το τι ακριβώς τρώω.
Να, εκείνη τη μέρα ας πούμε, έφαγα για μεσημεριανό δύο αυγά βραστά, με tomato cherries και δύο κομμάτια ανθότυρο, το απόγευμα έφαγα μία χούφτα φράουλες, και το βράδυ αυτή τη σαλάτα, που συνόδεψα με μία βότκα. Τα ανέβασα και στα Instagram Stories μου, ως τις διατροφικές επιλογές μίας τυπικής ημέρας μου, στα μηνύματα σας. Όμως, η μόνιμη απάντηση μου στα εν λόγω μηνύματα και στην ερώτηση για το πως κατάφερα να διώξω από πάνω μου 16 κιλά, η απάντηση είναι: με υπομονή! Αυτή είναι η αλήθεια. Χωρίς διατροφολόγο, χωρίς κάποια δίαιτα γραμμένη στη πόρτα του ψυγείου, το παρελθόν μου έδειξε περίτρανα πως τίποτα από αυτά δεν φτάνει. Θέλει συνέπεια -το προσπαθώ εντατικά και συστηματικά από πέρυσι τον Αύγουστο-, θέλει μέθοδο -δεν θα στερηθώ καμία έξοδο, απλά θα επιλέξω από τον κατάλογο την επιλογή με τις λιγότερες θερμίδες-, δεν θα κάνω υστερίες και υπερβολές -για να μην κουραστώ και τα παρατήσω, και το κυριότερο, όταν μία φορά ξεφύγω, το μαζεύω την επόμενη κιόλας ημέρα. Κάνω γυμναστική, κάνω yoga, αποφεύγω συστηματικά τα τηγανιτά και το αλεύρι. Δεν είναι δύσκολο, αρκεί να το πάρεις απόφαση και να συνειδητοποιήσεις πως προσέχεις τη διατροφή σου καταρχάς για την υγεία σου και κατά δεύτερο λόγο για τη ποιότητα της ζωής σου.
Παρασκευή πρωί κατεβαίνουμε παρέα με τον Νικόλα στο κέντρο της Αθήνας. Και όταν λέω κέντρο, πιο downtown δεν γίνεται. Ο Νικόλας έχει ραντεβού στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς («η δική μου Ευελπίδων» όπως του αρέσει να λέει) και μετά πρέπει να περάσει από τον Δικηγορικό Σύλλογο, και έτσι εγώ βρίσκω ευκαιρία να κατέβω μαζί του για να πάω στο notos, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τις συναντήσεις του άντρα μου.
Θέλω να βρω ένα φόρεμα για να φορέσω στα εγκαίνια της έκθεσης του Μανωλίδη και από τα είδη σπιτιού να επιλέξω όσα θέλω για τις Σπέτσες, που ετοιμάζονται να μας υποδεχθούν για άλλο ένα όμορφο καλοκαίρι. Βρήκα όλα όσα έψαχνα, θα στα δείξω σε άλλο post!
Το ίδιο βράδυ κατεβαίνουμε για άλλη μία φορά στην Αθήνα, αυτή τη φορά στο Κολωνάκι και στο από πάντα αγαπημένο L’ Abreuvoir, για να κλείσουμε τη μέρα μας σε μία από τις ροτόντες του κήπου, όσο η Ελμίνα είναι με τη δική της παρέα στο Poco, σε ένα διάλειμμα από το διάβασμα της για τα final exams.
Παρά τη χθεσινή έξοδο, πρωί πρωί του Σαββάτου και με τη παρέα και την βοήθεια της Τρούφας και της Χλόης, η Ελμίνα διαβάζει στο τραπέζι της κουζίνας Biology για το διαγώνισμα της Δευτέρας, όσο εγώ ετοιμάζω ένα θρεπτικό και υγιεινό πρωινό για όλους.
Here comes the sunset…
«Πάμε από τις 20:00΄να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα?» στέλνει μήνυμα η Εύη και ποιος μπορεί να αρνηθεί μία τέτοια ιδέα? Η θάλασσα αποτελούσε εξαρχής μία σταθερή πηγή έμπνευσης για τον Γιώργο Παπαϊωάννου που γεννήθηκε το 1976 στον Πειραιά, το λιμάνι με τη βιομηχανική γοητεία και την κοσμοπολίτικη διάθεση. Τα σοκάκια του Μικρολίμανου και η ψαροταβέρνα της οικογένειάς του που βρισκόταν φωλιασμένη εκεί κατά τη δεκαετία του 1990 ήταν το δεύτερο σπίτι του, ο τόπος που μεγάλωσε. Ο πατέρας του έγινε ο μέντοράς του, ο άνθρωπος που καλλιέργησε μέσα του το πάθος για την προετοιμασία των ψαρικών και των θαλασσινών με παραδοσιακούς αλλά και καινοτόμους τρόπους, καθώς και μια δημιουργική περιέργεια για τα μυστικά της θάλασσας και των πλούσιων καρπών της, που φρόντιζε πάντα να προσεγγίζει με σεβασμό και δέος. Από την άνοιξη του 2013, όπου ο Γιώργος αποφασίζει να αναδείξει τη φιλοσοφία του πατέρα του προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, μεταφέροντας την οικογενειακή επιχείρηση ακόμη πιο κοντά στη θάλασσα, με το εστιατόριο PAPAIOANNOU, που αποτελεί ήδη τότε όνομα γνωστό ανάμεσα στους λάτρεις των ψαρικών και των θαλασσινών, να ανοίγει τις πόρτες του πάνω στην προκυμαία του Μικρολίμανου, έως τη γαστρονομική εμπειρία που προσφέρει το εστιατόριο στην Αθηναϊκή Ριβιέρα, όπου ήρθαμε σήμερα με τον Πάνο και την Εύη, ένα success story δρόμος.
Το σημερινό δείπνο στου PAPAIOANNOU είναι ίσως ένα από τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και δεν είναι μόνο το ίδιο το φαγητό που είναι συγκλονιστικό, είναι η όλη εμπειρία. Είναι πως βρίσκεται σε μία από τα ομορφότερες αγκαλιές της Μεσογείου. Είναι τα ωμά του, που μυρίζουν θάλασσα, είναι τα οστρακοειδή του που θέλεις να τα φας με τα χέρια, είναι τα τραγούδια της θάλασσας όσο εσύ δοκιμάζεις τις καραβίδες στα κάρβουνα.
Κλείνεις τα μάτια σου και αφήνεσαι στο αφήγημα του PAPAΪOANNOU ακριβώς δίπλα στη θάλασσα, με το κύμα στα πόδια σου, τα φώτα της ακτογραμμής να χαράσσουν έναν λαμπερό ορίζοντα, το βαθύ μπλε του Αιγαίου να χορεύει στο βάθος, πλούσιο σε θησαυρούς και μυστικά.
