12/12/12… “Περίμενε ως τις 12 το βράδυ…” μου είχε πει ο Νικόλας με ανήκουστο για την περίσταση ρομαντισμό σχετικά με τη σημασιολογία των αριθμών.
12/12/12 στις 12 το βράδυ λοιπόν. Ένα φιλί, και αμέσως μετά, sms σε λίγους μόνο φίλους: It’s Up!
Το πρώτο Editorial, το πρώτο Post στο fayscontrol.gr.
Στο παλιό, γνώριμο Fay’s Control που αν του προσθέσεις μία τελεία και τα δύο γραμματάκια “gr”, γίνεται τόσο διαφορετικό.
Ένας χρόνος που μου έμαθε τόσα πολλά.
Καταρχήν, να βλέπω την ζωή με άλλα μάτια. Με τα μάτια ενός blogger. Βλέπουν αλλιώς τα πράγματα -την ίδια την ζωή- τα μάτια ενός blogger. Ο blogger παρατηρεί. Ένα κομμάτι τούρτα δεν είναι ποτέ απλά, ένα κομμάτι τούρτα. Το δοκιμάζεις. Σου αρέσει. Το κοιτάς ξανά. Το στρίβεις λίγο, βάζεις πλάγια το κουταλάκι. Παρατηρείς αν είναι σερβιρισμένο σε όμορφο πιάτο. Ζουμάρεις την σαντιγί με την φαντασία σου. Κοιτάς την σοκολάτα του, παρατηρείς αν είναι αρκετά κόκκινα τα κομμάτια της φράουλας. Παίρνεις την κάμερα σου, δοκιμάζεις τα modes, τραβάς μία φωτογραφία. Δοκιμάζεις άλλη μία μπουκιά. Μμμμ…Ναι, θέλεις να γράψεις για αυτό το κομμάτι τούρτα…Τραβάς την φωτογραφία.
Αυτό συμβαίνει με οτιδήποτε. Από την κρέμα που φοράς το πρωί στο πρόσωπό σου, έως το βιβλίο που διαβάζεις το βράδυ πριν κοιμηθείς. Τα πιο μικρά, ασήμαντα για την απαίδευτη ματιά πράγματα, μπορεί να σταθούν έμπνευση για τις πιο πετυχημένες αναρτήσεις σου. Οι οποίες, ως επί το πλείστον είναι οι πιο αληθινές.
Είναι εντυπωσιακό όταν αντιλαμβάνεσαι πως πολύ πιο ενδιαφέρον αποτελεί για τους αναγνώστες η συνταγή σου για τα μπισκότα με λεβάντα, η προετοιμασία του πάρτι των γενεθλίων της κόρης σου, τα πέδιλα που αγόρασες από το νησί, ή η επιλογή του χρώματος της πούδρας σου, και από τις μεγαλύτερες αποκλειστικότητες, και από τις αποκλειστικές φωτογραφίες του γάμου του Prince William με την Kate Middleton ή το νέο της εγκυμοσύνης άλλης μίας παρουσιάστριας…
Και μετά, αρχίζεις να μαθαίνεις τους αναγνώστες σου. Τα θέλω τους. Τι περιμένουν να διαβάσουν από σένα. Και τι βαριούνται. Και η χαρά είναι μεγάλη γιατί αντιλαμβάνεσαι πως βαριούνται ό,τι ακριβώς βαριέσαι και εσύ. Και απλά, δεν ξανά αναφέρεσαι σε αυτά. Υπάρχουν τόσοι άλλοι…
Και μετά, μαθαίνεις την δύναμη της αμεσότητας. Μετά από τόσα χρόνια στις εφημερίδες και στα περιοδικά, ανακαλύπτεις πως το “τώρα”, ο χρόνος έχει τελείως διαφορετικές μονάδες μέτρησης. Γράφεις για οτιδήποτε συμβαίνει “τώρα”, ή συνέβη δυο τρεις ώρες πριν. Οτιδήποτε άλλο δεν ένιωσες την ανάγκη να το γράψεις “τώρα”, το πήρε μαζί του το παρελθόν, δεν είχε την αξία να καταγραφεί.
Και μαθαίνεις πως η ζωή σου είναι διάφανη πια. Γράφεις για τον άντρα σου, για τα επιτεύγματα του παιδιού σου, τραβάς φωτογραφίες στην κουζίνα σου, ζουμάρεις στο γυμνό από μακιγιάζ πρόσωπο σου την ημέρα των 43ων γενεθλίων σου, μοιράζεσαι τις στιγμές και τις αλήθειες σου. Και έρχεται να σου μιλήσει στην παραλία μία αναγνώστρια σου που δεν έχεις ξανά δει ποτέ στη ζωή σου, και ξέρει τι έφαγες χθες βράδυ, σε ρωτάει “τι κάνει ο Νικόλας και αν προσαρμόστηκε η Ελμίνα στο νέο της σχολείο;”, σε ρωτάει από που πήρες την ζακέτα που φορούσες σε εκείνη την πρεμιέρα, σου προτείνει να δοκιμάσεις soya αντί αλάτι στην αγαπημένη σου συνταγή, και πιστεύει πως το κόκκινο κραγιόν που φορούσες στο bazaar, δεν σου πάει τελικά. Ό,τι θα σου έλεγε η κολλητή σου φίλη δηλαδή…
Ένας χρόνος fayscontrol.gr και η παρέα είναι ανέλπιστα μεγάλη. Δεν θα αναφερθώ σε αριθμούς, ποιον ενδιαφέρει εκτός από τις διαφημιστικές εταιρίες; Θα αρκεστώ στο να πω, πως η παρέα είναι τόσο μεγάλη που αν βρισκόμασταν από κοντά, δεν θα χωρούσαμε πουθενά.
Ευτυχώς, που χωράμε όλοι εδώ…
Join us!
Υ.Γ. Ευχαριστώ την παλιά φίλη μου Παυλίνα Καλογεροπούλου και την Technopolis (www.open.gr) για τα υπέροχα banners που έφτιαξε για το fayscontrol.gr 1st Year Anniversary…
