Μεγάλο πράγμα να μπορείς να αποδράσεις. Όσο πιο μακριά τόσο πιο καλά, υποστηρίζουν κάποιοι, αλλά δεν νομίζω να είναι απόλυτο αυτό. Θέλω να πω, ναι μεν δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που να ομορφαίνει περισσότερο αυτή την ζωή από τα ταξίδια, ούτε κάτι που να συγκρίνεται με τις εμπειρίες ζωής που απλόχερα σου χαρίζουν, και φυσικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη πολυτέλεια από το να μπορείς να εξασφαλίζεις χρόνο για να απολαύσεις άλλο ένα ταξίδι, όμως από την άλλη…
… Από την άλλη, έχει εξίσου τεράστιο ενδιαφέρον να μπορείς να “αποδράς” μέσα στην καθημερινότητα σου. Ναι, πρόκειται για την περιβόητη “Τέχνη της ζωής”! Να μην αφήνεις την ρουτίνα να σε παρασύρει στο βιαστικό, στο απαιτητικό και τόσο γκρίζο ρου της. Να ξέρεις να ρουφάς κάθε ευκαιρία για να συναντήσεις το αναπάντεχο, το καινούργιο, το όμορφο, το διαφορετικό. Το σημαντικό. Δεν είναι εύκολο. Γιαυτό αποκτά και τόσο ενδιαφέρον. Και γιαυτό μπορεί να αποτελέσει ένα καθημερινό στοίχημα για καθέναν από εμάς. Το εφαρμόζω όσο καλύτερα μπορώ. Η τουλάχιστον, προσπαθώ. Μερικές φορές αυτή η ανάγκη για το αναπάντεχο “ταξίδι”, για την απόδραση, βγαίνει αυθόρμητα, δεν το καταλαβαίνεις καν, έως ότου φτάσεις στον “προορισμό”. Άλλες φορές, αφήνεσαι να σε παρασύρουν αυτοί που αγαπάς. Ο άντρας σου, η γυναίκα σου, τα παιδιά σου ή οι φίλοι σου, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι στην ζωή σου. Με τους οποίους, όπου κι αν βρεθείς, να νιώθεις το χάδι της απόδρασης και την φρέσκια αναπνοή της. Να νιώθεις την ανυπομονησία και την χαρά του ταξιδιού. Σημασία έχει να είσαι εκεί.
Αν είναι μάλιστα μία κατά τα άλλα αδιάφορη Δευτέρα του Φεβρουαρίου, ακόμη καλύτερα, μπορεί κάλλιστα να μεταμορφωθεί με μιας, σε βράδυ Παρασκευής. Σκέψου! Αν είναι ζωγραφισμένη και με έντονα κόκκινα, πράσινα και κίτρινα, σαν άλλη Σημαία του Μεξικού και έχει το άρωμα ακριβής Don Julio τεκίλας, αρχίζει να αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Πόσω μάλλον αν η βραδιά σου έχει μεξικάνικες γεύσεις και αρώματα και εξελίσσεται στο Coyoacan και είναι υπογεγραμμένη από τον chef Σταμάτη Λουμουσιώτη που ζει και εργάζεται χρόνια τώρα στο Λονδίνο, και σήμερα είναι εδώ για να μαγειρέψει για εσένα, και για όλους όσους αγαπάς, τότε η βραδιά αλλάζει εντελώς κατηγορία και προάγεται σε “αξέχαστη”. Όπως αυτή που διοργάνωσε το FnL ως πρώτο FnLevent της χρονιάς, εξαιρετικά αφιερωμένο στην Μεξικάνικη κουζίνα και στα συναρπαστικά αρώματα της… Mexican Feast στο Coyoacan λοιπόν!
Follow me…
Ναι, πρόκειται για μία αδιάφορη Δευτέρα του Φεβρουαρίου, η οποία όμως έχει όλες τις προδιαγραφές να γίνει υπέροχη! Να γίνει “βράδυ Παρασκευής”! Αυτά σκέφτομαι καθώς διασχίζω τον ομορφότερο πεζόδρομο του κόσμου, την Αποστόλου Παύλου που απλώνεται νωχελικά στην σκιά του Ιερού Βράχου, και με συντροφιά τις χαρούμενες φωνές των τουριστών που με προσπερνάνε με κέφι, και της θετικής ενέργειας της φωτισμένης Ακρόπολης, κατευθύνομαι προς το Coyoacan , που τόσα και τόσα έχω ακούσει για αυτό, αλλά έως τώρα δεν είχα καταφέρει να πάω. Άλλος ένας λόγος που αγαπάω τα FnL Events, είναι για αυτό το “ξεσήκωμα”, για αυτό το “Πάμε!”, για αυτό το μαγικό experience που υπόσχονται γεναιόδωρα πάντα…
Η βραδιά προδιαγράφεται όντως μοναδική, με το που μπαίνω συναντάω όλη την παρέα που είναι ήδη εδώ και μας περιμένουν για να τσουγκρίσουμε το πρώτο cocktail της βραδιάς, με Tanqueray Ten Gin, Dashes of Don Julio Blanco Tequila, Ginger, Lemon, και Gentleman Soda.
“Viva!” σηκώνουμε ψηλά τα ποτήρια και συγχρόνως μοιραζόμαστε ό,τι πληροφορίες έχει ο καθένας για το νέο αυτό στέκι που παίρνει τη θέση του «The Sowl» στην Ηρακλειδών, που ανήκει στην ομάδα των Γιάννη Μωράκη, Γιώργου Μελισσάρη και Αλεξάνδρας Δράκου, και εμπνέεται το όνομά του από το Coyoacan, την περιοχή της πόλης του Μεξικού, όπου, σε ένα χαρακτηριστικό μπλε σπίτι που τώρα στεγάζει το μουσείο της, ζούσε και ζωγράφιζε η Φρίντα Κάλο. Την χαρακτηριστική μορφή της Μεξικανής καλλιτέχνιδας με τη θυελλώδη ζωή για την τέχνη της οποίας ο Μπρετόν έχει πει ότι είναι «σαν κορδέλα τυλιγμένη γύρω από βόμβα» τώρα την ξεχωρίζουμε ανάμεσα στις τοιχογραφίες του χώρου που μοναδικά έχει διακοσμήσει ο Γιώργος Παντελούκας.
Ο οικοδεσπότης της βραδιάς, ο Πάνος Δεληγιάννης αγκαλιάζει τα παλιά γνώριμα μέλη των FnL Events -είμαστε όλοι μία παρέα άλλωστε πλέον-, και καλωσορίζει θερμά τα νέα, δίνοντας τους ό,τι πληροφορίες χρειάζονται για να απολαύσουν όπως πρέπει την σημερινή βραδιά. Τους ξεναγεί στο αποψινό δείπνο που ξεκινά με μια guacamole tostada, Nopales salad “το φύλλο του κάκτου της φραγκοσυκιάς”, τους εξηγεί, γαρίδες aguachile “το μεξικάνικο ceviche με chili” και beef tartar tostada, “όλα to share”, καταλήγει.
Τώρα ο barman ετοιμάζει τις πιο sexy Margaritas που έχουμε δοκιμάσει ποτέ, όσο ο Πάνος Δεληγιάννης μας μιλάει για “την τριλογία από lobster tacos on yellow corn tortilla, beef short-ribs tacos on white corn tortilla και quesadilla with corn truffle on blue corn tortilla που θα τα συνοδέψει η εν λόγω Μαργαρίτα, με την κορυφαία Don Julio 1942 Tequila, Dry Curaçao, Fresh Lime Juice, Electric Bitter’s και Sprayed Talisler Storm”.
Τα main courses είναι δύο: Λαβράκι σε κρούστα αλατιού με τσίλι και Πικάνια μαριναρισμένη σε Mezcal adobo, πυκνός ζωμός-σος με μπαχαρικά και Mezcal, που θα ταιριάξει άψογα με το cocktail από Don Julio Anejo , Zacapa 23 , Apricot Brandy, Pink Grapefruit & Lime Cordial , Passion Fruit και Chili honey mustard chutney…
Ξέρουμε εκ των προτέρων πως το δείπνο θα κλείσει με τα διάσημα churros του Pujol , επιλογή καφέ Microfarm project από τα Coffee Island και με το τελευταίο cocktail της βραδιάς, το The Ultimate Old Fashioned με Tequila Don Julio Reposado & Anejo, selection of French Sweet Vermouth, Sherry PX και Smoked & Aged Barrel Bitters.
H βραδιά συνεχίζεται στο μεγάλο τραπέζι της παρέας μας, με την οποία ταξιδεύουμε μέσα από τις πικάντικες γεύσεις και τα βαθιά χρώματα σαν άλλο εμπνευσμένο τελάρο της Kahlo. Γελάμε. Δυνατά. Μιλάμε μεν για τα επόμενα ταξίδια μας, για κοντινές ή πιο μακρινές αποδράσεις, αλλά η αλήθεια είναι πως έχουμε ήδη αποδράσει. Από μία βαρετή κατά τα άλλα Δευτέρα του Φεβρουαρίου. Που την κάναμε, έτσι απλά, Παρασκευή…
Και αυτό είναι τόσο πολύτιμο για εμάς, όσο το καλύτερο ταξίδι του κόσμου. Αυτού, της καρδιάς και της ψυχής μας…
Photo Credits: Panos Smirniotis, Fay’s Control
