…Ναι, από αυτές που μετά από μία ολόκληρη ημέρα δεν έχεις προλάβει -ή δεν έτυχε– να φας, και θέλεις να δειπνήσεις νωρίς, εκεί γύρω στις 8, κάτι “αναπαυτικό”. Γεύσεις αγαπησιάρικες, οικίες, με αυτές ακριβώς τις γεύσεις που μεγάλωσες και σου ξυπνούν χίλιες δύο αναμνήσεις. Από αυτές τις βραδιές που θέλεις αναπαυτικά πρόσωπα, αναπαυτικές φιλίες, που μοιράζεσαι αναπαυτικές ιστορίες. Ε, τότε πας στου Παπαδάκη, να φας από τα χέρια της Αργυρώς. Και μία από αυτές τις βραδιές ναι, ήταν η χθεσινή.
Είναι η ώρα που λίγα μέτρα πιο κάτω, πραγματοποιείται η διαδήλωση για την παραμονή μας στην Ευρώπη. Δεν πήγα αν και ναι, θέλω να παραμείνουμε στην Ευρώπη. Και ήθελα να πάω. Δούλευα έως πολύ αργά, είμαι κουρασμένη. Εντελώς αμακιγιάριστη, σαφώς αχτένιστη, με το πρωινό μου λευκό, λινό φόρεμα, έρχομαι κατευθείαν από το πρωί. Το ίδιο και η φίλη μου και συνάδελφος μου, η Χρίσλα Γεωργακοπούλου, με την οποία μοιραζόμασταν το ίδιο γραφείο τις “ένδοξες” εποχές της Imako. Η Αργυρώ είναι στην κουζίνα της και μαγειρεύει. Για να μας υποδεχθεί. Για να μας προσφέρει μία “αναπαυτική” βραδιά που θα την μοιραστούμε με “αναπαυτικούς” φίλους…Η Χρίσλα εργάζεται στο The TOC, εγώ στο Fay’s Control. Αν και κάποτε περνούσαμε τα χρόνια μας, τις μέρες μας, τις ώρες και στις στιγμές μας ακατάπαυστα μαζί, είχα να την δω από τότε. Μας παρέσυρε η κεκτημένη ταχύτητα των υποχρεώσεων της καθημερινότητας. Την ξανά είδα τυχαία μετά από χρόνια, θέλαμε και οι δύο να τα πούμε σα να μην πέρασε μία μέρα, πάνω από μία Ρεβυθάδα σιγομαγειρεμένη στα κάρβουνα. Για 15 ώρες…Την Ρεβυθάδα της Αργυρώς….
H Aργυρώ μας υποδέχεται με ένα φιλί και μπουκέτα από ολόφρεσκα τριαντάφυλλα στα βάζα…
Follow me…
Με την Χρίσλα Γεωργακοπούλου και την Αργυρώ Μπαρμπαρίγου. Καμιά φορά σκέφτομαι πως η Αρυρώ δεν χρειάζεται επίθετο. Είναι σαν την Αλίκη, είναι σαν την Ελένη, είναι σταρ.
Κοιτάμε τον κατάλογο έτσι, σαν συνήθεια. Η αλήθεια είναι πως τελικά θα πούμε στην Αργυρώ να μας φέρει ό,τι θέλει, ό,τι σιγοβράζει στην κατσαρόλα της, ό,τι παίρνει χρυσό χρώμα στο τηγάνι της. Και η αλήθεια είναι πως ξέρουμε πως θα μας υποδεχτεί με μία από τις συγκλονιστικές της σαλάτες με ντοματίνια και καπαρόφυλλα και ξινομυζήθρα Πάρου, και θα φέρει και το ψωμί Ζέας που έφτιαξε με τα χέρια της… Για να συνεχίσει με το Χταπόδι με μέλι, λιαστό κρασί και τριμμένο τραγανό παρατάκι, τα ντολμαδάκια-θρύλος, τις Τηγανοκουλούρες Παπαδάκης, την Ρεβυθάδα και το Κριθαράκι με τις καραβίδες. Και είναι τόσο αναπαυτικό όλο αυτό…
Καθόμαστε μέσα γιατί ναι, αν και η 22η μέρα του Ιουνίου, κάνει κρύο. Δίπλα όλοι φίλοι και γνωστοί, παρέες που έρχονται από το Σύνταγμα ή από τα γρεφεία τους, πολιτικοί που ζητούν “διακρητικότητα”, τους την προσφέρουμε, ζούμε και εμείς τις δικές μας αναπαυτικές στιγμές που δεν θέλουν διακοπή…
Δεν σας τα’λεγα;
Και πάντα μέσα μου ελπίζω να μας φέρει ένα πιάτο με το Χταπόδι με μέλι, λιαστό κρασί και τριμμένο τραγανό πατατάκι. Και πάντα το φέρνει…
Ρεβυθάδα σιγομαγειρεμένη στα κάρβουνα για 15 ώρες. Κάθε βράδυ όταν κλείνει ο Παπαδάκης, η Αργυρώ την βάζει στην φωτιά και φεύγει…Το αποτέλεσμα είναι αυτό, και συνοδεύεται από ταραμοσαλάτα…
“Αυτό το πιάτο σου ζητάω τόσα χρόνια…Ό,τι πιο gourmet μπορώ να ονειρευτώ…” μου λέει ο Νικόλας. Δεν είμαι η Αργυρώ αγάπη, λυπάμαι…
Και ύστερα, έρχονται τα Ντολμαδάκια…
Από το τραπέζι μας περνάνε φίλοι και γνωστοί και τους κερνάμε…
Η διάσημη Τηγανοκουλούρα της Αργυρώς! Πόσοι stars και blue blooded παγκοσμίως δεν έχουν χαλάσει την διατροφή τους για αυτή…
Πόσα μίλια δεν έχουν διανύσει για να την δοκιμάσουν…
Η Αργυρώ δεν σταμάταει να μας στέλνει τις πιο ξακουστές δημιουργίες της…
Αναπαυτικό φαγητό με αναπαυτική παρέα…Έξω, τα σκαλάκια της Φωκυλίδου και τα αρώματα από τις νεραντζιές…
Θέλω μία μπουκιά από το αγαπημένο γλυκό του Jean Paul Gaultier, το μιλφέιγ με το γιαούρτι. Αλλά πρώτα μία ακόμη απολαυστική μπουκιά από το παγωτό espresso της Αργυρώς και την τριπλή της σοκολάτα….Μάχη!
Στις …casual βραδιές επιτρέπεται να ξεχάσεις για λίγο τους καλούς σου τρόπους…Για λίγο είπαμε!
Μιλάμε για την Πάρο που θέλει να πάει η Αργυρώ, για τις Σπέτσες που μου λείπουν…Πάνω από ένα κομμάτι καλής σοκολάτας…
Οι “αναπαυτικές” φιλίες γιορτάζονται με σφηνάκι βότκας και φρέσκιες φράουλες…
Casual βραδιές στην Αργυρώ…Ναι, από αυτές που μετά από μία ολόκληρη ημέρα δεν έχεις προλάβει -ή δεν έτυχε- να φας, και θέλεις να δειπνήσεις νωρίς, εκεί γύρω στις 8, κάτι “αναπαυτικό”. Γεύσεις αγαπησιάρικες, οικίες, με αυτές ακριβώς τις γεύσεις που μεγάλωσες και σου ξυπνούν χίλιες δύο αναμνήσεις. Από αυτές τις βραδιές που θέλεις αναπαυτικά πρόσωπα, αναπαυτικές φιλίες, που μοιράζεσαι αναπαυτικές ιστορίες. Ε, τότε πας στου Παπαδάκη, να φας από τα χέρια της Αργυρώς…xxx
